رژیم صهیونیستی در سال 1948 فلسطین را اشغال کرد و اکنون پس از 70 سال تصمیم گرفته ماهیت واقعی خود را با قانونی جدید، بیشتر نشان دهد و آن را مشروع جلوه دهد.
قانونی جدید که در نگاه اول به مفاد آن، بغض و خنده تلخ مخاطب بخصوص مخاطب فلسطینی را به همراه دارد و برای هیچ انسان منصفی قابل قبول نیست، طرفی که یک کشور را اشغال کرده و «نیروی اشغالگر» محسوب می‌شود حالا بخواهد با تصویب اینچنین قانونی، باقی‌مانده ساکنان اصلی آن سرزمین را عملاً «هیچ» بپندارد.
«کنست» یا همان پارلمان رژیم صهیونیستی پنجشنبه 28 تیرماه، لایحه این قانون را با 62 رأی موافق، 55 رأی مخالف و دو رأی ممتنع به تصویب رساند و حالا فلسطین در نظر تل‌آویو، کشور تاریخی یهودیان به شمار می‌رود، زبان عبری تنها زبان رسمی آن می‌شود و نام این کشور «اسرائیل» است.
بندهای 11 گانه قانون کشور یهودی بر اساس گزارش وبگاه «العربی الجدید» به شرح زیر است:
بند اول
الف- سرزمین اسرائیل، وطن تاریخی ملت یهود است
ب- کشور اسرائیل، کشور ملی ملت یهود است که در آن حق طبیعی فرهنگی، دینی و تاریخی خود در تعیین سرنوشت را محقق می‌کند
پ- تعیین حق تعیین سرنوشت در کشور اسرائیل ویژه ملت یهود است
بند دوم
الف- اسم این کشور «اسرائیل» است
ب-پرچم کشور، سفید است ، دو خط آبی در طرفین و ستاره داوود در مرکز آن قرار دارد
پ- سمبل کشور، شمعدان هفت شاخه با دو برگ زیتون در دو طرف آن و کلمه اسرائیل در پایین آن است
ج- سرود ملی همان «هتکفا» (به معنای امید) است
بند سوم
قدس کامل و واحد، پایتخت اسرائیل است
بند چهارم
الف- عبری؛ زبان رسمی کشور است
ب- عبری، جایگاهی ویژه در کشور دارد و استفاده از این زبان در سازمان‌های رسمی از طریق قانونی خاص خواهد بود
پ- آنچه در بند فعلی ذکر شده به معنای آن نیست که با اجرایی شدن این قانون، ضربه‌ای به جایگاه فعلی زبان عربی زده شود
بند پنجم
الف- کشور در برابر مهاجران یهودی باز خواهد بود
بند ششم
الف- کشور در راستای تأمین امنیت و سلامت ملت یهود که به دلیل یهودی بودن خود در رنج هستند، تلاش می‌کند
ب- کار کردن کشور بر روی دیاسپورای یهودی در خارج (از فلسطین اشغالی) برای حفظ روابط میان کشور و ملت یهودی. ( اصطلاح قومیت دیاسپورا در آثار صهیونیست‌ها به این موضوع اشاره می‌کند که گروه‌های یهودی در سرتاسر جهان ملت واحدی را تشکیل می‌دهند)
پ- کشور در راستای محافظت از میرات فرهنگی، تاریخی و دینی ملت یهود تلاش می‌کند.
بند هفتم
الف-کشور، گسترش شهرک‌سازی را ارزشی یهودی می‌داند و در راستای تشویق و تثبیت آن تلاش می‌کند
بند هشتم
ب- تقویم عبری، تقویم رسمی است و در کنار آن تقویم غربی هم استفاده می‌شود
بند نهم
الف-روز استقلال، روز عید ملی و رسمی کشور است
ب- روزهای یادبود کشته‌شدگان جنگ‌های اسرائیل و روز هولوکاست، روزهای یادبود رسمی کشور هستند
بند دهم
روز شنبه و عیدهای اسرائیل، روزهای عید ثابت در کشور هستند
بند یازدهم
تغییر این قانون جز با قانون اساسی که با رأی اکثریت کنست به تصویب برسد، ممکن نیست.
تبعات احتمالی تصویب این قانون
قانون جدید که با تصویب آن رژیم صهیونیستی عملا به دولتی آپارتاید تبدیل شده ، پیامدهای بسیار زیادی دارد که احتمالا شرح آن در یک گزارش نمی‌گنجد، شاید اولین پیامد مستقیم این قانون در بعد ملی باشد؛ قانونی که در درجه اول وجود یک ملت دیگر (فلسطینی‌ها) را بر سرزمین فلسطین نفی می‌کند و این موضوع خود تبعات زیادی دارد.
قانون کشور یهودی با تأکید بر اینکه هیچ غیریهودی حق تعیین سرنوشت را ندارد، تمام توافق‌های پیشین مانند اسلو و مذاکرات (میان تشکیلات خودکردان و تل‌آویو) را کنار می‌زند، امکان ورود به مذاکرات جدی با طرف فلسطینی که حق تعیین سرنوشت را از ملت آن گرفته‌اند ، وجود ندارد زیرا خلاف قانون اساسی رژیم صهیونیستی است ؛ همه اینها شامل پیشنهادات تسویه درباره قدس اشغالی نیز می‌شود.
قانون مذکور در مرحله بعدی هر پیشنهادی برای حق بازگشت فلسطینی‌ها را رد اما در مقابل درها را برای مهاجرات یهودیان باز می‌کند، همچنین زمینه را برای مشروع کردن شهرک‌سازی فراهم خواهد کرد. بنابراین فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری از این به بعد حق شکایت در برابر دادگاه رژیم صهیونیستی درباره نزاع‌ها بر سر مشکلات زمین مانند مصادره آن را ندارند و مصادره غیرقانونی زمین‌های فلسطینی ها به شدت افزایش پیدا خواهد کرد.
اما یکی از خطرناک‌ترین تبعات قانون مذکور در زمینه فعالیت سیاسی و فلسطینی‌های اراضی اشغالی 1948 است، پیشتر دادگاه عالی رژیم صهیونیستی رأی به لغو تصمیم کمیته مرکزی انتخابات این رژیم مبنی بر منع احزاب عربی (فلسطینی‌ها) از شرکت در انتخابات داده بود، دلیل کمیته مرکزی انتخابات برای این تصمیم، آن بود که احزاب عربی حاضر نشده بودند «اسرائیل» را به عنوان «کشوری یهودی» بشناسند اما تصویب قانون جدید راه را برای اصلاحاتی در قانون انتخابات باز می‌کند که هر حزب یا گروه سیاسی و لو در سطح انتخابات شهرداری‌ها را ملزم می‌کند «اسرائیل» را به عنوان «کشور ملی یهودی» به رسمیت بشناسند.
در پایان اینکه بندهای مربوط به زبان عبری، سمبل یهودی، سرود ملی و پرچم و غیره، نه تنها هویت هویت ملی یهودی را تقویت خواهد کرد بلکه این موضوع شامل بُعد دینی نیز خواد شد.
منبع: خبرگزاری فارس
انتهای پیام/
نظر شما