بردی شیرین در آغاز فصل برای تیمی که تغییرات فراوانی به نسبت سال قبل داشته و صد البته مالکیتش نیز دستخوش تغییرات بنیادی شده است.

تحلیل فنی این دیدار با توجه به  بازی نخست فصل و خروج تیم ها از دوران بدنسازی و فضای اردویی شاید خیلی منطقی به نظر نرسد اما آنچه خیلی به چشم آمد تیمی است که کمتر نشانی از ظرفیت های فوتبال استان البرز دارد و تماشاگران کرجی باید در طول فصل نظاره گر بازیکنان بعضاً ناآشنایی باشند که برخی از آنها دوران اوج فوتبالی خود را پشت سرگذاشته اند و به لطف شناخت متقابل از سرمربی تیم همراه او در لیگ یک شده اند.

در این میان اما نبود بازیکنان بومی در این تیم شاید هیچگاه به مانند این فصل و درعمر کوتاه این باشگاه شکل بارز نداشته و کمتر نشانی از انبوه بازیکنان البرزی حاضر در فوتبال کشور را می توان در ترکیب بازیکنان و کادرفنی اُکسین مدل ۹۷ دید.

جایی که اُکسین تنها نام و پسوند البرز را یدک می‌کشد تا حداقل بتواند از ظرفیت های سخت افزاری این استان بهره ببرد و با اهداف مدیرانش رسیدن به لیگ برتر را جستجو کند.

حتی این تیم تمرینات هفتگی خود را به مانند فصل گذشته در کرج برگزار نمی‌کند تا پس از چند سال دوباره ما را به یاد حضور عاریتی سایپا در کرج و سرنوشت ناخوشایندش بیندازد.

اُکسین در راه سخت و دشوار لیگ یک قطعا در کنار ظرفیت بالای بازیکنان و درایت کادر فنی اش نیاز به حمایت تماشاگران و افکارعمومی دارد که به نظر می رسد با این ترکیب و چهره ناآشنا و عدم حضور منطقی در جغرافیای البرز سخت به آن برسد و خیلی نتواند روی آن حساب کند.

مشخصه‌های فوتبال حرفه‌ای شاید این نگرش و نگاه را تا حدی رد کند که تیم هر اقلیم را از بازیکنان همان منطقه باید بست اما باید پذیرفت در همین البرز که رنگین کمان قومیت‌هاست می‌شد نیم نگاهی به بازیکنان  این دیار هم داشت و تیمی را بست که ردپایی از بازیکنان بومی در آن باشد.

رویه و نگاه مدیران اکسین به نحوه تیمداری و حضور در فضای فوتبال کشور آنهم به نمایندگی از استان البرز آن چیزی نیست که انتظار فوتبال دوستان البرزی باشد و امیدواریم متولیان فوتبال البرز و ورزش استان هم به این مساله دقت نظر لازم را داشته باشند.  

انتهای پیام/