محمد سلیم و دخترش نسیمه از اقلیت مسلمان روهینگیای میانمار هستند. آن‌ها همراه با ده‌ها هزار نفر دیگر در پی تشدید خشونت‌ها و پاکسازی نژادی ارتش میانمار مجبور به ترک خانه و کاشانه و عزیمت به بنگلادش شدند و اینک در بزرگترین اردوگاه آوارگان روهینگیا در این کشور به سر می‌برند.

محمد سلیم امیدوار است تکواندو راهی برای نجات از فقر پیش پایشان بگذارد. او می‌گوید: «شاید از خود بپرسید چرا تکواندوکا می‌‌کنیم. وقتی تکواندو را شروع کردیم، متوجه شدیم چقدر ارزشمند است. چطور می‌تواند جلب احترام کند. چطور می‌تواند برای دفاع شخصی استفاده شود. آموزش هنرهای رزمی به فرزندانمان در سنین پایین فایده‌های زیادی دارد. به وسیله تکواندو می‌توانیم از خود و از کرامتمان دفاع کنیم.»

محمد سلیم ۳۴ ساله، در جوانی قهرمان تکواندو بود ولی در میانمار، روهینگیاها حق استفاده از امکانات ورزشی رسمی را ندارند. او ۱۸ سال برای تمرین و شرکت در مسابقات بین بنگلادش و میانمار در تردد بود تا اینکه با شروع حملات وحشیانه در راخین دیگر نتوانست به میانمار بازگردد.

حال،‌ نسیمه، دختر او که هنگام تمرین دیگر خجالتی نیست، آرزو دارد مانند پدر خود در مسابقات شرکت کند: « من تکواندو را دوست دارم. وقتی بزرگ شدم، می خواهم به مسابقات بروم و برای کشورم مدال‌های زیادی کسب کنم.»

منبع: یورنیوز

انتهای پیام/