به گزارش خبرنگار فرهنگی قدس آنلاین، شنبه‌ای که گذشت محمدعلی بهمنی از شورای شعر دفتر موسیقی وزارت ارشاد خداحافظی کرد و از سمت خود استعفا کرد.
این شاعر صاحب‌نام که سال‌های زیادی در سمت ریاست شورای شعر و ترانه، کمک زیادی به روند دریافت مجوزها کرده بود در نهایت با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود رسماً از سمت خود کناره‌گیری کرد. البته در متن خداحافظی این شاعر علت استعفا به صورت شفاف مشخص نشده است اما برخی خبرگزاری‌ها نوشتند «شنیده‌ها حاکی از آن است که این استعفا بی‌ارتباط به حواشی آلبوم ابراهیم محسن چاوشی نیست». مسئله‌ای که خود او آن را تکذیب کرده است. 

■ «ابراهیم» و ماجرای بیت معروف مجوز نگرفته!
ماجرا از این قرار است که در فواصل دریافت مجوز تا انتشار آلبوم حواشی فراوانی از جمله خبر مهاجرت محسن چاوشی، تهدید چاوشی به انتشار آلبوم در فضای مجازی و در ادامه ماجرای بستنی خوردن علی ترابی مدیرکل دفتر موسیقی با چاوشی و در نهایت صدور مجوز آلبوم و بی‌اعتباری و نادیده گرفتن بهمنی به عنوان رأس اصلی هرم شورای ترانه، در فضای مجازی سروصدا به پا کرد. بستنی خوردن علی ترابی با چاوشی و مجوز دادن به ترانه هایی که شورای ترانه ایرادهایی به آن داشت این فرضیه را تقویت کرد که در این ماجرا شأن شورای شعر و ترانه دفتر موسیقی رعایت نشده و این پرونده خارج از قواعد حرفه‌ای‌اش مختومه شده است؛ و همین مسئله علت استعفای محمدعلی بهمنی شده است.
اما در نهایت آلبوم ابراهیم با ٦ قطعه مجوزدار و دو قطعه بدون مجوز به دست هواداران این خواننده رسید. 

■ مگر اداره ارشاد، اداره استاندارد است؟
بعد از ماجرای شکایت شاعران از حمید هیراد و ورود شورای شعر دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و حل و فصل آن ماجرا و همچنین قضایای اخیر بر آن شدیم با دکتر اسماعیل امینی، شاعر و پژوهشگر ادبی صحبت کنیم و از او در خصوص وضعیت شورای شعر و ترانه هایی که این روزها مجوز می‌گیرند و منتشر می‌شوند، صحبت کنیم. 
اسماعیل امینی درباره استعفای بهمنی گفت: «ما همه از دلایل این استعفا بی خبریم. به هر حال ایشان تصمیم‌شان را گرفته‌اند و نخواسته‌اند کارشان را ادامه دهند». این شاعر و پژوهشگر در خصوص وضعیت ترانه هایی که این روزها تبدیل به ملودی می‌شوند و خوانده می‌شوند، افزود: تصور نادرستی از نوع مجوزگیری این ترانه‌ها وجود دارد که همه فکر می‌کنند اداره ارشاد مثل اداره استاندارد است و کالایی را مجوز می‌دهد که آن کالا از نظر استاندارد همه ویژگی‌های کیفی و هنری را داشته باشد و به لحاظ هنری کار درجه یک باشد در حالی که این‌طور نیست. بر اساس قانون و آیین‌نامه حداقل‌هایی وجود دارد و ترانه‌ای که حداقل‌ها را رعایت کرده باشد، مجوز می‌گیرد. 

■ مجوز دادن حق دولت است یا جامعه؟ 
شاعر «دکتربازی» تصریح کرد: اما نکته مهم این است که مجوز دادن حق دولت است یا جامعه؟ به گمان من مجوز دادن، حق جامعه است. البته حق کسانی که صاحب‌نظر آن حوزه هستند. در زمینه ترانه هم مانند سایر رشته‌ها باید شورای صنفی باشد تا کیفیت ترانه را تشخیص بدهد. اگر ترانه‌ها به این صورت به کارشان ادامه دهند در طول زمان و تغییر رئیسان و مدیریت‌ها تابع قدرت و سیاست نخواهند بود و بدون تغییر به کارشان ادامه خواهند داد. 
امینی گفت: فعلاً بازار ترانه دست دو گروه افتاده است. گروه اول که سردمداران دولتی هستند و بودجه دستشان است و می‌خواهند با ترانه شعار سیاسی تولید کنند تا در موقع لزوم از آن استفاده کنند. 
گروه دوم مبتذلانی هستند که به دنبال پول درآوردن از این رشته هستند و در پی تولید ترانه‌هایی سهل و مبتذل و یا کنسرت‌های پرهیاهو هستند که در نهایت آبشخور هر دو گروه، منابع قدرت سیاسی است. 
وی در خصوص حدود و اختیارات شورای شعر دفتر موسیقی در ارائه مجوز به ترانه‌ها گفت: همه می‌دانیم قدرت نهایی دست این شورا نیست. قدرت نهایی در دست کسانی است که چهره آن‌ها آشکار نیست. خبرهای آبمیوه خوردن آقایان منتشر می‌شود اما همه می‌دانیم مسئله فقط آبمیوه خوردن نیست و تبادلاتی بین طرفین فرای قانون و مجوز انجام می‌شود که این تبادلات هم لزوماً مالی نیست.
امینی اخبار مجوز نگرفتن بعضی ترانه‌ها را هم هیاهوی رسانه‌ای عنوان کرد و افزود: همه این‌ها بازی و تبلیغات رسانه‌ای است برای فروش بیشتر و بازار گرمی یک آلبوم خاص. 
وی با تأکید بر نقش افراد غیرمتخصص در فرایند تصمیم گیری‌ها افزود: مگر برای سیاستمداران و برای فعالان بازار موسیقی ادبیات، موسیقی و یا ترانه موضوعیت دارد که با یک آبمیوه رفع و رجوع شود؟ برای این‌ها فقط پول، شهرت و ثروت مهم است! در شورا هم حتماً مشکلی نیست و همه شاعرند. مشکل این است که سر نخ قدرت در این موضوع‌ها نه دست شوراست و نه دست ارشاد. 
باز هم می‌گویم، سرنوشت فرهنگ و علم ما به جای اینکه دست عالمان و هنرمندان واقعی باشد دست افراد غیرمتخصص افتاده که نه دغدغه علم دارند و نه هنر! 

■ عده‌ای را استخدام می‌کنند تا به منتقد فحش دهند
اسماعیل امینی بهترین راهکار برای برون رفت از مشکلات پیش روی هنر و فرهنگ را نقد بی تعارف و جدی هنرمندان و صاحب نظران این عرصه عنوان کرد و گفت: دلیل ندارد ما درباره فلان آلبومی که مجوز گرفته حرف نزنیم و شعر و ترانه و موسیقی‌اش را به ورطه نقد نکشیم، تنها به این بهانه که به خواننده یا ترانه سرا یا موزیسین‌اش بر می‌خورد. واقعاً هنرمندان نباید سکوت کنند باید واکنش نشان دهند حتی اگر مطمئن هستند فحش می‌شنوند؛ چون اگر در فعالیت‌های بعضی نهادها دخالت کنی و فعالیت هایشان را نقد کنی، به تو حمله می‌کنند. یادم هست این اتفاق برای من افتاد. راجع به کم و کیف کتاب‌های کنکور نقدی نوشتم و در نهایت مؤسسه مربوطه عده‌ای را استخدام کرد تا به من فحش دهند! 

■ موسیقی مبتذل در صدا و سیما 
امینی افزود: امروز ترانه مبتذل ترویج داده می‌شود و حمایت می‌شود، چون ترویج ابتذال برای عده‌ای سود و منفعت دارد، مشتری‌های زیادی را جلب می‌کند و این‌ها برای مواقع لزوم و «درود» گفتن به مشتری زیاد نیاز دارند. موقع انتخابات را ببینید جناح‌های مختلف و نمایندگان‌شان به خواننده‌ها می‌چسبند تا از قبل طرفداران آن‌ها رأی جمع کنند. من شفاف می‌گویم ترویج ابتذال، راهبرد است و هنرمندان و دلسوزان باید مقابل این مسئله بایستند، چون فرهنگ این کشور را نگه می‌دارد، نه سیاست.
این شاعر در نقد عملکرد صدا و سیما، از ترویج برخی موسیقی‌های مبتذل در این نهاد گلایه کرد و افزود: صدا و سیما گاهی مروج مبتذل‌ترین نوع موسیقی است هم به لحاط کیفیت شعر و هم موسیقی. گاهی نازل‌ترین خواننده‌ها را می‌آورد برای خواندن و ناخودآگاه موسیقی مبتذل را ترویج می‌کند. 
این نهادها اصلاً به هنر و ماندگاری‌اش اهمیت نمی‌دهند. اگر به تاریخ موسیقی در همین چند دهه گذشته رجوع کنید، می‌بینید اتفاقاً ترانه‌هایی که فروش نکرده، ماندگار شده و فرهنگ کشور ما را نگه داشته‌اند. ترانه‌هایی مثل «مرغ سحر» و «ای ایران» توانسته‌اند کشور ما را در سخت‌ترین شرایط نگه دارند در حالی که آهنگساز سودی از آن نکرده است. اما آقایان فعلی در حال حاضر حتی از شعر مولوی، سعدی و حافظ هم ابتذال می‌سازند و وقتی به صحنه می‌آیند اصلاً برایشان فرقی نمی‌کند چه چیزی را می‌خواهند به ابتذال بکشند چون میراث فرهنگی، موسیقی، هنر و شعر مسئله آن‌ها نیست.
این منتقد ادبی در ادامه به تولید ترانه‌های خوب هم اشاره کرد و گفت: این‌ها به معنای عدم تولید ترانه خوب نیست اتفاقاً در حال حاضر استادان بزرگ و دانشجویان مستعد در عرصه موسیقی فعالیت می‌کنند اما کسی آن‌ها را تحویل نمی‌گیرد و ترانه‌هایی که مبتذل هستند بیشتر ترویج می‌شوند. 

خدیجه زمانیان 

انتهای پیام/