سالها است که مسئولان مرتبط وغیر مرتبط بر طبل کم آبی کوبیده اند و بسیاری از شهروندان هم با صدای آن از خواب غفلت بیدار و با نوای آن خود را هماهنگ کرده اند. خیلی از شهروندان در کاهش مصرف آب و جلوگیری از اسراف آن جدی تر شده اند. اما آمار هر ساله منابع آبی، خبر از افت شدید سفره های آب زیرزمینی می دهد. هر سال دریغ از پارسال. چرا؟

براستی مشکل از کجا آب می خورد؟ یا بهتر بگویم کدام مشکل است که آب را می خورد؟

واقعیت امر اینست که پیشرفت سریع و توسعه شهرها و رشد فزاینده جمعیت، مستلزم توسعه صنعت و کشاورزی و دامداری در هر منطقه است. باید صنعتگران و کشاورزان و... بیشتر و بیشتر از گذشته کار کنند و توسعه یابند تا بتوانند جوابگوی نیاز مردمان شهرها و مناطق مختلف باشند. اما این رشد و توسعه که ظاهری زیبا و معقول دارد و به اعتقاد نگارنده باید هم انجام شود، نیازمند مصرف مواد اولیه است. از جمله مهمترین مواد اولیه توسعه صنایع و کشاورزی آب است.

حال به افزایش مصرف در این بخش ها، افزایش استفاده آب در شهرهای بزرگ تر شده را هم اضافه کنید. جمعیت زیادی که در شهرها زندگی می کنند جهت شرب و بهداشت و نیز فضای سبز شهری نیاز به مصرف آب دارند. درنتیجه بهره برداری از منابع آب روز به روز افزایش پیدا کرده است. در این شرایط نیاز به بارش های فراوان و حجم فوق العاده آب است که وارد بستر آبهای سطحی و یا سفره های آب زیرزمینی شود تا از کسری مخزن جلوگیری شود. اما خشکسالی های کمرشکن سالهای اخیر به نوبه خود تبدیل به معضلی بزرگ شده است. مصداقی است بر مثل قوز بالای قوز.

این است که مسئولان ذی ربط برای جلوگیری از ضربه خوردن به بخش های صنعت و کشاورزی و همچنین برآورده کردن نیازهای آبی شهری، سالها از ذخیره طلایی سفره های آب زیرزمینی استفاده کردند و نیازهای روزمره را برطرف نمودند. اما امروز کفگیر به ته دیگ خورده است.

نشان به این نشان که مسئولان اداره آب و فاضلاب شهر مشهد در پاسخ به شکایت های اخیر شهروندان مبنی بر تغییر طعم و بو و کاهش کیفیت آب شهر گفته اند که: " با توجه به محدودیت منابع و شرایط پیک مصرف در تابستان سال جاری، شرکت آبفای مشهد برای تأمین آب شرب شهر ناگزیر به استفاده هرچه بیشتر از منابع سطحی شامل سدهای دوستی، ارداک، طرق و کارده نموده است، اما به دلیل کاهش شدید نزولات جوی در چند سال اخیر، ذخیره منابع سطحی در پایین‌ترین سطح خود در سال‌های اخیر رسیده و هم اکنون برای تأمین آب شرب شهر، شرکت آب و فاضلاب مشهد در حال برداشت از بخشی از سد دوستی است که تاکنون استفاده نشده بود که این اقدام با ذائقه شهروندان مأنوس نشده و خوشایند آنان نمی‌باشد. "

این یعنی اینکه در حال استفاده از آخرین ذخیره های آبی کلان شهر مشهد هستیم. به عبارت دیگر اینکه اکنون تامین آب شرب مشهد با مشکل روبرو است، بخش های دیگری که مصرف آب دارند ، بماند. حال باید چه کاری انجام داد؟ اصلا چه کارهایی می توان انجام داد؟ چند گزینه را در این زمینه میتوان بررسی کرد:

ا- همه با هم دست به دعا برداریم و برای رفع خشکسالی های کمرشکن اخیر، از خدا استمداد بطلبیم.

۲- مسئولان تمام راه های تهیه آب شرب برای مشهد، از جمله انتقال آب از دریای عمان، حفر چاه های عمیق در مناطق کارستی یا استفاده از فن آوری های نوین جهت کاهش مصرف آب در بخش های پر مصرف را در نظر گرفته و هزینه های آن را به جان بخرند و آب شهر را به هر طریقی که شده تامین نمایند.

۳- مسئولان بنشینند و عواملی که باعث شده وضعیت آبی به این روز بیافتد را نبش قبر کرده و دنبال مقصر بگردند. در آخر هم پس از جدالهای بی نتیجه برای رفع تشنگی، آخرین لیوان های باقی مانده آب را سر بکشند.

انتخاب نگارنده گزینه ۱ و ۲ است. اکنون اولین روزهای ماه مهر را می گذرانیم. این یعنی شروع سال آبی جدید. خاتمه این سال آبی در فصل تابستان آینده خواهد بود که بدیهی است بیشترین نیاز و پیرو آن بیشترین مصرف آبی را متوجه خود خواهد کرد. تا آن زمان کمتر از یکسال مانده است و مسئولان مربوطه فرصت خوبی دارند برای اقدام عملی.

آقای رشیدیان استاندار محترم استان خراسان رضوی، مدیر ارشد استان  شما هستید. می دانم که در گذشته اقداماتی را در این زمینه انجام داده اید. اما این اقدامات بسنده نکرده است. اکنون مردم استان چشم انتظار اقدامی قاطعانه و هوشمندانه و عملی از سوی شما هستند. آیا برای رفع عطش استان و به خصوص مشهد قبل از بازنشستگی اجباری تان کاری انجام می دهید؟ اگر نیاز به هماهنگی بین سازمانها و ادارات مربوطه در استان و برطرف کردن موانع و مشکلات احتمالی است و یا رفع معضل بی آبی استان به رایزنی با مدیران بالا دستی تان نیاز دارد، باز هم مرجع و مسئول اصلی شما هستید. مردم تشنه خراسان رضوی و زائران بارگاه منور رضوی از شما انتظار دارند.

انتهای پیام/