کسانی که دنیای آن‌ها دنیای سکوت است. دنیایی که برای ساختنش ما نیز سهم بسزایی داریم تا اگر کسی به آن دنیا پا می‌گذارد آسان‌تر زندگی کند.

روزی که ما شنوایان باید گوش خود را به روی زبان اشاره آن‌ها باز کنیم و درد و مشکلات همنوعانی را بشنویم که سال‌هاست در سکوت سپری کرده‌اند و از بسیاری از حقوق خود محروم مانده‌اند.

روز ناشنوایان تنها یک یادآوری است و گرنه هر روز، روز ناشنوایان است.

پلی برای موفقیت

روز ناشنوایان بهانه‌ای می‌شود تا سری به یکی از آموزشگاه‌های سوم شعبان بزنیم.

مدرسه‌ای که در بین هیاهوی محله‌ای مسکونی، مکانی است که آرامش و سکوت در آن شلوغی را به سخره می‌گیرد و جایی است که سکوت پلی می‌شود برای موفقیت!

اینجا شعبه دوم مدرسه استثنایی سوم شعبان است. مکانی که بسیاری از دانش‌آموزان آن با داشتن محدودیت‌ها توانسته‌اند خودی نشان دهند و بگویند، اگر نمی‌شنویم، اما دستانمان این خلأ را پر می‌کند و با آن پایمان را در عرصه‌های اجتماعی فراتر از افراد سالم و شنوا می‌گذاریم.

مدرسه‌ای که دانش‌آموزانش دنیای دیگری دارند بدون واژه چه زشت و چه زیبا. هر چند که آن‌ها هم گاهی دلشان می‌گیرد، گاهی می‌خندند و گاهی می‌گریند مثل ما اما بدون کلام.

یک ناشنوای موفق

قرارمان در این مدرسه ملاقات با دختر جوانی است که با کم شنوایی چنان کنار آمده که حالا جزو یکی از دبیران موفق سازمان آموزش و پرورش استثنایی خراسان رضوی است.

دبیر موفقی که خودش تمام مصائب دانش‌آموزان ناشنوا را تجربه کرده و عزمش جزم است تا مبادا دانش‌آموز ناشنوایی دست از تلاش برای رسیدن به موفقیت بردارد.

نسرین شیری با تمام مصائبی که داشته کارشناسی ارشد تربیت بدنی را تمام کرده و حالا مفتخر به خدمت در مدارس استثنایی شده است.

دختر جوانی که یک بیماری سخت در کودکی، شنوایی‌اش را کم کرده، اما اجازه نداده این محدودیت در طول سه دهه از زندگی‌اش سبب محرومیتش شود.

وقتی پای صحبت او می‌نشینم برای ما از سختی‌هایی سخن به میان می‌آورد که حتماً درد همه دانش‌آموزان ناشنواست.

او انزوا از جامعه را محدودیتی عنوان می‌کند که گویا نمی‌خواهد دست از سر دانش‌آموزان استثنایی بردارد.

او که به دلیل اصرار خانواده‌اش مقاطع تحصیلی را در مدارس عادی گذرانده، می‌گوید: درس خواندن در کنار دانش‌آموزانی که می‌توانند خوب بشنوند و شیوا سخن بگویند کار سختی است که تنها با حمایت و تلاش پدر و مادرم به نتیجه رسیده است.

نسرین شیری که همیشه در دنیای کودکی‌اش تصور می‌کرده که تنها کم شنوای دنیاست، می‌افزاید: زمانی این تابو برایم شکسته شد که پایم به مدارس ناشنوایان باز شد و تازه متوجه شدم هیچ کودک ناشنوایی در دنیا تنها نیست.

او که حالا یکی از مدال آوران ورزشی است، اظهار می‌دارد: وقتی به موفقیت امروز دانش‌آموزانم در رقابت رشته‌های ورزشی تیم مدرسه نگاه می‌کنم تمام سختی‌هایی را که تحمل کرده‌ام فراموش می‌کنم و به آینده بیش از پیش امیدوار می‌شوم.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/