به گزارش قدس آنلاین-این روزها بحث صندلی اول شهر اهواز از مباحث داغ محافل گوناگون است. در این بین غیر از «کتانباف» گزینه های زیادی برای تصدی‌گری این پست روی میز وجود دارد.‌

از این موضوع که اتحاد نظر درباره تصدی سمت ها در اهواز به دلیل شرایط خاص آن پیچیده تر از آن است که به سرعت فراهم شود بگذریم، باید مد نظر قرار داد این همه تعلل باعث می شود اهواز در زمینه توسعه از شهرهای دیگر عقب بیافتد و یارای رقابت بین شهری را نیز از دست دهد چه رسد در حد کلانشهری.

درباره یکی از مهمترین سمت های شهری باید گفت تعارف در بودن کتانباف وقتی خود وی انگیزه ماندن در شهرداری را ندارد، سوالیست که مدتهاست ذهن فعالین اجتماعی و شهری را به خود مشغول کرده است اما اینکه چرا برای مسئولین رده بالای دولتی اهمیتی ندارد باعث تعجب است.

بالاخره اما شنیده می شود چند هفته‌ای قرار است شهرداری خانه‌تکانی کند و در میان گزینه ها نامی نیز شنیده می‌شود که بعد از شکست گزینه های قبلی رسانه‌چی‌ها، موفق ترین کارنامه را دارد، چرا که در سمت قبلی به لطف تازه نفس بودن کار آمدی بیشتری داشت. 

او  شخصی جسور در کلام است که جسارت در عمل نیز دارد و این نکته ای مثبت به حساب می آید چرا که جسارت کلامی چیزی است که این روزها فراوان دیده شده و آنچه اهمیت دارد همان عمل به جسارت بیان شده  است.

بنابراین مهم است حال که مدیریت واحد شهری در دستان شهرداریست، حواسمان را جمع کنیم، چه کسی بر این تخت می نشیند، نشود داستان تهدید و فراری دادن شهردار لایق غیر بومی، و معرفی بومی های نالایق، که آخر سر گزینه نهایی دقیقه نودی مخفیانه جایگزین شود و سپس تیر خلاص و انتخاب؛ این شهر دلسوز می خواهد، نه سوز دل.

کارنامه کاری " موسی شاعری" نشان از آن دارد در ۴ سال معاونت فرهنگی شهرداری موفق بوده، اینکه هر شخصی موافقین و مخالفین دارد که برای دادن سمت به وی تردیدهایی را به وجود می آورد غیر قابل انکار است، و رسیدن به یک اشتراک روال و فرایند خاص خود را می طلبد، اما از سویی شرایط امروز شهرداری باعث شده چهره های شاخص تمایل چندانی برای پذیرش مسئولیت آن نداشته باشند و وقتی نامی موفق، ریسک پذیرفتن جایگاهی را دارد که مدتی است شرایطش مساعد نیست، اعتماد کردن به آن بهترین گزینه روی میز باشد.
در نظر گرفتن این موضوع مهم است امروز شاهدیم کسانی که رای خود را در ظرف کسی انداختند، امروز بر او می تازند، سوال چنین مطرح می شود؟ کنار نیامدن با کدام خواسته ها دلیل این چپ نظریست؟ خواسته های شما یا مردم؟ در این دوسال مشخص شد که خواسته ها مردم از منتقدین جداست، پس جواب را کدام قلم می نویسد؟

ما که بخیل نیستیم، از خدایمان است که اهواز بلاخره بعد از چندین سال، صاحب فرزند صالح شود و ما همراه با این شهر از بلاتکلیفی خارج شویم، اما از جهتی حواسمان را جمع کنیم در معرفی گزینه ها و معرفی آنان، افراط و تفریط صورت نگیرد و تلاشها برای این باشد در کنار نام ها ساختن شهری هدف باشد، که التیام زخمهایی که از سو مدیریت خورده هنوز هم  برایش زمان می خواهد و گنجایش زخمی دیگر را ندارد.

باید دید آخر شاهنامه خوش است یا جوجه ها را آخر پاییز جور دیگر می توان شمرد که مستقیم از پاییز به بهار اهواز منتقل شویم.

انتهای پیام/