روستایی که شهرتش نصیب بازار آهن مشهد شده، اما هیچ سهمی از این بازار ندارد. اهالی روستای خین عرب از همه هیاهوی بازار آهن فقط باید ترافیک سنگین این خیابان پرتردد کم عرض را ببینند و خطرات احتمالی از تصادف با خودروهای سنگین حامل تیرآهن‌های ۱۲ متری را به جان بخرند. آن‌ها هر روز طرحچی ۱ تا ۳۳ را در جاده‌ای ناهموار و پر از دست انداز طی می‌کنند تا به جایی برسند که حالا شهرکی مزین به نام مقدس «امام سجاد(ع)» شده است.

 میدانی مملو از خاک و نخاله

تقاطع طرحچی ۳۳ و ۳۲ سه راهی معروفی که باید مسیر یکی از سه روستای «خین عرب»، «فریزی» و «بهار» را انتخاب کنی. روستای خین عرب مسیرش سمت راست این سه راهی است که با تابلوی شهرک امام سجاد(ع) مشخص شده است.

جایی که می‌مانی روستا است یا شهر و شهرک! اولش زمین‌های خالی، خیابانی پر پیچ و خم، خانه‌هایی قدیمی و سوت و کور اما هر چه به سمت آخرش پیش می‌روی آبادی و آبادانی.

بعد از طی کردن چند پیچ و خم از شهرک هم میدانی بزرگ نمایان می‌شود که قرار است به پارک و فضای سبز تبدیل شود، اما الان هیچ سنخیتی با این کاربری ندارد و پر شده از خاک و نخاله و زباله! در همین محوطه، میدانکی هم دور تا دور منبع آب روستا طراحی کرده‌اند که آن را هم باید دور بزنی و با گذر از خم دیگری از خیابان شهرک به جایی برسی که منطقه نوساز و شهرنشین روستای خین عرب است.

 کیفیت نا مناسب آب آشامیدنی

وقتی برای واکاوی مشکلات روستا سراغ ریش سفیدان این روستا می‌رویم گفت‌وگو را از تفاوت جمعیت امروز روستا با قدیم آن آغاز می‌کنند. به گفته آنان جمعیت امروز خین عرب شاید سه برابر قدیم شاید هم بیشتر شده در حالی که امکاناتش ثابت مانده است.

یکی از مردان میانسال روستا هم به طرح مشکلات خین‌عرب می‌پردازد و می‌گوید: امکانات این روستا در حد صفر است. وی با بیان اینکه مشکلات این روستا یکی دو تا نیست می‌افزاید: درد بی‌درمان این روستا کیفیت نامناسب آب آشامیدنی است. او که از کیفیت پائین آب گلایه دارد و می‌گوید: آب آشامیدنی اهالی این روستا هنوز از طریق منبع قدیمی تأمین می‌شود.

وی با بیان اینکه آب ذخیره شده در این منبع به دلیل قدیمی بودن بی‌کیفیت شده، اظهار می‌دارد: علاوه بر کیفیت حجم آب این منبع نیز پاسخگوی نیاز جمعیت امروز نیست. یکی دیگر از اهالی از نبود اتوبوس گلایه می‌کند و می‌گوید: همه کسانی که وسیله نقلیه شخصی ندارند برای رفت و آمد به شهر مشکلات جدی دارند.

وی با بیان اینکه زن و بچه آن‌ها چاره‌ای جز طی کردن فاصله روستا تا جاده با پای پیاده را ندارند، می‌افزاید: این در حالی است که آنجا هم باید منتظر بمانند تا با وسایل نقلیه متفرقه خودشان را به شهر برسانند. وی خواستار کمک مسئولان برای اختصاص یک خط اتوبوسرانی برای سه روستای همجوار این منطقه می‌شود و می‌گوید: تابه حال به دلیل عدم آسفالت خیابان مسئولان زیربار راه‌اندازی خط اتوبوسرانی نمی‌رفتند، اما حالا که آسفالت شده، معلوم نیست چرا باید باز هم محروم بمانیم.

  پیشنهاد اتوبوسرانی برای خرید اتوبوس توسط اهالی

یکی از جوانان روستا هم که برای اختصاص خط اتوبوسرانی پیگیری‌های زیادی کرده، می‌گوید: چون جاده خین عرب صنعتی و پرتردد است، مسئولان می‌گویند به این جاده اتوبوس تعلق نمی‌گیرد، مگر اینکه اهالی روستا خودشان هزینه خرید اتوبوس را بپردازند.

یکی از زنان روستا هم می‌گوید: مردهای ما یا کشاورزند یا کارگر، صبح که از منزل خارج می‌شوند شب بر می‌گردند، ما زن‌ها هر کاری داریم باید خودمان انجام دهیم، ولی در این روستا هیچ گونه امکاناتی نداریم؛ مثلاً اگر فرزندمان بیمار شود نمی‌توانیم او را به موقع به دکتر برسانیم، زیرا مرکز بهداشت این روستا روزهای محدودی دکتر دارد، آیا می‌توان به بچه‌ها گفت فقط همان روز بیمار شوند؟

 نبود مدرسه و فضای بازی برای کودکان

گفت‌وگوها به اینجا که می‌رسد شمار افراد شاکی هر لحظه بیشتر می‌شوند، اهالی از همه چیز شکایت دارند؛ یکی می‌گوید: ما برای خرید مایحتاج اولیه خود باید به مشهد برویم. دیگری می‌گوید: ما فضای سبز نداریم، جوانان ما مکانی برای ورزش و تفریح ندارند، بچه‌های ما باید داخل کوچه و زمین‌های خالی بازی کنند. یکی دیگر از زنان روستا هم که چند سرعائله دارد، می‌گوید: متأسفانه دخترکان این روستا را از داشتن مدرسه محروم کرده‌اند و آن‌ها مجبورند یا به روستای همجوار بروند یا رفت و آمد به شهر را تحمل کنند.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/