به گزارش گروه ورزشی قدس آنلاین، احسان حدادی که نامش به خاطر کسب مدال نقره المپیک لندن در رشته پرتاب دیسک در تاریخ ثبت شده، روزهای پرتنشی را سپری می‌کند. این ورزشکار باتجربه که در بازی های آسیایی ۲۰۱۸ به چهارمین مدال طلای خود دست پیدا کرد و حالا عنوان پرافتخارترین ورزشکار ایرانی در این رقابت‌ها را یدک می‌کشد، با فدراسیون دوومیدانی بر سر نحوه آماده‌سازی‌اش به اختلاف خورده و حتی پادرمیانی رییس کمیته ملی المپیک هم تاکنون پاسخ مثبتی نداشته است.

حدادی که دیروز به همراه حسین توکلی در اردوی تیم ملی کشتی آزاد حاضر شد و دقایقی هم با رضا یزدانی روی تشک سرشاخ شد، به تشریح آخرین وضعیت خود پرداخته است.

یعنی من باید درگیر رزرو هتل و بلیت هواپیما شوم؟

فدراسیون مبلغی را برای آماده سازی من مشخص کرده و گفته ماهیانه ۵۰ میلیون به من می‌دهد؛ اما می‌گویند با این پول هزینه اردو،‌ مربی و سفرها برعهده خودت است. خود رییس فدراسیون در برنامه رادیویی اعلام کرد که تا قهرمانی آسیا ماهیانه ۵۰ میلیون و بعد از آن تا المپیک ۲۰۲۰ ماهیانه ۱۰۰ میلیون حاضر است به من بدهد. اصلا مبلغ مهم نیست چون من با این کار موافق نیستم. به هر حال من ورزشکار هستم. یا باید فشار تمرین را تحمل کنم یا درگیر مسائل مالی باشم. یعنی باید بلیت هواپیما، هتل و... را خودم تهیه کنم. این اصلا منطقی نیست. کدام ورزشکاری این کارها را خودش انجام می‌دهد که من بخواهم انجام دهم؟

مگر چند نفر داریم که مدال المپیک می‌گیرند؟

اینکه به یک ورزشکار بگوییم خودت برو مربی پیدا کن، خودت اردو بزن و خودت غذا بخر؛ کار کاملا غیرحرفه ای است. این کارها وظیفه من نیست، بلکه وظیفه فدراسیون است. اصلا یک فدراسیون چرا تاسیس می‌شود؟ فدراسیون هست که کار ورزشکار را انجام دهد. اصلا ما چند ورزشکار داریم که در دوومیدانی مدال المپیک گرفته و بازهم شانس دارد که مدال بگیرد؟ کلا یک نفر است. اگر جای فدراسیون کشتی یا وزنه برداری بودیم که این همه مدال آور داشتیم، چه کار می کردیم؟

گفتند کمیته و وزارت روی تو موضع منفی دارند

تا الان صحبت زیاد کردیم؛ اما متاسفانه به هیچ نتیجه ای نرسیدیم. دیروز با آقای صالحی امیری جلسه خوبی داشتیم و قرار شد ایشان با فدراسیون صحبت کنند و شنبه دوباره جلسه داشته باشیم. متاسفانه دوستان صحبت هایی می‌کنند که اصلا درست نیست. مثلا به من گفته بودند رییس کمیته ملی المپیک، وزیر ورزش و هیات اجرایی روی شما موضع منفی دارند و دوست ندارند حمایت کنند. بعد پیش خودشان که می‌روم، متوجه می‌شوم که این حرف ها صحت ندارد. این صحبت‌ها حاشیه‌هایی درست می‌کند که دودش در چشم ورزشکار می‌رود.

شاید من را به عنوان قاچاقچی بگیرند!

حتی اگر مبلغ پرداختی فدراسیون را هم بالاتر بیاورند، من می‌گویم این کارها وظیفه من نیست. اگر من پول را از فدراسیون بگیرم و خودم بخواهم خرج کنم، ممکن است هزار اتفاق بیفتد. وقتی می‌خواهم از ایران بیرون بروم، شاید این پول را از من بگیرند چون می‌دانید خارج کردن ارز از ایران محدودیت دارد و از یک رقم به بالا قاچاق محسوب می‌شود. شما وضعیت اقتصادی این روزها را هم درنظر بگیرید که قیمت ها مشخص نیست. در کل من بازهم می‌گویم این کار اصلا منطقی نیست؛ حالا می خواهند هر مبلغی به من بدهند.

به فوتبالیست‌ها ۵ میلیارد بدهید تا با کی‌روش قرارداد ببندند!

فدراسیون این بحث را با کمیته ملی المپیک مطرح کرده و آن بنده خداها هم خبر ندارند که وضعیت چگونه است. شما الان در نظر بگیرید که این کار را بخواهیم در فوتبال انجام دهیم. ۵ میلیارد به فوتبالیست‌ها بدهید و بگویید خودتان بروید با کی‌روش قرارداد ببندید و اردو بزنید! این اصلا کار درستی نیست و معنی ندارد. فدراسیون باید آنقدر اقتدار داشته باشد که بگوید این مربی و این هم ماساژور ورزشکار هستند و باید در فلان جا اردو بزند؛ اما زمانی که فدراسیون نمی تواند این کارها را انجام دهد، من دیگر نمی دانم باید چه کار کنم.

باید از جیبم هم خرج کنم

من نمی توانم این پول از فدراسیون بپذیرم چون نه تنها یک ریال آن در جیبم می رود، بلکه باید از جیبم هم هزینه کنم تا بتوانم تمرینات و اردوهای خوبی داشته باشم. بالاخره باید فکر درستی انجام شود. اصولا ورزشکار باید روی کارش تمرکز کند. به عنوان یک ورزشکار اگر فدراسیون به من بگوید باید با فلان مربی کار کنی، می‌گویم چشم؛ اما حتی این پیشنهاد را هم نمی‌دهند و می‌گویند ما به تو پول می‌دهیم و هر کاری می‌خواهی، برو انجام بده! صالحی امیری هم به من گفت مبلغ را بالاتر می‌بریم؛ اما بارها گفتم موضوع من مبلغ نیست چون این سیستم اشتباه است.

بگویند با مربی ایرانی هم کار کن، می‌پذیرم

باید فدراسیون کمی حرفه‌ای‌تری به این موضوع نگاه کند. اگر این توانایی را دارد، برود و مربی پیدا کند. اگر فکر می کنند مربی ایرانی می تواند به من کمک کند، من با مربی ایرانی کار می کنم. سال گذشته هم من به فدراسیون نامه دادم که برای من مربی پیدا کنید که به من گفتند ما توانایی پیدا کردن مربی را نداریم و خودت باید مربی پیدا کنی! یک مربی آمریکایی که جزو بهترین مربیان دنیاست را پیدا کردم و به ایران آوردم. کلی هم با ویلکینز پیشرفت کردم؛ اما متاسفانه نتوانستیم او را حفظ کنیم. الان هم قطعا دیگر این کار را نمی کنم چون وقتی به یک مربی خارجی بی احترامی کردند، انگار به کشورمان بی احترامی می شود. فکر می کنم این کار دیگر درست نباشد که من بخواهم مربی پیدا کنم.

ویلکنز هنوز هم به خاطر من می‌آید

مک ویلکینز به چین رفته و قرارداد بسته است. البته او در قراردادش قید کرده که با من قرارداد دارد و هر زمان نیاز باشد، به احسان حدادی کمک می‌کنم. البته من هنوز راجع به این موضوع با او صحبت نکردم که مبلغ قرارداد جدیدش باید چقدر باشد و چقدر می‌تواند به من کمک کند. قطعا هم اگر این مربی آمریکایی بخواهد بیاید، یک ماه به کیش می‌آید و ۵ ماه به آمریکا می‌رود. من هم دیگر نمی‌توانم ۵ ماه به آمریکا بروم چون تنها هستم و اذیت می‌شوم. باور کنید این‌ها سوال‌هایی است که فدراسیون باید پاسخگو باشد.

شاید با مربیان کشتی و بسکتبال کار کنم!

غلامرضا محمدی را در کمیته ملی المپیک دیدم و به همین خاطر دیروز به همراه حسین توکلی به خانه کشتی رفتم. به آنجا رفتیم و گفتیم که شاید از مربیان کشتی کسی باشد که بتواند به من کمک کند! حتی مربیان بسکتبال! در این فدراسیون ها باید حاضر شویم تا انشاالله یک مربی خیلی خوب برای پرتاب دیسک پیدا کنیم! اصلا شوخی نمی کنم چون دیروز به خانه کشتی رفتم تا از غلامرضا محمدی و مسئولان فدراسیون کشتی کمک بگیرم. این فدراسیون جزو فدراسیون های موفق است و اسپانسرهای قدرتمندی دارد. با آنها مشورت کردیم و پیشنهاداتی را دریافت کردیم. شاید توانستیم یک مربی ایرانی از کشتی برای خودمان پیدا کنیم!

منبع: ورزش۳

انتهای پیام/