به گزارش قدس آنلاین، خبر بازداشت «مرد هزار چهره» را تا انتها می خوانم؛ قصه سی و پنج ساله متأهلی که بعد از ورشکستگی در شرکت های هرمی - با هویت جعلی - دست به کلاهبرداری مالی در سایت های همسریابی می زند و از راه آشنایی و دوستی با زنان پولدار، حقّه اش را عملی می کند؛ حیله خواستگار رمانتیک و دلباخته را.

دو دوتا چهارتا می کنم؛ به متهم کاری ندارم، بیشتر زنان اغفال شده و همسرگزینی اینترنتی، مسأله است برایم؛ پیدا کردن شریک زندگی در سایت ها، تقلیدی ناشیانه از غرب اگر نباشد حداقلش می شود اینکه هنوز با فرهنگ ما همخوانی و هماهنگی ندارد.

حالا اگر چه مقابل مرد هزار چهره، همسرانی باشند که در همین مجموعه های مجازی یکدیگر را پیدا کرده و تشکیل خانواده داده باشند.

بی خبر نیستم که مراجع قضایی این سایت ها را پیوسته غیرمجاز اعلام و با شناسایی، فیلترشان می کنند اما خُب چه سود وقتی از طریق vpn ها دوباره عضوها هر روز بیشتر و بر تعداد کاربران آنلاین اش اضافه می شود.

واقعاً نباید فضای مجازی را بهتر شناخت و زیرک تر رفتار کرد! سرزمینی که می شود براحتی آنجا جعل هویت و جنسیت کرد و دست به ترفندهای فریبکارانه زد.

خودم را می گذارم جای زنان قربانی ماجرا که در وب اعتمادشان به مرد هزارچهره را آغاز کردند... و شروع می کنم به طرح سوالات:

آیا رد و بدل اطلاعات مربوط به ازدواج در این سایت ها صحیح و کامل است؟ به نوع و اساس کارکرد و فعالیت شان شک نکنم؟

ازدواج اینترنتی با شناخت بسیار محدود که آن هم با فرهنگ ایرانی مغایرت دارد آیا عاقبت خوشی رقم می زند برایم؟

آیا حواسم جمعِ نیات خیر و شر هست؟ به مردان متأهل، چرب زبانان جمله ای، صیغه خواهان، ذهن های زنانه - مردانه صالح و غیر صالح؟

و در ادامه به تاکید رئیس پلیس فتا هم که گفت بازنده و قربانی اصلی سایت های همسریابی، زنان هستند، بیشتر از همه اهمیت می دهم. و به آمار زناشویی موفق جامعه و به آدم هایی که هدف شان از بودن در سایت ها، رابطه است نه تشکیل خانواده.

آنوقت بی آنکه نیاز به غیب دانی و پیشگویی باشد می توانم دو دوتا چهارتا بکنم و به صحت انتخاب همسر در این فضا پی ببرم!

به نظرم نیازهای انسانی را نباید خوار کرد و بُرد آنجا که نظارت درستی بر کارکرد و فعالیت شان اعمال نمی شود و از گزینه های یک ماهه و سه ماهه و یکساله استفاده می کنند و راست و دروغ شان، کلاف سردرگمی ست.

به مرد هزارچهره ای که کلاهبرداری عاطفی در کشور راه انداخت کاری ندارم، دلم پیش زنان کم اعتماد به نفس و زودباوری ست که منطقِ مهربان دارند و برای رسیدن به فصل مشترک، عجولانه بخت شان را فدا می کنند و نمی دانند عشق، سَر و سرّی با حساب بانکی، مطالبه مادی و چاپلوسی ندارد.

انتهای پیام /