به گزارش گروه سیاسی قدس آنلاین،  محمد قوچانی در پاسخ به میرمحمود موسوی گفته است: ما به عنوان کمترین عنصر جبهه اصلاح‌طلبی این راه و روش را در برابر بنیادگرایی و براندازی از سال ۷۶ و حتی قبل از آن ذره ذره بدست اوردیم و در سال ۸۸ یک جا از دست دادیم. او از جانب اصلاح طلبان آروز کرده است که" ای کاش به شرایط قبل از سال ۸۸ بازگردیم."

این جملات شاید اگر از فرد دیگری منتشر می شد باور آن زیاد سخت نبود اما وقتی مدعی اصلاح طلبی و عضو ارشد کارگزاران آنها را بیان می‌کند باید دانست اتفاق خاصی در اردوگاه آنها افتاده است. البته نمی توان این دو اردوگاه را یکی فرض کرد چون اصلاح طلبی و کارگزارانی بودن واقعا دو مقوله جداست مگر آنکه قوچانی روزهای روزنامه‌های نشاط و جامعه و صبح امروز را از یاد برده باشد. یعنی همان‌هایی که پرچم‌دار کارگزاران یعنی مرحوم هاشمی را به ترفندهای مختلف کوبیدند و عالیجناب‌های سرخ پوش و خاکستری برایش نوشتند.

حالا نویسنده سابق عصرآزادگان می‌گوید: آروزی ما اصلاح طلبان بازگشت به قبل از ۸۸ است. و این را به کسی می‌گوید که برادرش کانون اصلی اتفاقات سال ۸۸ بود. مردم را به خیابان‌ها کشید بیانیه صادر کرد و هیچ وقت هم سندی بر ادعای تقلب خود ارایه نکرد.

اما سوال اینجاست که بستر اصلی اتفاقات سال ۸۸ کجا انجام شد؟ ستاد مهدی کروبی در این میان چه نقشی داشت و سخنان این افراد توسط کدام رسانه ها منتشر می شود و چه کسانی این رسانه‌ها را اداره می کردند؟ آیا اینها نکاتی است که بتوان در لابه‌لای جریانات رسانه‌ای و اقتصادی فراموشش کرد؟

قصد این نوشته نقبی به گذشته فتنه و عوامل تولید آن نیست اما نکته اصلی این است که آرزو کردن هم راهکار نهایی نیست. البته شاید قوچانی خواسته است به خانواده موسوی یادآوری کند که همه آنچه امروز بر سر ما رفته نتیجه اشتباهات میرحسین است و بهتر است شما دیگر وارد این ماجرا نشوی اما اصلاح طلبان( نمی دانم الان بنویسم اصلاح طلبان یا کارگزاران) باید بدانند که اگر می‌خواهند به سالهای قبل از ۸۸ برگردند کافی است صادقانه با مردم صحبت کنند.

همه ما مرتکب اشتباه می‌شویم اما کسی برنده است که جرات اعتراف به اشتباه و بازگشت را داشته باشد. برای جبران یک راه نادرست باید آن را بازگردی نه این که فقط آرزو کنی. باید کسانی را هم که با تو در این راه اشتباه قدم گذاشته‌اند ترقیب به بازگشت و جبران کنی. به آنهایی که پیام دادند و خواستار تحریم کشور شدند بگویی اشتباه کردید و رسانه‌هایی هم که بعد از موضع‌گیری رهبری باز همان راه را آشکار و پنهان ادامه دادند بگویند اشتباه کردیم.

آنهایی که ادعای تقلب داشتند باید بیایند و بگویند هیچ سندی بر این ادعا نداریم و نباید مردم را به خیابان می کشیدیم. حقیقت این است که خیلی‌ها مثل آقای قوچانی دلشان می‌خواهد به قبل از ۸۸ برگردند. در محافل مختلف هم این را به اشکال مختلف گفته‌اند اما متاسفانه برخی از آنها شجاعت برخی دیگر را برای اعتراف به اشتباه ندارند.

این دسته افراد، از تمایل خود برای کنار گذاشتن اختلافات می‌گویند اما حاضر نیستند از گذشته ابراز پشیمانی رسمی کرده و درصدد جبران برآیند. اما با این احوال می‌توان یادداشت عضو ارشد حزب کارگزاران را علامت یک تحول جدی در افکار موافقان او دانست چرا که حداقل این است که آنها فهمیده‌اند در ۸۸ چه بلایی بر سر خودشان آورده‌ و چطور در یک اشتباه راهبردی بر روی یک اسب مرده شرط بستند.

انتهای پیام/