به گزارش گروه ورزشی قدس آنلاین، روزنامه اماراتی نشنال، در گزارشی درباره مهدی الکرخی، لیدر مشهور و محبوب عراقی می‌گوید وقتی الکرخی وارد استادیومی می‌شود که تیم ملی عراق در آن بازی دارد، برای هواداران عراق مثل این می‌ماند که رئیس‌جمهور کشور وارد استادیوم شده است. هواداران عراقی با تمام وجود به تشویق الکرخی می‌پردازند و او سرش را به نشانه تعظیم خم کرده و همچون یک شاهزاده برای آنها دست تکان می‌دهد.

اما چیزی نمی‌گذرد که الکرخی شروع بر کوبیدن به طبل سنتی عراقی خود کرده و با فریاد، هواداران را به خواندن شعار نیمه‌رسمی و معروف تیم ملی فوتبال این کشور تشویق می‌کند. الکرخی ۶۴ساله بیش از سی سال است که هرگز تیم ملی عراق را تنها نگذاشته و شهرتی بین‌المللی پیدا کرده است. شهرت الکرخی در عراق کمتر از ستاره‌های تیم ملی فوتبال این کشور نیست.

روزنامه اماراتی، پیش از بازی عراق مقابل ایران که با تساوی ۰-۰ به پایان رسید به دیدار الکرخی رفته و با او مصاحبه کرده است. الکرخی در این مصاحبه می‌گوید:" من لیدر اول دنیا و عراق هستم. من شغلی ندارم. زندگی من این است. تیم ملی عراق هر جا که بازی داشته باشد برای حمایت از آنها آنجا هستم".

الکرخی خانواده دارد و به تعداد زیاد نوه‌های خود می‌بالد. ولی تامین معیشت یک خانواده بزرگ هرگز باعث نشده الکرخی نسبت به وظیفه لیدری‌اش در بازی‌های تیم ملی عراق سست شود. الکرخی در ادامه مصاحبه با نشنال، با غروری خاص می‌گوید:" من با تیم ملی عراق به جام جهانی رفته‌ام و این دهمین دوره جام ملتهای آسیا است که به همراه عراق در آن حضور دارم".

الکرخی در ادامه می‌گوید:" زمانی که عراق به جام جهانی رفته بود از نظر مالی خیلی در مضیقه بودم. ولی دشداشه‌ام را وصله پینه کردم و با یک طبل به آنجا رفتم و وظیفه‌ام را به بهترین شکل ممکن انجام دادم. مردم من را دوست دارند و هر کجا که می‌روم فوراً من رامی‌شناسند و شرمنده‌ام می‌کنند".

الکرخی به مدد شبکه‌های اجتماعی به چهره‌ای بسیار مشهور تبدیل شده و با روسای جمهور و فوتبالیستهای بزرگی مثل لیونل مسی و دیگو مارادونا دیدار کرده است. الکرخی می‌گوید:" شیخ زاید به خاطر ویدیویی که در یوتیوب گذاشته بودم و از ایشان قدردانی کردم به دیدن من آمدند و به من لطف کردند. خیلی از رهبران دیگر و فوتبالیست‌های بزرگ هم با من دیدار کرده‌اند".

درحالیکه آقای الکرخی مشغول تهییج  هواداران عراقی است، هواداران ایرانی در استادیوم با تشویق‌های هماهنگ خود باعث می‌شوند صدای عراقی‌ها کمتر شنیده شود. الکرخی که از این وضعیت عصبانی است، ناگهان از سکوها بالا رفته، طبل بزرگ را از دستیار خود گرفته و با تمام وجود بر آن می‌کوبد. لیدرها در استادیومهای امارات مجاز به بالا رفتن از سکوهای تماشاچیان نیستند و به همین خاطر نیروهای حراست به سراغ آقای الکرخی می‌روند تا به پایین هدایتش کنند. اما الکرخی پیشانی مامور حراست اماراتی را بوسیده، از او عذرخواهی کرده و به کوبیدن بر طبل خود ادامه می‌دهد. رویای چند ساله عراق حالا با کوبیدن الکرخی بر طبل بزرگش، همچون انگیزه ای بزرگ به پاهای فوتبالیستهای این کشور نیرو می دهد تا شاید با جامی طلایی به بغداد برگردند و ملتی دردکشیده را غرق شادمانی کنند. 

منبع: ورزش۳

انتهای پیام/