به گزارش گروه سیاسی قدس آنلاین، این روزها درحالی فضای سیاسی کشور درگیر تصویب توافقنامه پالرمو و توافقنامه‌های شبیه آن است که مردم و بازار در یک رکود، گرانی و بلاتکلیفی به سر می‌برند. خودروها با این که گران شده‌اند بازار خود را از دست داده‌اند و بازار و سکه و ارز و مسکن هم شرایط مشابهی دارد.
خریداران و فروشندگان منتظر چیزی هستند که خودشان هم نمی‌دانند چیست. خریداران فقط به سراغ مایحتاج ضروری زندگی می‌روند و چون پیش از این بیشتر دارایی مالی خود را تبدیل به ارز و سکه یا خودرو کرده‌اند، عملاً ترجیح می‌دهند دست به ریسک تازه‌ای نزنند تا وضعیت کنونی کمی تغییر کند. درحقیقت این روزها فقط صف خرید گوشت ارزان است که مقابل برخی فروشگاه‌ها وجود دارد و دیگر موضوعات چندان مورد توجه مردم نیست.
باید بگوییم بازار وارد یک رکود تورمی کسل کننده شده که هم هردوسر معاملات اقتصادی را ناراحت و خسته کرده است. بسیاری از چک ها سررسید شده و حتی در بازار خودروها، قیمت‌ها کاهش یافته چون صاحبان آنها به پول نیاز دارند و ترجیح می‌دهند هرچه زودتر خودروی خود را زیر قیمت بازار بفروشند و پول آن را به زخم‌های دیگری که از قبل باقی مانده بزنند. تا آنجایی که برخی خودروهای خارجی تا ۱۰۰ میلیون تومان زیر قمیت کارخانه معامله می‌شوند ولی بازهم خریدار جدی وجود ندارد مگر در خودروهای ارزان قمیت که وضعیت کمی تفاوت دارد.
رکورد تورمی می تواند ناامنی شغلی را افزایش داده و ضمن خالی کردن جیب‌های مشتریان، به آرامی جامعه زیر متوسط به وضعیت بحرانی هل دهد چرا که سطح معاملات کاهش یافته و به تبع آن درآمدها نزول پیدا می‌کند که در این میان قشر آسیب‌پذیر و حقوق‌بگیر دچار مشکل خواهد شد.
در این میان دولت همچنان با سخنرانی و اظهارنظرهای غیرکارشناسانه و گاهی بی‌ربط به موضوعات اصلی مشغول حرف درمانی است و از همه بدتر آنکه وضعیت بودجه سال آینده هم با آنچیزی که دولت پیشنهاد داده بدتر از امسال پیش بینی می‌شود. این دولت خوب می‌دانست که با روی کار آمدن ترامپ وضعیت ارتباط با واشنگتن و خنده‌های جان کری و ظریف بسیار تاسف‌بار خواهد شد و باید همان موقع فکر جدی می‌کرد نه این که بماند تا ببیند روزگار چه تقدیری برایش درنظر گرفته است.
دولت اساساً بوجود آمده تا همین موارد را پیش بینی کند و بحران‌های احتمالی را حدس زده و حل کند نه این که سخنرانی کرده و منتظر تغییرات جهانی اتفاقی به سود خود باشد. البته همان زمان هم گویا این دوستان خیلی خوش بین بودند و خوب یادمان هست که وقتی کارشناسان به محمدجواد ظریف گفتند که با روی کارآمدن ترامپ ممکن است آمریکا از برجام خارج شود، باخنده و نگاهی کارشناسانه گفت: آنها نمی‌توانند این کار را بکنند و اگر هم انجام دهند کسی آنها را همراهی نخواهد کرد.
دولت اکنون باید پاسخگوی رفتار و نگاه‌های کارشناسانه حقوق‌دانان خود باشد نه این که با توئیت زدن و لفاظی مردم را سرگردان نگاه دارد. در حقیقت آنها باید هم اکنون به فکر روزهای سال بعد باشند که ممکن است برجام و همراهی اروپا را نداشته باشند و مشکلشان با امضای پالرمو و امثال آن هم حل نشود. اگرچه کارشناسان کارکشته دولت این روزها حتی از به گردن گرفتن تصمیمات خود هم سرباز می‌زنند و رسماً می‌گویند با امضای پالرمو هم ممکن است وضع ما بهتر نشود.
اقایان دولت، باید بدانید که نزدیک به ۳۰ سال است قوه مجریه دست شما و همفکران شماست، دیگر وقت لفاظی گذشته و اکنون باید پاسخگوی عملکرد خودتان باشید یا اینکه حداقل به جامعه بگویید چه کار خواهید کرد که اوضاعشان از این بدتر نشود. آن سخنرانی‌های آتشین چه شد؟ آیا کسی هست با مردم حرف بزند؟
انتهای پیام/
نظر شما