قدس آنلاین- طیبه قاسمی؛ بحث بر سر توسعه منطقه‌ای در اهواز مدتی است محل اختلاف شهرداری، شورا و استانداری شده است؛ بسیاری از فعالان شهری به این موضوع اشاره دارند که به چه علت شهردار برای رسیدگی، ابتدا منطقه کیانشهر را مد نظر داده است و از سویی عده ای این پرسش را مطرح می کنند که چرا معضلات چندین ساله مهدیس برای استانداری مهم شده است.

اگر اهواز را با دیگر شهرهای ایران مقایسه کنید پی می برید با تمام برتری های خدادادی، این شهر نتوانسته همگام با توسعه بسیاری از شهرها قدم بردارد، چه رسد به کلانشهرها؛ معضلات شهر روز به روز فراوان تر از دیروز است.

وقتی نیست!

نمایندگان مردم و مجلس اهواز به فکر انتخابات بعدی هستند؛ استاندار، شهردار و فرماندارش هم به فکر فراهم آوردن شرایطی هستند که بعد از تحویل دادن صندلی، دستشان به منسب بالاتری وصل باشد؛ در این آشفته بازار اما عده ای از زیردستان هم اصطلاحا به فکر زدن زیر آب، رییس و نشستن بر کرسی آنها هستند؛ دیگر وقتی باقی نمی ماند که به این فکر کنند، چگونه اهواز از روی پله شکسته توسعه چهارم رد شد و حالا سردرگم، میان برنامه پنجم توسعه است.

نقشه راهی که به نام طرح جامع شهری تعریف مشخصی برای همه کلانشهرها پیدا کرده است و آنها تحقیق و تفحص خود را درباره آن شروع کرده اند؛ اظهارنظرهای غیرکارشناسی و بعد در دو حالت تصویب یا رد آن، بین مدیران مرکز استان خوزستان پاسکاری می‌شود و اهواز بازنده مسیر توسعه‌های شهری است.

مهم نیست!

هیچ کس نمی‌داند اصفهان با تمام بی‌آبی هایش چگونه در صدر آبادترین کلانشهرها ایستاده و اهواز با آب مازادش در رتبه نخست آلودگی جهان؛ مسئولی نمی خواهد بداند چرا اهواز با تمام صنعتهای بزرگ و کوچکش نخستین شهر مهاجر فِرِستِ ایران شده است و شاید هم مهم نیست کسی به این فکر کند چرا عکسهای یادگاری اهواز به جای پلهای زیبا، ساحل رود کارون و نخلها، کنار گاو میش و زباله ها و کپرهای فقیرنشین، گرفته می شوند.

تصویر مخابره شده از این کلانشهر نه فقط شایسته مردم اش نیست، بلکه هیچ نشان برتری هم در کارنامه مدیری ندارد، جز بی مسئولیتی و ناکارآمدیش تا بداند معنای یک کلانشهر فقط افزایش مرزهای بی حد و حصر، گسترش حاشیه و ساخت شهرک‌های بی در و پیکر نیست، که نتیجه آن فقط افزایش فقر و بزهکاری در پی ارائه نکردن خدمات شهری به این مناطق است.

برتری مدیران ناکارآمد اما دست به جیب

از طرفی متاسفانه موضوعی که چندین سال گریبان شهر را گرفته است ، تعریف و تمجید از مدیران ناکارآمدی است که فقط دست به جیب هستند؛ این است که بزرگترین و بیشترین بنر تبلیغاتی شهر، می‌شود عکس استاندار و معاون اول رییس جمهور در کنار یک کارخانه!

شاید مورد دیگری که بسیاری از شهروندان به آن معترض هستند، خدماتی است که متولیان شهری نسبت به بالا و پایین بودن طبقه شهری در اختیار مردم قرار می دهند و از طرفی اهمیت به مناطقی که مسئولان شهری به دلیل محل سکونت یا مالک بودن آنها در مناطق از آن ذینفع هستند.

این کجا و آن کجا!

یکی از ساکنین سه راه خرمشهر معتقد است "حتی شکل رنگ آمیزی مناطق پایین شهر با مناطق بالا متفاوت است"؛ او نرده های سبز رنگی را نشان می‌دهد  و می‌گوید: این نهایت کج سلیقگی یک مدیر شهری است، این نرده‌ها را با رنگ جداول جاده ساحلی مقایسه کنید!"؛ او به تاریکی بسیاری از خیابان های جنوب شهر هم اشاره کرده و ادامه می دهد: "به راحتی می توانی تلالو نورپردازی های عظیم ساختمانهای کیانپارس را در آب کارون هم ببینی."

این شهروند ادامه می دهد: در مقایسه اِلِمان های شهری، کوت عبدالله با پارک ساحلی یا کیانشهر نیز متوجه تفاوت ها می شوید؛ همان هزینه برای رنگ آمیزی و مبلمان شهری صرف شده است، اما این کجا و آن کجا، حتی تفاوت فاحش هرس درختان نیز نشان می دهد که چگونه شهرداری مناطق، طبق یک اصول درست و یکپارچه عمل نمی کنند و نقشه راهی برای حتی یکدست شدن اِلِمان شهری وجود ندارد.

متهم اول، گسترش بی برنامه شهر

«رحیم کعب عمیر» یکی از اعضای شورای کلانشهر اهواز با اشاره به اینکه هر شهری نیاز به یک نقشه راه دارد و صرفا وسعت دلیل کلانشهر بودن نمی شود، اهواز را فاقد نقشه راه طرح جامع شهری می داند و عنوان می کند: درطرح جامع کاربردها مشخص می شود و آن را می توان آینه توسعه یک شهر دانست، مانند یک موجود زنده؛ اگر بزرگ شود لباسهای کودکی اش دیگر به کار نمی آید، شهرها نیز به همین شکل هستند و ما فضاها و ظرفیت های موجود در شهر را باید افزایش دهیم.

«کعب عمیر»، عدم هماهنگی شهری را، گسترش بی‌برنامه شهر خوانده، بیان می کند: گسترش شهرها در پی زاد و ولد و مهاجرت ایجاد می شود، این جمعیت ها باید ساماندهی شوند و در صورت نادیده گرفته شدن، منجر به ساخت و سازهای بدون ضابطه و غیر قانونمند و در پی آن نمود مشکلات عدیده حاشیه نشینی، به هم خوردن نظم و زیبایی شهر، می شوند.

او با اشاره به تقسیم بندی‌های مهاجرت به شهرها می‌گوید: بعضی ها از مهاجرت ها بین المللی هستند؛ به طور مثال در جنگ تحمیلی، از سمت فکه تا جنوب آبادان تخلیه شد و مردم به حاشیه اهواز روی آوردند؛ در کنار آن طرح های نفت چه قبل و چه بعد از انقلاب، کارخانه هایی برای اشتغال مردم نزدند و باعث تخلیه مسجدسلیمان و هفت گل و هجرت مردم بومی از این شهرها شدند و این مهاجرت ها رسیدگی به مناطق شهری را دشوار کرده  و تفاوت بارزی در شمایل نقاط مختلف به وجود آورده است.

این عضو شورا با بیان اینکه خشک شدن زمین های کشاورزی نیز کشاورزان و روستاییان را به سمت شهر رانده، ادامه می دهد: انتقال غیرعادلانه آب و طرح‌های دیگر چون نیشکر، ۸۰۰ هزار زمین را از کشاورزان گرفت و  کشاورزان مجبور به هجرت به حاشیه شهر اهواز شدند.

امنیت درپی امکانات پدید می آید

او کمبود امکانات در اکثر شهرهای استان و امکانات بیشتر در اهواز را باعث مهاجرت به این شهر خوانده و اذعان می کند: همین باعث افزایش جمعیت کم برخوردار در اهواز بود که تا سال ۶۸ دیده نشدند به همین دلیل در اِلِمان بازنگری  و ابلاغ طرح جامع خیلی از مناطق را جزئی از شهر به حساب آوردند تا از خدمات فرهنگی، اجتماعی مثل بقیه نقاط شهر برخوردار شوند.

عمیر اضافه می کند: با این خدمات فاصله فقر و غنا کمتر و امنیت اجتماعی جامعه بیشتر می شود، کسی که امکاناتی نداشته باشد برای دیگران ایجاد ناامنی می‌کند اما اگر ما امکانات را بسازیم و رفاه را به سمت مطلوب سازی برسانیم، شکاف را کاهش داده ایم و بالا رفتن امنیت اجتماعی و همبستگی مردم به طبع امنیت ملی را تامین کرده ایم.

او می‌گوید: نقاط محروم اگر کنار بمانند احساس بیگانگی، ظلم و تبعیض پیدا کرده و قطعاً دشمن نیز می تواند به راحتی روی آنها برنامه‌ریزی کند، سپس اذعان می کند: در این طرح جامع، استاندار، فرماندار، مدیر کل مسکن و شهرسازی، نمایندگان شورای شهر نقش داشته و در جهت تقویت امنیت اجتماعی گام برداشتند که بعد از طرح جامع نیز طرح تفصیلی آن انجام می شود.

تصویب طرح جامع نیاز به زمان دارد

«کعب عمیر» در پاسخ به خبرنگار قدس آنلاین درباره تفاوت توجهی که در طرح جامع به سمت شرق و غرب شهر است، می گوید: ما از سمت شرق اندیشه و علی آباد از سمت غرب ملاشیه به سمت جنوب چنیبه را داریم، به هیچ وجه نباید خوشحال شد منطقه ای محروم بماند، زیرا منافع شهروندان به خطر می افتد.

وی می افزاید: ما نیز موظفیم با جا دادن طرح جامع در بودجه و تامین اعتبارات مردم و مناطق فقیر و محروم را هم ببینیم، هرچند زمان طولانی لازم است تا طرح های جامع تصویب شود.

نگاه متفاوت به مناطق شهری نداریم

محمد جعفر فلسفی، عضو شورای کلانشهر اهواز طرح جامع را وابسته به سیاست‌های دولت و رویکردها در شهرداری دانسته و خبر می دهد: شروع به خدمات رسانی مناطق مختلف و سر و سامان دادن به آنها کرده ایم، به طور مثال سمت ملاشیه قرار است یک درمانگاه با کمک «آستان قدس رضوی» احداث شود، برای کیانشهر یک مرکز تجارتی در برنامه است و به مرور زمان همین‌ پروژه‌ها باعث می شود چهره مناطق تغییر کنند.

او با تاکید بر اینکه در این رابطه باید کمک های اقتصادی بیشتری صورت گیرد، تصریح می کند: همه ما از معاون وزیر تا شهردار و شورا برای کمک به مناطق کمتر برخوردار در تلاشیم و هرجایی کاری صورت گیرد، اتفاق بزرگی است و نگاه متفاوتی به مناطق شهری نداریم، هر جایی امکان و ظرفیتی وجود داشته باشد برای انجام فعالیت‌ها تلاش می کنیم.

امکانات برای دیگری، امنیت برای من

اهمیت دادن به از بین بردن خط فقر و تقسیم درست خدمات شهری لازم است، موضوعی که اروپاییان را به سرمایه گذاری و فراهم نمودن امکانات برای آفریقایی ها قانع می‌کند تا قید مهاجرت را بزنند تا امنیت اجتماعی جامعه خود را حفظ کنند.

انتهای پیام/