به گزارش قدس آنلاین، چه خوب می شد اگر از همین امروز، آدم دیگری می شدیم، متحول می شدیم، کلاه مان را قاضی می کردیم و بی طفره و بهانه روبرو می شدیم با چند سوال، می شدیم موجودی که بلد است به داد خودش و اطرافیانش برسد و کاری کند برای کشتی در حال غرقه شدن روزگارش،زندگی اش، دقایق ذی قیمت عمرش.

چه خوب می شد اگر همین ساعت و همین امروز، با چند سوال اساسی و جدی خلوت می کردیم و از خودمان می پرسیدیم که چرا واقعاً کم حرف می زنیم با هم، کم معاشرت می کنیم، کم کتاب می خوانیم اما بجایش خوب تلگرام دوست و اینستاپرست شده ایم و این سال ها تلویزیون شده کدخدای خانه هایمان؟

چرا صبح ها تا چشم باز نکرده، دنبال گوشی هامانیم که خدای نکرده عقب نیفتیم از شبکه های مجازی و حال گفتگو با اعضا خانواده را نداریم و به جزیره های دورافتاده از هم شبیه شده ایم؟

بی آنکه کاری داشته باشیم به عواقب تنهایی و گوشه گیری، به شکاف رابطه های مهم مان، به آسیب های عاطفی - روحی که حرف نزدن و درد و دل نکردن و همنشین نبودن به پا می کند.

چرا بی تفاوتیم به آمار وخیم هم کلامی مان در شبانه روز، به ۱۵ تا ۲۰ دقیقه ناچیز تأسف آور؟ به اینکه جمع ها دیگر جمع نیست و همه جا فرمانروایی موبایل دیده می شود بوضوح و حوصله حرف زدنی نمانده برای آدم ها؟

به اینکه چرا سکوت، آزادانه و با طیبِ خاطر دارد قدم رو می کند میان مان؛ وقت غذا، وقت دورهمی، وقت آزاد؟

و همدیگر را هرروز بیشتر ندیده می گیریم. انگار شده ایم میلیون ها ربات در شهر تکنولوژی و جاذبه شبکه های مجازی پیروزمندانه دارد همنشینی های ام پی تری مان را هم تصرف می کند و ما هیچ کاره ای شده ایم ایستاده به تماشا؟

و چرا جدی نمی گیریم بحران سکوت را؟

نمی شود آخر حال و احوال ناخوشایندِ روابط را دید و نترسید، غمگین نشد از کسری گفتگو فرزندان و والدین، همسران با یکدیگر، اقوام و دوستان، نگفت از جامعه ای که انگار فرهنگ صحیح استفاده از فناوری را نمی داند هنوز و شله قلم کاری راه انداخته که نگو و نگفت این را که گوشی ها، بیگناه اند.

چه خوب می شد واقعا اگر از همین امروز، انسان دیگری می شدیم؛ عوض می شدیم، کسی که وقت بیداری، سرِ میز غذا، تاکسی، مترو، میهمانی، خودش را متصل و خیره به صفحه موبایل نمی کند،مبدل می شدیم به فردی که می داند چه زمان و چه مقدار، وقت بگذارد برای این دنیای اسرارآمیز... چه خوب می شد اگر از همین امروز، دنیای واقعی ترجیح مان بود!

انتهای پیام /