محمد عدالتخواه کارشناس بازار کار و فعال اقتصادی در گفتگو با قدس آنلاین، با اشاره به سخنان اخیر رئیس جمهور مبنی بر اشتغال‌زایی، گفت: گفته‌های آقای رئیس جمهور مبنی بر ایجاد و افزایش اشتغال، در جمع مدیران وزرات کار باید با شفافیت روشن شود که اشتغالزایی مد نظر رئیس جمهور با چه روشی محاسبه شده است؛ اگر منظور ایشان از اشتغال، یک ساعت در یک هفته یا در ماه است که بر اساس واقعیت های اقتصادی ایران، هرگز نمی‌توان چنین کاری را شغل نامید.

  وی با بیان اینکه بیکاری در کشور بیداد می کند، افزود: واقعیت این است که بیکاری در کشور بیداد می کند؛ به ویژه دولتها حرکت‌ها و فعالیت‌ها و برنامه های مفیدی برای مهارت آموزی به فارغ التحصیلان دانشگاهی نداشته اند، به‌نحوی که بسیار از فارغ التحصیلان دانشگاهی مناسب بازار کار نیستند، از این رو بیکار مانده اند؛ به هر حال باور این نکته سخت است که کسی غیر از شخص رئیس جمهور، ادعای ایشان را مبنی بر اشتغال‌زایی قبول کند چرا که مشکل بیکاری در ایران اظهرمن‌الشمس است.

این کارشناس و استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه مردم بیکاری را با پوست وگوشت خود احساس می کنند، اظهار داشت: اگر مرکز آمار و بانک مرکزی نتایج آماری بیکاری در کشور را منتشر کنند متوجه می شویم که جامعه تا چه حد درگیر بیکاری است. بی شک مردم نسبت به بیکاری خود و فرزندانشان آگاه هستند از این رو نمی توان گفت مردم متوجه اشتغالزایی نمی شوند. قطعا مردم مشکل بیکاری را با گوشت و پوست خود احساس می کنند، بنابراین منصفانه نیست که دولت تلاش غیر واقعی خود را مبنی بر اشتغالزایی به مردم تحمیل کند چرا که این مساله به غیر از عدم اعتماد و کاهش امید مردم به دولتی که با شعار امید رای مردم را اخذ کرد، دستاوردی برای دولت نخواهد داشت.

عدالتخواه درباره مشاغل پایدار و ناپایدار گفت: اگر منظور آقای رئیس جمهور از اشتغالزایی افزایش دستفروشی یا مشاغل خانگی است در عین حال اینکه این کارها میتواند منبع درآمد حداقلی برای مردم باشد اما امید بستن به درآمدی که کفاف مایحتاج خانواده ای را بدهد بی شک در این شغل ها جستجو نمی شود. چرا مردم به دستفروشی روی آورده اند؟ هنگامی که قادر به پرداخت اجاره مغازه نیستند و به دلیل رکود اقتصادی و کاهش شدید قدرت خرید مردم  ورشکسته می شوند؛ رو به دستفروشی می آورند.

وی در پایان با تاکید براینکه نمی توان به مشاغل خانگی دل بست و آن را اشتغال‌زایی درراستای رفع نیازهای خانوار عنوان کرد، تصریح نمود: قطعا مشاغل خانگی یا دستفروشی یا شغل های ناپایدار فصلی را نمی توان به عنوان شغل خطاب کرد؛ کیفیت شغل استاندارد مهمی در اشتغال زایی است، زمانی می‌توان از افزایش شغل یاد کرد که شغل‌های خدماتی پایداری که به جامعه منفعت برساند، شغل نامیده می شود؛ شغل های تولیدی که قدرت خرید مردم را افزایش دهد و به نفع تولید کشور تمام شود؛ متاسفانه خانه ساخته می شود اما کسی قدرت خرید خانه ندارد؛ خودروری بی کیفیت تولید می شود، با چندین برابر قیمت واقعی خود، در حالی که دولت تمرکزی بر ساخت ناوگان حمل ونقل عمومی به جای تکیه بر ساخت خودروهای شخصی که منجر به آلودگی هوا و ترافیک می شوند، ندارد؛ برنامه ریزی و توجه به اولویت‌ها، مهره مفقوده‌ای است که تا دولت‌ها بدان توجه نکنند، بار خاصی از مشکلات اقتصادی و به تبع آن، اشتغال و تولید برداشته نمی شود.

انتهای پیام/