سفر به عراق در شرایط تحریمی از جهات بسیاری حائز اهمیت است، قطعاً سفر به عراق میتواند آغاز زمینه سازی و توجه به استفاده از ظرفیتهای اقتصادی سایر همسایگان باشد.
متأسفانه دولت در 6 سال و نیم گذشته با اتکا به غرب از برقراری ارتباط مؤثر و برنامهریزی شده با کشورهای همسایه دور شد و برای برقراری ارتباط با کدخدا بسیاری از ظرفیتهای اقتصادی کشورهای همسایه را از دست داد.
براساس آمارها، کل تجارت خارجی جمهوری اسلامی ایران با اتحادیه اروپا در سال گذشته چیزی در حدود 1/8 میلیارد دلار برآورد شده است در حالی که تجارت ایران و عراق همین حدود یا بیش از آن بوده است. قطعاً اگر سیاستهای تجاری و اقتصادی اعمال شده با عراق درباره سایر کشورهای همسایه نیز اجرا میشد و سهم ایران با هر یک از کشورهای همسایه به رقمی افزون بر 10 میلیارد میرسید، مسلماً تحریمها نمیتوانست مشکلی به کشور تحمیل کند.
اگر آقای رئیس جمهور برنامه مدونی برای سفر به کشورهای همسایه در سالهای گذشته داشتند با امضای تفاهمنامههایی که منجر به قرارداد تجاری و اقتصادی میشد، بهترین راهبرد خروج از تحریم و سیاستگذاری در راستای شکست تحریم و رشد اقتصادی کشور به مرحله اجرا گذاشته میشد، بنابراین توجه به بسترسازی برای افزایش همکاریهای تجاری با کشورهای همسایه راهی است که دولتمردان باید در دستورکار قرار بدهند، چرا که با اهتمام به این موضوع قطعاً تحریمها رنگ میبازد.
توجه به کشورهای همسایه از چند جهت حائز اهمیت است، این مسئله در رویکرد دولت در استقبال از وزیر امور خارجه افغانستان به خوبی نمایان بود که دولت توجه خاصی به وزرا و مسئولان غربی دارد تا مسئولان کشورهای همسایه. مسئله عدم استقبال رضایتبخش از این سیاستمدار افغان منجر به ابراز این توصیه از ایشان به مسئولان ما شد که شما برای مسئولان اروپایی احترام قائلید در حالی که ما به عنوان همسایه به هم نیازمندیم. تعمیق ارتباطات ما بسیار ضروری است، چرا که کشورهای همسایه میتوانند با استفاده از ظرفیتهای اقتصادی خود حجم بالای مبادلات را داشته باشند.
حل مشکلات تبادل مالی با استفاده از ارزهای ملی و افزایش همکاری بخش خصوصی کشورهای همسایه از جمله ایران و عراق موضوعات مهمی است که منجر به رونق اقتصادی میشود، بنابراین ضمن ابراز گلایه از سفر دیرهنگام رئیس جمهور به عراق، خواهان تمرکز و توجه به سایر سفرهای مسئولان و رئیس جمهور به کشورهای همسایه هستیم.
نظر شما