به گزارش گروه ورزشی قدس آنلاین، این روزها که لیگ قهرمانان باشگاه‌های آسیا در قاره کهن در حال برگزاری است، خبر جالبی در مورد تحریم‌های آمریکا علیه ایران، جامعه ورزش را شگفت زده کرد. آن هم اینکه آمریکا، فغانی را تحریم کرد.

در واقع برند لباس ورزشی نایکی که برندی آمریکایی است و با کنفدراسیون فوتبال آسیا قرارداد همکاری دارد از تأمین لباس داوران ایرانی سرباززده است. پیش از این در آستانه جام جهانی هم شاهد بودیم که این برند در کنار برند آدیداس البسه تیم ملی فوتبال ایران را تحریم کردند؛ اما سؤال مهم این است که مگر فروش یا عدم فروش چند دست لباس ورزشی چه فشار اقتصادی بر کشوری مانند ایران وارد می‌کند که آمریکا در این سطح هم حاضر به فشار آوردن می‌شود؟‌ و اگر تحریم اقتصادی فشاری است برای مجبور کردن کشور هدف به تغییر رفتار سیاسی، آیا واقعاً تحریم نایک، آدیداس ابزارهای مناسبی برای ایجاد درد در جامعه و تغییر رفتار سیاسی هستند که آمریکا از این ابزارها استفاده می‌کند؟ برای پاسخ به این سؤالات باید به سراغ کتاب هنر تحریم‌ها که توسط مرکز پ‍‍ژوهش‌های مجلس ترجمه شده است، رفت. 
کتاب هنر تحریم‌ها نوشته ریچارد نفیو از اعضای اصلی طراحی تحریم‌ها علیه ایران و دیپلمات ارشد پشت پرده مذاکرات برجام بوده است. نفیو در این کتاب می‌نویسد: «ما برای اینکه بتوانیم رفتار ایران را تغییر دهیم استفاده از ابزارهای فنی مانند تحریم نفت و بانک و... کافی نیست، ما باید جزئیات بیشتری از ایران بدانیم. باید در مورد فرهنگ ایرانیان، رفتارهای اجتماعی آن‌ها، تاریخ آن‌ها و حتی بافت جمعیتی آن‌ها بیشتر بدانیم و شناختمان دقیق باشد. در این صورت است که می‌توانیم در اعمال فشار تحریم‌ها به نتیجه برسیم». در واقع نفیو اعتقاد دارد تحریم بسته‌ای است متشکل از فشاری همه جانبه بر عموم جامعه ایران تا بدین وسیله بتوانند با اجتماعی کردن درد ناشی از تحریم، حاکمیت را به تغییر رفتار وادار کنند.

به عنوان مثال نفیو در مورد ایران می‌نویسد: «ایران جامعه جوانی دارد و اگر ما آن‌ها را از نظر مسافرت و پروازهای هوایی تحریم کنیم، موجب برآشفتگی بیشتری در بین جوانان خواهد شد تا جامعه‌ای که بافت جمعیتی پیری دارد و این گونه به اعمال درد نزدیک‌تر خواهیم شد»؛بنابراین توضیح نفیو، تحریم نایک و آدیداس را هم در این پارادایم می‌توان درک کرد. تحریمی که ظاهراً از نظر اقتصادی مشکل خاصی برای ما ایجاد نخواهد کرد، اما در حال عصبانی کردن لایه‌های اجتماعی و بخصوص جوان ما می‌باشد. در واقع آمریکایی‌ها از علاقه جامعه جوانِ ایران به فوتبال و ورزش آگاهند و به دنبال این هستند که با تحریم ورزش ایران جامعه جوان کشور را علیه دولت و حاکمیت خود عصبانی کنند و به آن‌ها یادآوری کنند که شما زیر فشار تحریم قرار دارید.

اتحاد و یا عدم اتحاد ما در این شرایط در شکل گرفتن ذهنیت دشمن بسیار مؤثر است. ما باید نشان دهیم که از ذهن و شخصیتی بسیار قوی برای مقابله با تحریم‌ها و رسیدن به پیروزی برخورداریم و در هر شرایطی کنار هم ایستاده‌ایم، زیرا که این تنها راه ناامید کردن دشمن در توسعه اثرات اجتماعی تحریم‌هاست.

انتهای پیام/