به گزارش قدس آنلاین، بررسی روند فعالیت مدیریت شهری در استان البرز موید آن است که غیر از شهرهای کوچکی همچون محمدشهر و طالقان، مابقی شهرها درگیر و دار تحولات موصوف بوده و حواشی متعددی را نیز با خود به همراه داشته اند.

هشتگرد و انتخاب امیر بهمنی، با دست انداز صدور ابلاغ توام بود که نهایتا پس از پستی و بلندی های فراوان و چند ماه معطلی، نجفی (استاندار سابق) ابلاغ شهردار این شهر را امضاء کرد تا فرزند نماینده ساوجبلاغ و نظرآباد در مجلس بر کرسی مدیریت شهرداری تکیه بزند.

در نظرآباد، اما شهردار منتخب شورا (امیر یزدی) نتوانست کلید شهرداری را در دست بگیرد و با انصراف خود قرعه انتخاب شورا را به سوی داریوش یگانه ای برد که پس از جدایی از هشتگرد، بعنوان مدیر منطقه ۲ فردیس منصوب شده بود و عمر مدیریتی کوتاهی را نیز در فردیس داشت.

تشکیل پرونده قضایی برای دو عضو شورای این شهر نیز از جمله رخدادهایی بود که برای مدتی، در کانون توجه رسانه ها قرار گرفت.

چهارباغ اما سرنوشتی متفاوت تر داشت، رسول عظیمی که با قانون منع بکارگیری بازنشستگان از سمت خود خداحافظی کرد، جای خود را به حسین عطایی داد که صدور ابلاغ وی نیز مستوجب مرور زمانی شد که برخی حتی تا روزهای پیش از صدور ابلاغ از منتفی شدن آن خبر می دادند.

در گرمدره، باقرپور عمر مدیریتی میان مدتی را در شهرداری تجربه کرد و با اختلافات پیش آمده صندلی مدیریتی خود را به هومن قدوسی داد که پیش از آن تصدی معاونت عمرانی فرمانداری را بر عهده داشت.

خلیل تاریقلی که منتخب مردم در شورای شهر ماهدشت بود، در حالی بعنوان شهردار انتخاب شد که از بدو تصدی گری این سمت، پیش بینی بروز اختلافات آتی با همکاران سابق اش متصور بود و نهایتا این پیش بینی ها محقق شد و با بروز اختلافات جدی با اعضای شورای شهر، هم کرسی شهرداری را از دست داد و هم ردای نمایندگی مردم در شورای شهر را.

اما فردیس حکایت دیگری دارد. شورای شهر، علیرغم اختلافات گسترده با شهردار، هنوز رنگ تغییر مدیریتی در شهرداری را تجربه نکرده و گروه مخالف (۵ نفره) کماکان بدنبال چرخشی احتمالی از سوی ۴ عضو موافق شهردار هستند تا جمع خود را برای استیضاح وی تکمیل کنند.

شهردار نیز علیرغم تمامی سنگ اندازی های درون و برون مدیریت شهری کماکان بر تداوم تلاش های خود برای فردیس و متقاعد سازی اعضای مخالف، اهتمام دارد و شاید به نوعی معتقد است، نهادهای مربوطه استانی، بالاخره گره ایجاد شده در راستای قرار دادن قطار خدمت بر روی ریل  خدمتگزاری را باز خواهند کرد. اگر چه نمی توان از کنار تلاش های دادستان، امام جمعه و نهادهای درون شهرستانی فردیس برای رفع چالش های موجود به سادگی گذشت، اما شاید رفع گره، نیازمند تدابیر موثرتر مسئولان امر در استان باشد.

کرج، در سال ۹۷، نقش شاه بیت حواشی در مدیریت شهری استان را ایفا کرد و با انتخاب چهار شهردار، شاید بتوان گفت رکورد انتخاب شهردار در یک سال را در سطح کشور جابجا کرد.

شورای شهر، پس از کش و قوس های فراوانی که با نصیری (شهردار اسبق) داشت، نهایتا و در کمال ناباوری با استعفای شهردار در هنگامه آغاز سال جدید مواجه شد و سال خود را با سلسله جلسات انتخاب شهردار آغاز کرد.

شورا در پذیرش استعفای نصیری تعلل نکرد و بلافاصله بر خلاف تمامی گمانه زنی ها، احمدی نژاد را بعنوان سرپرست شهرداری منصوب کرد که بسیاری در آن مقطع زمانی معتقد بودند، وی گزینه موقتی است که با لابی های مهدی حاج قاسمی که در آن زمان در جمع گروه اکثریت شورا حضور داشت، به سرپرستی شهرداری رسیده و شورا قطعا گزینه ای غیر از وی را بعنوان شهردار انتخاب خواهد کرد. پیش بینی ها درست بود و مجید سریزدی با حواشی فراوان و مخالفت های بحث برانگیز درون و برون شورایی، پس از برگزاری جلسات متعدد بعنوان شهردار به وزارت کشور معرفی شد.

گذشت زمان زیاد و عدم اعلام نظر وزارت کشور در خصوص پذیرش و یا عدم پذیرش وی بعنوان شهردار، شایعات متعددی را با خود به همراه داشت و هر روز اخبار متناقضی در این باره به گوش می رسید تا جایی که گفته میشد، نماینده البرز در مجلس شورای اسلامی از وزیر کشور خواسته تا با شهردار شدن سریزدی مخالفت کند. نهایتا پیش بینی ها محقق شد و سریزدی نتوانست نظر وزارت کشور را جلب کند و ردای شهرداری را بر تن کند.

شورا پس از تمکین به نظر وزارت کشور، وارد فاز جدیدی از انتخاب شد و پس از بررسی های متعدد، به دو گزینه علی ترکاشوند و محمدرضا احمدی نژاد رسید.

گمانه ها از قطعی بودن انتخاب ترکاشوند حکایت داشت، اما قرعه بنام احمدی نژادی رقم خورد که ۸ عضو موافق وی، برایش سنگ تمام گذاشتند و البته مدیریت خوب وی در زمان سرپرستی نیز بر عزم ۸ عضو مورد اشاره بی تاثیر نبود.

احمدی نژاد اما سرنوشتی متفاوت از سریزدی نداشت و نهایتا بدلیل عدم احراز شرایط شکلی قانونی نتوانست نظر وزارت کشور را جلب کند. نقطه مشترک شرایط وی با سریزدی نیز آن بود که گفته می شد نماینده البرز در مجلس با شهردار شدنش مخالفت کرده است.

شفقی (فرماندار وقت کرج)، دیگر گزینه ای بود که پس از احمدی نژاد، خود را در دایره انتخاب شورا قرار داد و اینبار وی توانست در تعداد آراء بر هیربد معصومی (معاون اسبق عمرانی استانداری البرز) پیشی بگیرد و نام خود را در صدر صورتجلسه اعضای شورای شهر برای ارسال به وزارت کشور قرار داد.

گزینه جدید، اگر چه مخالف چندان پر و پا قرصی در شورای شهر نداشت اما وی نیز با ادله ای جدید توسط وزیر کشور رد شد و ناچار به انصراف شد.

معادله مجهول انتخاب شهردار، با یارکشی هایی در درون شورا همراه بود که در چند جلسه به آبستراکسیون و از رسمیت انداختن جلسه شورا رسید که این جدال های دورن شورایی، اعتراضات گسترده ای را توسط مسئولان و صاحبنظران امر با خود به همراه داشت، تا جایی که برخی اعضای شورای شهر توسط نماینده کرج که عضو هیات حل اختلاف می باشد تهدید به سلب عضویت شدند؛ این شرایط توام با پایان مدت قانونی فعالیت هیات رئیسه شورا بود و گروه اکثریت که از نحوه اداره جلسات توسط رئیس وقت شورا ناراضی بودند، در انتخابات جدید، رئیس شورا را تغییر و لیدر گروه ۸ نفره(عباس زارع) را جایگزین محمد نبیونی در جایگاه ریاست کردند.

انتخاب رئیس جدید، فصل نویی از کارکرد پارلمان محلی را رقم زد و آغازی شد بر پایان کشمکش های پارلمانی که خروجی آن انتخاب شهردار با رای ۱۳ عضو این مجموعه بود.

کمالی زاده آخرین شهرداری بود که شورای پنجم طی سال ۹۷ برگزید و آنگونه که پیش بینی می شد، موافقت وزیر کشور نیز حاصل و وی شروع بکار کرد.

اگر چه کمالی زاده نیز با چالش هایی در زمینه مدیریتی خود مواجه می باشد اما جنس این چالش ها با شهرداران قبلی متفاوت بوده و وی تا کنون با اختلافی چشمگیر و قابل توجه با شورای شهر مواجه نشده است، چه اینکه وی مبنا را بر تعامل گسترده با شورا نشینان نهاده و اگر هم برخی مدعی هستند که شهردار نباید وارد فضای امتیاز دهی به اعضای شورا گردد، اما کمالی زاده، پیشبرد امور شهر را در سایه تعامل فعلی می داند، ولو اینکه منتقدین وی معتقد به آن نباشند.

انتهای پیام/