به گزارش قدس آنلاین، با فرارسیدن  ایام  عید نوروز و نو شدن فصل، حال و هوای مردم نیز دچار تغییر می شود و از کوچه ها و خیابان ها گرفته تا مراکز خرید و بازارها همه رنگ و بوی عید به خود می گیرند و  هر فردی در حد توان و بضاعتی که دارد تلاش می کند تا استقبال ویژه ای از فصل بهار داشته باشد. اما در این بین هستند  پدران و مادرانی که در مراکز نگهداری از سالمندان چشم انتظار فرزندان خود هستند و تغییر فصل، تغییری در کام  اغلب آنها ایجاد نمی کند.  پدران و مادرانی که سال ها برای فرزندان خود رنج ها و مشقت های فراوانی را تحمل کرده اند،  اما اکنون به دلایل مختلف در این مراکز نگهداری می شوند و تنها خواسته ای که دارند، دیدار با فرزندانی است که سال ها زحمت آنها را کشیده اند.
 آرزو می کنم یک بار دیگر با خانواده ام همه دور هم جمع شویم
خانم سالاری  یکی از همان مادرانی است که ۱۰ سال است که دریکی از مراکز نگهداری از سالمندان مشهد زندگی می کند.
وی در گفت و گو با قدس آنلاین اظهار می دارد: پس از مرگ همسرم، فرزندانم تصمیم گرفتند خانه ای که در آن زندگی می کردیم را به فروش رسانده و هر کدام سهم خود را بگیرند و من نیز به صورت ماهانه در منزل هرکدام از آنها زندگی کنم، اما تنها پس از گذشت شش ماه با اختلافاتی که بایکدیگر پیدا کردند تصمیم گرفتند ادامه زندگی من در مراکز سالمندان سپری شود.
وی با بیان اینکه  اگرچه از این تصمیم راضی نبودم اما برای اینکه زندگی فرزندانم دچار اختلاف نشود ، چاره ای جز پذیرفتن آن نداشتم،ادامه داد: در ابتدا فرزندانم هر دو سه هفته یک بار از من سر زده و از حالم سوال می کردند اما به تدریج این سرزدن ها طولانی شد و اکنون چند ماه است که هیچ کدام از فرزندانم را ندیده ام.
خانم سالاری  با اشاره به لحظات سال تحویلی که طی ۱۰ سال گذشته پشت سر گذاشته است، افزود: شب عید و لحظه سال تحویل برای من در این ۱۰ سال همیشه همراه با حسرت و دوری بوده است. زیرا وقتی از تلویزیون دورهمی خانواده ها در شب و روز عید را می بینم آرزو می کنم که این موضوع برای من نیزیک بار دیگر رخ دهد و با خانواده ام همه دور هم جمع شویم ، آرزویی که تاکنون محقق نشده است.
 از فرزندانمان انتظار داریم ما را فراموش نکنند
آقای اکبری ، سالمند دیگری نیز به خبرنگارما می گوید: نوروز با روزهای دیگر برای ما سالمندان فرقی ندارد زیرا فرزندانمان بدون هیچ توجهی ما را فراموش کرده اند.
وی با بیان اینکه یک سال است که هیچ کدام از فرزندانم به ملاقات من نیامده اند، تصریح کرد: اگرچه اینجا خدمات خوب و مناسبی به سالمندان ارائه می کنند اما هیچ موقع قابل مقایسه با کانون گرم خانواده نمی باشد، اما به هرحال این انتظار را از فرزندانمان داریم که حداقل هر چند وقتی یک خبری از ما بگیرند و ما را فراموش نکنند.
وی افزود: برای یک پدر و مادر بسیار سخت می باشد که دوران پایانی زندگی خود را به دور از خانواده و فرزندانش سپری کند، اما این تقدیر ما بوده است و درحالی که همچنان چشم انتظار فرزندانمان حداقل در روز های عید نوروز هستیم باید به این شرایط عادت کنیم.
 هرگونه رفتار در خانواده به نوعی یک آموزش برای فرزندان نیز محسوب می شود
اما یک استاد دانشگاه و جامعه شناس درباره این موضوع گفت: فرزندان در مورد تکریم والدین در ایام خاص و بویژه در روزهایی همچون تعطیلات نوروزی که مناسبت خاص و باستانی برای خانواده های ایرانی به حساب می اید، باید توجه خاصی داشته باشند. 
 دکتر سید حمید محمدی در ادامه به قدس آنلاین اظهار داشت: عید نوروز یکی از پسندیده ترین سنت های ایرانی ها می باشد  و از گذشته رسم بوده است که افراد اغلب لحظه تحویل سال را سعی می کنند در کنار بزرگترها باشند و سال جدید خودشان را درحضور انها آغاز کنند. زیرا در فرهنگ ایرانی ، بزرگترها و سالمندان به نوعی عمود و پرچم خانواده ها به حساب می آیند و رعایت حرمت آنها تاثیر بسزایی در حفظ و انسجام خانواده ها دارد.

وی تصریح کرد: از طرفی اگر احترام به پدر و مادر ها و بویژه آنهایی که سن و سالی از انها گذشته است از سوی فرزندان صورت بگیرد باعث می شود حریم خانواده رعایت شده و حرمت ها محفوظ بمانند. اما برخی از فرزندان،  وجود مشغله های کاری فراوان و گرفتاری های روزمره را بهانه ای برای حضور کمرنگ در بین بزرگترها و خصوصا آنهایی که در خانه های سالمندان و مراکز نگهداری حضور دارند عنوان می کنند که به این دسته از افراد نیز باید گفت که تعطیلات نوروزی  بهترین فرصت برای جبران این کمکاری و سرزدن از والدین می باشد.
محمدی افزود: براساس تحقیقات، بهترین لحظه برای والدین ، هنگامی است که فرزندان و سایر اعضای خانواده در کنار هم حضور پیدا می کنند. از این رو توصیه می کنیم که افراد حتی برای لحظاتی اندک در ایام تعطیلات نوروز به بزرگترها و بویژه والدینی که در مراکز سالمندان و مراکز مشابه نگهداری می شوند، سری بزنند و با این حضور لبخند را بر لبان انها جاری کنند.
وی اظهار داشت: به لحاظ روانشناسی سرزدن از والدین در خانه های سالمندان به دوجهت حائز اهمیت می باشد. به طوری که اولا آنها از اینکه فرزندانشان وقتی را برای دیدن پدر و مادرشان اختصاص داده اند حس ارزشمندی درآنها افزایش پیدا می کند و دوم اینکه این حضور ، باعث افزایش اعتماد به نفس در سالمندان می شود زیرا وقتی آنها مشاهده می کنند که فرزندانشان به نزد انها آمده اند این حس در درونشان ایجاد می شود که هنوز مهم هستند و می توانند مشکلات فرزندان را تا حد ممکن برطرف کنندو حتی پای درد و دل آنها بنشینند.
این جامعه شناس افزود: به هر حال عمر بسیار کوتاه است و باید در این مدت کوتاه ، تا جایی که امکان دارد و می توانیم مقام و جایگاه والای پدر و مادر را احترام کنیم و با یقین می توان گفت این تکریم و رفتار ما به صورت مستقیم و یا غیر مستقیم ، بر رفتار و زندگی فرزندان ما نیز تاثیر گذار می باشد. از طرفی هرگونه رفتار در خانواده به نوعی یک آموزش برای فرزندان نیز محسوب می شود و آنچه امروز توسط پدر و مادر ها انجام شود فردا توسط فرزندان استمرار پیدا خواهد کرد.