دکتر سعید شعرباف/

امسال، سال استفاده از فرصت هاست، سال استفاده از فرصت تحریم، فرصت کاهش فروش نفت، فرصت همفکری جوانان خوشفکر برای دور زدن تحریم ها، فرصت آغاز طراحی مکانیزم های بازدارندگی در حوزه اقتصادی، سال تغییر روند مدیریت به سوی مدیریت های پرتلاش، مخلصانه و عادلانه و ده ها بار روی زمین مانده دیگر. اما استفاده از این فرصت ها، چند پیش فرض لازم دارد که مهم ترین آن زمینه سازی گفتمانی برای حرکت اقتصادی نیروهای مردمی، وجود رسانه هایی که کارهای خوب و درخشان اقتصادی را تشویق و جریانات اهل تأخیر و سازش را رسوا کنند، وجود جرگه‌ای از خواص اقتصاددان و اقتصاد فهم جوان که بتوانند این فرصت ها را برای عموم مردم تبیین کنند و مهم تر از همه یک جریان مردمی از جوانان معتقد به نظام که برای پیاده کردن این فرصت های اقتصادی به معنای دقیق کلمه قیام کنند.
اینکه در این پازل مبارزاتی نقش دولت و قوه مجریه چه چیزی است موضوع این نوشتار نیست، حتماً وظایف مهمی بدوش دارند و حتماً جریاناتی از خواص متخصص باید روزانه و مکرر، انجام این وظایف را از حضرات دولتی مطالبه کنند اما سخن بنده در باب راهبردهای قیامی است که بناست جوانان معتقد به نظام در این عرصه رقم بزنند و جهادی است که این بار مدیران و مجریانش خود مردم و نهادهای مردمی به شمار می روند. ضرورت این قیام برای همه واضح است و هدفش نیز که ایجاد بازدارندگی در اقتصاد است توسط رهبر انقلاب به کرات و بخصوص در سخنرانی دیروزشان مشخص شده است، می ماند راهبرد قیام که می شود همان حرکت رو به جلو، یعنی هر کس هر جای زنجیره تولید اقتصادی ایستاده است، ازجایی که در آن قرار دارد یک قدم به جلو بردارد و از بقیه هم مطالبه کند که همه به جلو قدم بردارند. درهر خدمت یا محصول اقتصادی زنجیره ای به هم پیوسته از تولید فکر، تحقیقات بازار، تولید نمونه اولیه، تولید استاندارد و خط تولید، انبوه سازی، بازاریابی، توسعه محصول، تجاری سازی و بین المللی سازی وجود دارد که همه هر جای زنجیره که قرار دارند باید رو به جلو در آن حرکت کنند. آن بچه مسجدی یا جمع مسجدی که تا کنون اساساً تأملی در حوزه‌های اقتصادی نداشته اند و رسالتشان را در کار فرهنگی می دیده اند باید یک قدم رو به جلو بگذارند و در همان فضای تربیتی خود؛ این بار، رسالت تربیت اقتصادی و فرهنگ سازی برای کار اقتصادی خرد و مردم بنیان را در همان فضای مسجد بر دوش خود احساس کنند. آن کسی که دغدغه اقتصادی برای رفع نیاز اشتغال خود و دیگران داشته است امروز باید به صورت جدی این دغدغه رابه یک فکر مشخص مبتنی بر یک خدمت و محصول تبدیل و راه فعالیت اقتصادی را برای خود و دیگران عملاً آغازکند. به همین ترتیب آن مجموعه دانشگاهی و یا صنعتی که فکری را برای تولید اقتصادی در ذهن پرورانده اما تاکنون به صورت جدی عزمی برای پیاده سازی این فکر در قالب یک نمونه محدود نداشته است و اساساً خود را از درگیری‌های تولید دور نگه داشته است. دانشگاه ها، بویژه آن‌ها که برای خود مأموریت هایی غیر از آموزش ساده دانشجویی قایل هستند باید بتوانند زیر ساخت های بازاریایی و تجاری سازی های انبوه را فراهم کنند و آن ها که تاکنون توانسته بودند در یک محدوده مشخص، تولیدی و خدمتی را ارائه دهند باید به صورت جدی به فکر ورود به بازارهای بین المللی بویژه بازار کشورهای مجاور با استفاده از فرصت تحریم باشند. یک لشکر از جوانان قیام کرده که با تمام تفاوت هایشان درفهم اقتصاد و کار اقتصادی و با وجود تفاوت هایی که در موقعیت کار اقتصادی دارند و یا وجود تفاوت های فردی و استعدادی، همه در حال حرکت به سمت یک هدف مشخص اقتصادی یعنی رونق تولید هستند و توانسته اند این حرکت اقتصادی را در متن دغدغه های فرهنگی، عقیدتی و اجتماعی خود قرار دهند. این است آن فتح الفتوحی که جوانان دهه پنجم انقلاب از هم اکنون برای رسیدن به آن حرکت خود را آغازکرده اند.