به گزارش قدس آنلاین، مدتی است در اکثر نقاط کشور، بارانی که رحمت الهی است به دلیل ضعف زیرساختها به بلایی آسمانی تبدیل و بر سر مردم دیارمان باریدن گرفته است در این بین لرستان هم بی نصیب نشد. طی چندروز گذشته بخشهای زیادی از استان من جمله خرمآباد، پلدختر و دورود با شدت بیشتری سیلابی شدند. هنوز توسعه یافتهترین کشورها در مقابل بلایای طبیعی آسیبپذیرند اما تسکین آلام ناشی از درد و رنج کاری انسانی است. در تسکین درد آنکه بامش بیش برفش بیشتر. در این چند سطر قصد داریم تا تحلیلی کوتاه زنیم بر احوال استان.
جناب آقای روحانی، رئیس جمهور محترم!
مردم لرستان فقیرند اما نجیب و دست تهی را مشت میکنند تا غرورشان شکسته نشود ولی تبعیض را برنمیتابند.
یادمان نخواهد رفت چه کسانی دستمان را میگیرند و چه کسانی با اکراه برای کمک دست از جیب مبارک درنمیآوردند .
ما گلهمندیم اما دل به دولت تو بستیم و از رای خود حمایت میکنیم.
امید، شما هم با عهد مجدد با مردم و همراهی با آنان موجبات اقتدار و توفیق دولت تدبیر را فراهم آورید .
نمایندگان محترم!
مطالبات به حق مردم روی زمین مانده است. نکند فردا آب از آسیاب بیفتد، مطالبات این مردم را فراموش کنید لای چند برگه پاره و بوروکراسی اداری. یکی از مهمترین مطالبات، سدسازی در این دیار پرآب ولی دیم کار است. شما در این حادثه بهدور از جنگ زرگری سیاسی همصدا منافع مردم را فریاد زدید، امید این رویه تداوم یابد تا رسیدن به سرمنزل مقصد.
مردم عزیز!
سیلاب جان و مال هم استانیهایمان را با مخاطره جدی روبهرو کرده است، زمان آزمون نیکوکاری و نوع دوستی است. زمان همدلی و همراهی با قربانیان است که به امکانات اولیه دسترسی ندارند. کمک به حادثه دیدگان علاوه بر سفارش دین ما، امری انسان دوستانه است و محکی برای نوع دوستی ماست. چشم به غیرت و نوع دوستی شما دوختهایم مثل همیشه.
فعالان رسانهای!
ما فعالان رسانه همان‌طور که در حد توان در صحنه بودیم الان اجازه نخواهیم داد که این وضعیت وسیله‌ای برای گروکشی سیاسی و جناحی شود که اکنون همدلی با قربانیان و پی‌گیری وعده‌های بلندمدت مسئولین وظیفه انسانی و تخصصی ماست تا نجابت لر سبب کم‌توجهی به وی نشود. ما با خودمان روراست باشیم، انتقاد کنیم، شاکی باشیم، با صدای بلند کاستی‌ها را فریاد بزنیم اما گرفتار گروکشی سیاسی نشویم.
اما مردم دیارم پلدختر
همان جایی که مردمانش تن دشمن را به خاک مالیدند و لرزه بر اندام دشمن افکندند. شهری که استواری زنان و مردان سینه ستبر آن هنوز زبان‌زد میدانهای جهاد و شهادت است. شهر من، این روزها از نگاه بغضآلود تو میشود شکستن قلبمان را به نظاره نشست اما اصالت چند هزار سالهمان که نمرده است. ما ایلیاتیایم و غرورمان عظمتی دارد به مثابه آتشفشان، طغیان خواهد کرد و تو را خواهد ساخت تا باز چون گذشته تاریخ ساز شوی. کهن دیارا سیل بنیان حیات را در تو کند اما تو مقاوم باش چون گذشته و احیاء کن صبوری و آزادگی را.
تقصیر شانس نیست
خانهی ما
دری برای زدن نداشت
دیوار خانه ما هم کوتاه
کوتاهترین دیوارِ در کوچه
و از همان جا
فقر
پایش به خانه ما نیز باز شد
"رویا فخاریان"
انتهای پیام/
نظر شما