به گزارش گروه فرهنگی قدس آنلاین، دعا و نیایش از بهترین ابزارها جهت ارتباط معنوی با خداوند متعال و نیز ابزاری برای درخواست نیازهای مادی و معنوی از خداوند است. این عمل به قدری اهمیت دارد که خداوند انسان‌ها را دعوت به انجام آن کرده است. به عنوان نمونه در بخشی از آیه60 سوره غافر می‌فرماید: «وَ قَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ؛ پروردگار شما می‌گوید بخوانید مرا تا برای شما استجابت کنم». بر اساس این آیه، خالق هستی خود ضمانت اجابت دعا را به بندگانش داده است.
با این حال گاهی بر حسب حکمت‌های الهی برخی نیازهای انسان مورد اجابت کامل قرار نمی‌گیرد و امر آن در دنیا جاری نمی‌شود. این مسئله حتی در زندگانی انبیای الهی نیز دیده می‌شود و مختص به عموم مردم نیست. شاید یکی از مواردی که انسان مؤمن را دچار دست‌اندازهای ایمانی و معرفتی می‌کند و گاهی باعث کاهش حسن ظن به خداوند متعال می‌شود، عدم درک حکمت‌های نهفته در عدم استجابت دعاست.
در این باره احمد بن محمد بن ابینصر روایت کرده است که گفت: به امام رضا علیه‌السلام عرض کردم که: فدای تو شوم؛ به درستی که چندین سال است که من حاجتی را از خدا خواستهام و روا نشده، و از دیر شدن آن در دلم چیزی داخل شده است. حضرت فرمود:
«ای احمد! بپرهیز از شیطان و از آنکه او را بر تو راهی و تسلّطی باشد که تو را از رحمت خدا نا امید کند. به درستی که ابا جعفر (امام محمد باقر علیه‌السلام) میفرمود: مؤمن از خدای تعالی حاجتی را میخواهد و خدا تعجیل اجابت را از او به تأخیر میاندازد و زود دعایش را مستجاب نمیکند؛ به جهت آنکه آواز دعا و شنیدن گریه و زاری و ناله و بیقراری او را دوست می‌دارد؛ فَقَالَ یَا أَحْمَدُ إِیَّاکَ وَ الشَّیْطَانَ أَنْ یَکُونَ لَهُ عَلَیْکَ سَبِیلٌ حَتَّی یُقَنِّطَکَ إِنَّ أَبَا جَعْفَرٍ ص کَانَ یَقُولُ إِنَّ الْمُؤْمِنَ یَسْأَلُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ حَاجَةً فَیُؤَخِّرُ عَنْهُ تَعْجِیلَ إِجَابَتِهِ حُبّاً لِصَوْتِهِ وَ اسْتِمَاعِ نَحِیبِه
و بعد از آن فرمود: «به خدا سوگند که آنچه خداوند از مؤمنان تأخیر می‌کند و ایشان را از آن منع می‌فرماید، از آنچه برایشان تعجیل کرده در آن بهتر است. و دنیا چه چیز است؟ وَ اللَّهِ مَا أَخَّرَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ مَا یَطْلُبُونَ مِنْ هَذِهِ الدُّنْیَا خَیْرٌ لَهُمْ مِمَّا عَجَّلَ لَهُمْ فِیهَا وَ أَیُّ شَیْءٍ الدُّنْیَا
... فرمود: «پس به خدا وثوقدارندهتر باش؛ زیرا که تو بر موعدی هستی از خدای- تعالی- و آن جناب با تو وعده فرموده. آیا خدای عز و جل نمیفرماید که: «وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ»(بقره، 186)؛ یعنی: «و چون پرسند تو را بندگان من از من (یعنی از صفت من یا از معامله من با ایشان در وقت دعا کردن- چنانکه ظاهر این حدیث است-)، پس به درستی که من نزدیکم (یعنی علم من احاطه کرده است به احوال ایشان و به اجابت دعای ایشان)، اجابت میکنم خواندن خواننده را چون بخواند مرا». و فرموده است که: «لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ»(زمر53)؛ یعنی: «نا امید نشوید از رحمت و بخشش خدا». و فرموده که: «وَ اللَّهُ یَعِدُکُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلًا»(بقره، 268)؛ یعنی: «و خدا وعده میدهد شما را آمرزشی از جانب خود، و افزونی در دنیا، و یا مزیّت در آخرت». پس به خدا وثوقدارندهتر باش از خود، به غیر آن جناب. و در دلهای خویش غیر از خوبی قرار ندهید، و به جز گمان نیک به خداوندِ خود چیزی را در خاطرمگذرانید. پس به درستی که آن از برای شما آمرزیده شده است». (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج2، ص: 488)
منبع: تسنیم
انتهای‌پیام/
نظر شما