به گزارش قدس آنلاین، هادی کمالی‌مقدم که در نشست نقد و بررسی فیلم مستند «جنبل» در پردیس سینمایی هویزه مشهد سخن می‌گفت، اظهار کرد: فضای فیلم آرام و بی‌تنش است. فیلم با یک ریتم هماهنگ و یک‌دستی همراه است و ما شاهد تصاویر رنگارنگ و گاهی شاعرانه، به خصوص در صحنه‌های پایانی هستیم. در کنار این فضای شاعرانه و دل‌انگیز بیانی ساحرانه وجود دارد که موجب جذب بیننده می‌شود.
وی با اشاره به وجود عنصر خیال در این فیلم تصریح کرد: این فیلم مرز خیال و واقعیت است؛ مانند مرز میان خشکی و دریا، توانسته‌ایم با انتخاب تصاویر جذاب از لحظات رویارویی انسان با فضاهای شگفت‌انگیز بخشی از روشنفکری را نشان دهیم. از جمله تصاویر جذاب از محیط پیرامونی و اغواکننده دریا و ساحل. مردم این منطقه مانند فضایی متحرک هستند که زندگی در آن‌ها جاری است. زندگی و مرگ آن‌ها به دریا وابسته است و دریا نشانی از حیات مردم این منطقه دارد. در این فیلم نشانه‌های زندگی و مرگ در لابه‌لای تصاویری از حرکت و سکون مردم به خوبی نشان داده شده است.
کارگردان این فیلم مستند ادامه داد: این فیلم یک نگاه دیالکتیکی میان جزیره و دریا، مرگ و زندگی، آدمیزاد و پریزاد واقعیت و خیال، فراموشی و به خاطر سپردن دارد. امروزه انسان‌ها با آمدن زندگی ماشینی و مدرن از وجه خیال دورشده‌اند. تکه لباسی که در میان آشغال‌های دریا انداخته شد، نمادی از باورها و خیال‌هاست که کم کم فراموش شده است. شخصیت اصلی فیلم تلاش می‌کند تا این عدم تعادل را به مخاطب یادآوری کند.
کمالی مقدم گفت: ساختن فیلم تجربی کار آسانی نیست، فیلم تجربی حرفه‌ای با موانع زیادی همراه است. ما از این موانع عبور کردیم و به خواسته‌ها رسیده‌ایم. باید از دیدگاه‌های تازه و نو حمایت شود تا سینمای مستقل به حیات خود ادامه دهد. حمایت سینمای هنر و تجربه از این‌گونه فیلم‌ها بسیار ارزشمند است. مسئولان سینمایی کشور ترس و نگرانی را کنار بگذارند و با حمایت جدی از سینمای تجربی، این سینمای کلیشه‌ای و تکراری را عوض کنند.
«جنبل»؛ برگرفته از افسانه مردم جنوب ایران
همچنین مینا بزرگ‌مهر؛ دیگر کارگردان این فیلم مستند اظهار کرد: فیلم «جَنبَل» برگرفته از افسانه مردم جنوب ایران است. این مستند بخشی از باورهای آیینی مردم جنوب ایران را در باب زندگی و مرگ به تصویر می‌کشد. داستان این فیلم این‌گونه است که موسی با افسون یکی از پریان دریا به نام «دخت دیریا» وارد دنیای موجودات خیالی می‌شود.
وی در مورد شیوه کار در این فیلم عنوان کرد: شیوه کار در این فیلم براساس تجربه‌ای است که از تئاتر کارگاهی به دست آوردیم. در تئاتر بازیگران دور هم جمع می‌شوند وموقعیت‌ها را به وجود می‌آورند. داستان و محتوا را ایجاد کرده و در مرحله آخر یک بداهه و نمایش به وجود می‌آورند. در این فیلم بداهه و تازگی به چشم می‌خورد و ساخت لحظه‌ها را غیرقابل پیش‌بینی می‌کند.
کارگردان این فیلم مستند ادامه داد: در این فیلم وارد مبحث آیین‌ها می‌شویم. زندگی و عقاید هر قوم برای خود جذابیت‌هایی دارد. اتفاقات و پیامدهای آیینی همواره می‌تواند سوژه مناسبی برای جست‌وجو در لابه لای زندگی مردم باشد. به‌خصوص کسانی که زندگی آن‌ها با تاریخ و فرهنگ قدمت نسبتا طولانی دارد. مردم جنوب ایران با دریا قدمتی به اندازه خود دریا دارند. زندگی این مردم پر از ویژگی خاص و متمایز است.
بزرگ‌مهر در مورد عنصر خیال عنوان کرد: «جنبل» مثل آیینی است که خیال‌ها را زنده می‌کند و این زنده کردن در یک جزیره و با بها دادن به این عنصر شکل می‌گیرد. این فیلم در سالن‌های سینما نمایش داده می‌شود و انسان امروزی که مدت‌ها از رویا فاصله گرفته با دیدن فیلم با این دنیا ارتباط برقرار می‌کند و خیالش تحریک می‌شود.
منبع: ایسنا
انتهای خبر/
نظر شما