‏به گزارش قدس آنلاین، آیت الله ابوالقاسم یعقوبی نماینده ولی فقیه در خراسان شمالی و امام جمعه مرکز استان خراسان شمالی به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان در یادداشتی نوشتند:

‏ سفره و سفر دو مقوله‏ ای هستند که هم در زندگی مادی انسان‏ها معنا و مفهوم دارند و هم در زندگی معنوی آنان از جایگاه ویژه‏ای ‏برخوردارند.‏

‏ در مفهوم «سفر»، حرکت، تحرک، پویایی، جابجایی، نقطه آغاز، نقطه پایان، زاد و توشه، راه‏شناسی، رهزن‏شناسی، مبدأ و ‏مقصدشناسی، هدفمندی و... نهفته است.‏

‏ در مفهوم «سفره» نیز، کسب انرژی، تغذیه برای تلاش، حفظ مرکب برای موفقیت راکب و نیز، شناخت صاحب سفره، انواع پذیرایی در ‏سفره، سپاسگزاری و شکر نعمت، قدردانی از آماده‏سازی و آماده‏سازان سفره، میهمانی، میزبانی، دعوت عمومی، دعوت خصوصی ‏و... به ذهن می‏رسد.‏

‏ «ماه رمضان» ماهی‏است که هم سفر معنوی و سیر الی‏الله بندگان خدا شتاب می‏گیرد و پررنگ میی شود و هم سفره ضیافت الهی ‏گسترده می‏ شود و همگان به آن فراخوانده می ی‏شوند. در این که این ماه، ماه «سفر» است، تردیدی نیست، زیرا:‏

‏ سفر آن نیست که از مصر به بغداد روی‏

‏ از سر نفس گذشتن سفر مردان است‏

‏ «هجرت» از گناه و سیئات و روآوردن به بندگی و حسنات، مصداق روشنی از یک عزم و یک سفر سرنوشت ساز است:‏

‏ «الْمُهَاجِرُ  مَنْ  هَجَرَ  السَّیِّئَاتِ»(۴۰۰)‏

‏ بیرون آمدن از ظلمتکده هواوهوس و خارج شدن از چاه منیت و دسترسی به روشنایی معنوی و قرارگرفتن در فضای نورانی بندگی و ‏عبودیت، حرکتی‏ است که چهره زندگی فردی و اجتماعی انسان‏ها را دگرگون می‏ سازد.‏

‏ ماه مبارک رمضان، ماه چنین حرکت و تلاش و جابجایی است، سفر دسته‏ جمعی پیروان دین و شریعت و آهنگ حرکت به‏سوی کوی ‏دوست، منظره زیبا و دیدنی است که فقط آن را می‏ توان در این ماه رحمت و برکت و مغفرت به ‏تماشا نشست.‏

‏ شناخت راه و رهزن در این سفر یک‏ماهه، مایه توفیق بیشتر و حرکت عمیق‏ تر انسان در این سیر و سفر معنوی خواهد شد. راه، همان ‏صراط مستقیمی است که همه انبیاء و اولیاء الهی با بصیرت، صبر و استقامت، آن‏را پیموده ‏اند و به ما با زبان قال و حال گفته اند که: «ره ‏چنان رو که رهروان رفتند»‏

‏ راه، همان است که قرآن ترسیم کرده و رهزن آن است که به ما معرفی کرده است:‏

‏ «اَ لَمْ اَعْهَدْ اِلَیْکُمْ یا بَنی آدَمَ اَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ اِنَّهُ  لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ وَ اَنِ اعْبُدُونی هذا صِراطٌ مُسْتَقیمٌ‏

‏ ای فرزندان آدم! مگر با شما پیمان نبستم که شیطان را اطاعت نکنید که همانا او برای شما دشمنی آشکار است و تنها مرا بپرستید ‏که راه مستقیم همین است»(۴۰۱)‏

‏ بنابراین دراین سفر معنوی، «سعادت» در گرو عبودیت و بندگی و اطاعت است و «شقاوت» در دورماندن از فضای‏رحمت و مغفرت و ‏افتادن در وادی شیطنت و شیطان محوری است. به همین جهت رسول اعظم(ص) در خطبه شعبانیه فرمودند:‏

‏ «فَاِنَّ  الشَّقِیَّ  مَنْ  حُرِمَ  غُفْرَانَ  اللَّهِ  فِی  هَذَا  الشَّهْرِ  الْعَظِیمِ‏

‏ بدبخت کسی است که از مغفرت الهی در این ماه بزرگ محروم گردد»(۴۰۲)‏

‏ و اما هر سفری به تناسب مسافت و مسیر و مقصد، نیاز به زاد و توشه دارد، مسافر، پیش از حرکت، باید به فکر تهیه زاد و توشه خود ‏باشد تا در طی سفر، دچار مشکلات و ناگواری‏ ها نگردد. در سفر یک‏ماهه ماه رمضان زاد و توشه چیست؟ و سفره و غذا چیست؟ و نوع ‏آن چگونه است؟

‏ رسول‏ خدا(ص) فرمود:‏

‏ «الْقُرْآنَ مَاْدُبَةٌ اللَّهِ تَعَالَی فَتَعَلَّمُوا مِنْ مَاْدُبَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَا اسْتَطَعْتُم‏

‏ قرآن سفره ضیافت الهی است، پس تا می ‏توانید از سفره ضیافت او فراگیرید.»(۴۰۳)‏

‏ دراین کلام نورانی، اشاره‏ای لطیف به زاد و توشه انسان در سیر الی الله شده است. آن‏که عزم مقصد و مقصودی والا و بالا به نام ‏‏«قرب الهی» دارد و آن‏که هوای پرواز در فضای بی ‏کران عالم ملکوت را در سر می ‏پروراند و آن‏که قصددارد از هرآن‏چه رنگ تعلق دارد، آزاد ‏گردد و صبغه تعبد پیدا کند، نیاز به ره‏توشه‏ای انگیزه‏آفرین و انرژی‏ زا دارد که در سفر، سفره او باشد و عامل پیش‏برنده او به‏سوی ‏بی‏ نهایت گردد. و آن‏چیزی نیست جز «قرآن» که هم «احسن الحدیث» است و هم «انفع القصص» و هم «ربیع القلوب» و هم «شفاء ‏الصدور»(۴۰۴)‏

‏ در ماه رمضان، این سفره، گسترده‏است و دعوت‏ کننده آن هم خدای متعال است:‏

‏ «هُوَ شَهْرٌ دُعِیتُمْ فِیهِ اِلَی ضِیَافَةِ اللَّهِ‏

‏ (رمضان) ماهی است که (همگان) به ضیافت و میهمانی الهی دعوت شده ‏اند»(۴۰۵)‏

‏ مهمان‏سرایی که دعوت‏ کننده آن، خداوند رحیم است، میهمانی ‏ای که میزبان آن خدای غفور است، سفره‏ای که غذای‏ آن «قرآن کریم» و ‏نتیجه آن «تقوا و کرامت» است، در هیچ زمان و مکان دیگری جز در ماه مبارک رمضان، فراهم نمی شود. باید فرصت را غنیمت شمرد و ‏برای لحظه لحظه‏ های این مهمانی بزرگ، حساب باز کرد، چراکه دراین میهمانی، نفس‏ها تسبیح و خواب‏ها عبادت و دعاها مستجاب و ‏کارها مورد قبول حضرت حق قرار می ‏گیرد.‏

‏ «صیام و قیام»، روزه و نماز و «تلاوت قرآن» و «اطعام طعام» و «دعا و نیایش» دراین سفره نهاده شده است، خوشا به‏حال کسانی که ‏در این بهار معنویت و در این فصل پررنگ عبودیت، جانشان را در معرض نسیم رحمت الهی قرار می‏دهند و در مسیر این سفر ‏سرنوشت‏ساز از سفره انسان‏ساز خداوندی، بهترین بهره را می ‏برند و سبک‏بار و سبک‏بال، در پایان ماه، پیروزی فطرت بر طبیعت را ‏جشن می‏گیرند و به «عید واقعی» و راستین که همان عزم بر ترک گناه و انجام فرمان‏های الهی است، دست‏ می‏یازند.‏

‏ خدایا چنان کن سرانجام کار

‏ تو خوشنود باشی و ما رستگار

‏ معاون فرهنگی‏

منابع:

‏۴۰۰) بحارالانوار،  ج  ۶۴،  ص  ۳۰۲‏

‏۴۰۱) یس،  آیه  ۶۰ و ۶۱‏

‏۴۰۲) امالی  الصدوق، ص ۹۳‏

‏۴۰۳) تفسیر  المنسوب  إلی  الإمام  الحسن  العسکری(ع)، ص  ۶۰‏

‏۴۰۴) نهج‏البلاغه، خطبه‏۱۱۰‏

‏۴۰۵) امالی  الصدوق، ص ۹۳‏

انتهای پیام/

‏ ‏