به گزارش قدس آنلاین، حجت الاسلام حسین ابراهیمی فعال فرهنگی در قالب یادداشتی به بررسی علل برخورد با «روزه‌خوار نما» پرداخته است، او در این یادداشت نوشته است:
اصلا اگه یه احتمال منطقی بدی که روزه برات ضرر داره روزه گرفتن بر تو حرامه!، اما خوردن روزه یک مسئله است، تبلیغ روزه‌خواری یک موضوع جداگانه‌ای است!
شما می‌توانید در منزل یا یک مکان شخصی روزه تان را بخورید و آماده و تکمیل در جامعه حاضر شوید، این‌طوری هیچ‌کس هم به شما کاری ندارد، اما اگر همین روزه رو توی فضای عمومی بخورید می‌شود تبلیغ روزه‌خواری و با شما برخورد می‌شود،
کلا کارها و آزادی‌های فردی وقتی به اجتماع کشیده شوند، ابعاد جدیدی پیدا می‌کنند که گاهی از حد تصور آن فرد هم خارج و حکومت وظیفه دارد این موضوعات اجتماعی رو مدیریت کند.
برای انجام یک عمل هم توان جسمی نیاز داریم هم توان روحی یا همون روحیه، توان روحی ما به شرایط و محیطی که در آن هستیم بستگی دارد، در میدان جنگ اگر فرمانده شهید می‌شد به بقیه رزمنده‌ها که بنا بود عملیات کنند خبر نمی‌دادند تا توان روحی‌شان تضعیف نشود، قاعدتا بعضی ها هم شب عملیات می‌ترسیدند، اینا رو هم از بقیه جدا می‌کردند، این زمینه‌سازی خیلی در عمل این افراد تاثیر داشت.
حکومت اسلامی وظیفه دارد این زمینه را برای عدم تضعیف توان روحی افراد در جامعه برای اعمال دینی فراهم کند،
شما وقتی ببینید اطرافتان همه تظاهر به روزه‌خواری می‌کنند برایتان راحت‌تر روزه بگیرید یا وقتی ببینید اطرافتان همه در ماه مبارک چیزی نمی‌خورن و رعایت حرمت این ماه عزیز رو می‌کنند!؟
بنابراین ما یک روزه‌خوار داریم یک روزه‌خوار نما، اولی را ممکن است تحسین کنیم، چون چه بسا در حال انجام وظیفه شرعیش باشد، اما با دومی برخورد می‌کنیم، چون این کارش فقط خوردن روزه نیست، بلکه خوردن روزه به علاوه تبلیغ روزه‌خواری است، خوردن روزه به علاوه تضعیف روحیه روزه‌دارا بوده، خوردن روزه به علاوه نگه نداشتن حرمت خدا، دین خدا و ماه خدا است.
منبع: فارس
انتهای پیام/
نظر شما