قدس آنلاین- رقیه توسلی: این چند قرص نان با دلم کاری کرده اند که کتری را پُرآب که می کنم «قربة الی الله» می ریزد در جانم. خرما که می شویم، پنیر که تکه می کنم، چای که دَم می دهم.

اصلاً آدم های خیّر و مَشتی را باید دوست داشت. آن ها که یادشان نمی رود رمضان ها -دم دمای افطار- مهربانی و عشق بفرستند خانه های شهر.

خانه، صلوات باران شده است از وقتی برگشته ام از نانوایی. سفره را پهن می کنم. حال خوبم را آنجا می چینم، استکان ها را، خرما و پنیر و سبزی و حلیم و لبخند را. بعد، گوهرِ امروز را وسط افطاری ها جا می دهم.

از دور رصد می کنم، نان های صلواتی به سفره نور داده اند!

انتهای پیام /