صبا کریمی/

تقریباً دیگر مدتی طولانی شده است که روی پرده سینما یا حتی در سریال‌های تلویزیونی حضور ندارد و اگر نامی از او باشد به‌واسطه پیگیری‌های اهالی رسانه و مطبوعات است. مردی که روزگاری یکی از محبوب‌ترین و مؤثرترین بازیگران سینما، مجموعه‌های  تلویزیونی و تئاتر بود و صدای «ایران ایران ایران» او هنوز هم در یاد و خاطره همه مردم زنده و یادآور روزها و خاطرات سال‌های گذشته است؛ گرچه هنوز هم همان محبوبیت را دارد و به قول خودش لطف و مهربانی مردم به او در کوچه و خیابان خنده بر لبانش می‌آورد، اما این روزها کمتر او را در تولیدات تلویزیونی و سینمایی می‌بینیم.

در سال‌های اخیر بازیگر فیلم‌ها و تله‌فیلم‌های مختلفی بوده که البته نقشش از یک یا دو سکانس فراتر نرفته و امروز به خاطر پیشنهاد این نقش‌ها دلگیر است و می‌گوید دیگر چنین کارهایی را قبول نمی‌کند، اما بی‌اغراق یکی از ماندگارترین نقش‌هایش را می‌توان در «مختارنامه» به کارگردانی داود میرباقری و در کسوت کیان ایرانی یافت. رویگری مدتی است درگیر بیماری است، اما همچنان روحیه خود را حفظ کرده و از فعالیت‌های جدیدش خبر می‌دهد.

اگر پولش باشد فیزیوتراپی می‌روم!

وی درباره حال این روزهایش با همان شوخ‌طبعی همیشگی‌اش می‌گوید: اگر شما و مردم خوب هستید من هم خوبم. در این شرایط اقتصادی فکر نمی‌کنم رمقی برای کسی مانده باشد. متأسفانه این روزها خوب نیستم و بیمار هم هستم. اگر بتوانم جلسات فیزیوتراپی را انجام دهم بهتر می‌شوم. اگر کسی باشد که پولش را بدهد حتماً می‌روم.

از او درباره وضعیت بیمه درمانی‌اش پرسیدیم که در جواب می‌گوید: پس از پیگیری‌های بسیار، نزدیک به یک ماه‌ونیم است که بیمه شده‌ام. یکی از سینماگران هم قول‌هایی درباره جلسات فیزیوتراپی داده و منتظرم ببینم چه اتفاقی می‌افتد. البته فاصله حرف تا عمل بسیار است. تنها راه حل درمان من فیزیوتراپی و آب‌درمانی است و مشکل با قرص و دارو حل نمی‌شود و باید جلسات آب درمانی را ادامه دهم.

وی درخصوص پیشنهادهای کاری گفت: فعلاً که پیشنهادی نیست، اما دیگر از این جنس کارهایی که دو، سه سال اخیر قبول کردم، نمی‌پذیرم و برای یک سکانس کار نمی‌کنم. این روزها بیشتر کسانی کار می‌کنند که شب‌ها دور هم جمع می‌شوند. واقعیت این است که در دورهمی‌ها نقش‌ها را به بازیگران می‌دهند و من نمی‌خواهم جزو آن‌ها باشم.

رویگری درباره احتمال حضور در سریال «سلمان فارسی» که این روزها در مراحل پیش‌تولید قرار دارد، می‌گوید: کار آقای میرباقری از پاییز شروع می‌شود؛ چند ماه پیش او را در محفلی دیدم و پرسیدم آیا من هم در پروژه جدیدت هستم یا نه، که آقای میرباقری گفت، مگر می‌توانم از تو بگذرم و تو در این سریال نباشی؟

تئاتر به سراغ من آمد

این بازیگر قدیمی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: بتازگی درباره یک تئاتر صحبت کردم، اما هنوز جزئیاتش مشخص نیست. خودم می‌خواهم یک کار تئاتر کارگردانی کنم و در یک نمایش هم بازی کنم. نمایشی که قرار است در آن بازی کنم نمایشنامه «حسن کچل» نوشته علی حاتمی است و کار دیگری که کارگردانی آن را برعهده خواهم داشت نمایشی با عنوان «ریحانه» است که امید اسدی متن آن را نوشته است. قرار است این نمایش در یکی از سالن‌های کوچک تماشاخانه ایران روی صحنه برود.

وی درباره حال و هوای برگشتن به فضای صحنه و تئاتر می‌گوید: این تئاتر بود که سراغ من آمد و اتفاقاً خوشحالم که می‌خواهم به صحنه بازگردم. به نظرم برگشتن به فضای صحنه اتفاق بسیار خوبی است.

رویگری درباره فعالیت‌های دیگرش می‌گوید: می‌خواهم یک کار سینمایی هم شروع کنم. یک سناریو دارم و سال‌هاست می‌خواهم آن را بسازم، اما قانون وزارت فرهنگ و ارشاد این است که فیلمساز پیش از ساخت فیلم‌بلند باید یک فیلم‌کوتاه ساخته باشد. به همین خاطر من هم فیلم نیمه‌بلند «تنهایی» را ساختم. داستان فیلم را خودم نوشتم که قصه‌هایی مربوط به ایدز و تنهایی دارد.

وی در ادامه می‌افزاید: البته این فیلم اکران سینمایی ندارد زیرا فیلم کوتاه است، اما تصمیم دارم آن را برای دوستان و اهالی رسانه اکران کنم و شاید هم اکران آن را در گروه سینمایی هنر و تجربه بررسی کردیم. اگر بتوانم برای فیلم بلندم هم سرمایه‌گذار پیدا کنم، ساخت آن را آغاز خواهم کرد. فیلمی که می‌خواهم بسازم یک کار نوستالژیک است که به نظرم بسیار عجیب‌وغریب است؛ داستانش را خودم نوشتم که درباره دوران کودکی و شیطنت‌های نوجوانی است و قصه‌ای طولانی دارد. در ذهنم نیست که خودم هم در این کار بازی کنم اما ابتدا باید کار آغاز شود تا در مورد آن تصمیم بگیرم.

این بازیگر قدیمی در پاسخ به این پرسش که برایتان عجیب نیست چرا تلویزیون از شما که سرمایه آن هستید خبری نمی گیرد، می‌گوید: شما فکر می‌کنید چرا برنامه «نود» را کنار گذاشتند؟ زیرا عادل فردوسی‌پور زیادی محبوب شده بود. متأسفانه تلویزیون مخاطبان خودش را از دست داده است. دلخوشی من همین شب‌های دوشنبه بود که برنامه نود را می‌دیدم.

جوان‌ترها نقش‌ها را می‌خرند

وی به حضور بازیگران جدید در تلویزیون اشاره می‌کند و می‌افزاید: من بسیاری از این بازیگران جوان را نمی‌شناسم. متأسفانه کار کردن دست یک عده خاصی افتاده است. به ما نقش نمی‌دهند، زیرا باید در ازای کار به ما پول بدهند اما از جوان‌ترها پول می‌گیرند. دلیل اینکه برای بازیگران میانسال‌تر و مسن نقشی نیست همین است که نمی خواهند پول بدهند، بنابراین برای جوان‌ترها نقش می‌نویسند و آن‌ها هم نقش را می‌خرند. در سینما هم همین‌گونه‌ است و فرق نمی‌کند.