قدس آنلاین - رقیه توسلی: نیک مسلکانی که گرد هم آمدند در ساعت دلدادگی و گلریزان کرده اند ... مهربانی شان را با اهدناالصراط المستقیم ریختند روی دایره... مرام گذاشتند... از پرِ شال شان، کیسه های زر حواله دادند.

یاعلی گویان، رمضان را ریسه بستند... شهر را ریسه بستند... مرید سینه چاک شدند... غل و زنجیر از دست و پای عالم باز کردند.

ای سرسلسله ی عشق! از بهشت رمضان چه بگویم... از کلمات درخور که گم شان کرده ام... از بهار که دستم آمده جز جمع عشّاق نیست!

انتهای پیام /