م.ظرافتی/

فوری/ خبرگزاری ایسنا اعلام کرد: «کشورهای اروپایی در حسرت نیروی کار ایرانی به سر می‌برند»! سایر رسانه‌ها نیز اعلام کرده‌اند این حسرت در پی درز اطلاعات مربوط به روابط کارگر- کارفرما در کشورمان رخ داده است.

به عبارتی سرمایه‌دارهای اروپایی همیشه در حسرت بازگشت به دوران پیش از انقلاب «پرولتاریا» و نظریه پردازی‌های «مارکس» بوده‌اند. همان عصری که در آن فشار افکار عمومی و سندیکاهای کارگری وجود نداشت و کارفرما بلانسبت شما مثل... از نیروهایش، کار می‌کشید. طبق آخرین اطلاعات، این دوران، بهشت گمشده سرمایه‌دارهای اروپایی بوده است، اما کارفرماهای اروپایی پس از آشنایی با روابط کارگر- کارفرما در کشورمان تازه متوجه شدند که آب در کوزه و آن‌ها تشنه‌لبان گرد جهان می‌گردند!

طبق آخرین اطلاعات، اروپایی‌ها پس از آشنایی با نحوه پرداخت حقوق و مزایا به نیروی کار ایرانی، با خودشان گفته‌اند حالا که نمی‌شود به عقب و به دوران پیش از انقلاب پرولتاریا بازگشت؛ عقب و دوران قبل از انقلاب را پیش خودمان می‌آوریم! یعنی نیروی کار ایرانی را به خدمت می‌گیریم.

خیل فوری/ کارفرماهای اروپایی پس از آشنایی بیشتر با نیروی کار ایرانی به این نتیجه ‌رسیده‌اند که روابط کارگر-کارفرمایی در کشورمان کمی عقب‌تر از دوران مدنظر آن‌هاست. یعنی چیزی توی مایه‌های روابط ارباب-برده‌ای دوران مصر باستان! همان ‌دوره‌ای که امنیت شغلی برای نیروهای کار تعریف نشده بود، یک دهم حقوقی که ‌شایسته‌اش بودند را دریافت می‌کردند (آن هم هر 6 ماه یکبار) و صحبت از بیمه هم بی‌شباهت به جوک گفتن نبود!

خیلی فوری‌تر/ آخرین مشاهدات حاکی از آن است که مقامات کشورهای شمال اسکاندیناوی برای به خدمت گرفتن نیروی کار ایرانی، در پشت مرزهای کشورمان صف ‌کشیده‌اند، اما آقای عراقچی زیر بار نرفته و می‌گوید فعلاً فقط نفت و نیروهای کار افغانستانی برای صادرات داریم، آن هم به صورت درهم. درحال حاضر هنوز کار به جایی نرسیده که هموطنان را صادر کنیم، اما با اولین موج افزایش قیمت کالاهای اساسی، مجبور می‌شویم نیروی کار ایرانی را به صورت دستچین به متقاضیان عرضه کنیم. واجدین شرایط دریافت نیروی کار ایرانی در نظر داشته باشند که به دلیل ژن برتر ایرانی و خون آریایی جاری در رگ‌های فرزندان کوروش، این نیروهای کار، قیمت بالاتری خواهند داشت، اما تضمین می‌شود که خدمات پس از فروش خوبی ارائه داده و تا سال‌های سال با کمترین مزایا بدون اینکه «آخ» بگویند، برایتان جان بکنند!