این روزها تقریباً انتقاد از دولت که تا پیش از این توسط جناح رقیب انجام می شد به سطح حامیان آنها رسیده و عملاً رسانه های طرفدار دولت را هم به انتقاد آشکار کشانده است. انتقادها به خصوص در حوزه اقتصادی و سیاست خارجی از دیگر حوزه ها پررنگ تر است و بسیاری از کسانی که تا دیروز از سیاست های دولت حمایت همه جانبه می کردند اکنون به این نتیجه رسیده اند که اگر زودتر دست به انتقاد نزنند یا درپیشگاه مردم حرفی برای گفتن نخواهند داشت یا در پیشگاه وجدان خود. 

روزنامه ایران امروز در یادداشتی به قلم معاون سابق وزارت خارجه نوشت: متمرکز شدن بر موضوع هسته‌ای آسیب‌هایی را متوجه سیاست خارجی کشور کرد؛ یعنی تقویت مناسبات با کشورهای مهم منطقه‌ای و آسیایی چنانکه باید مورد پیگیری قرار نگرفت لذا این دسته از کشورهای آسیایی احساس کردند که جمهوری اسلامی چارچوب اصلی مناسبات خود را بر پایه ترمیم و گسترش رابطه با کشورهای منظومه غرب گذاشته است.

او نوشته است: ما در شعار بر لزوم استحکام بخشی به رابطه با کشورهای آسیایی و منطقه تأکید می‌کردیم اما در صحنه عملیاتی گام‌های جدی بر نمی‌داشتیم.

همچنین روزنامه جهان صنعت هم در مطلبی با طرح این موضوع که نکوکراتها نمی‌توانند مشکلات اقتصادی را حل کنند در سرمقاله امروز خود نوشت: هر چه از عمر مشکلات اقتصادی ما می‌گذرد و بر ابعاد آن افزوده می‌شود، بیشتر درمی‌یابیم که تکنوکرات‌های متصدی سیاستگذاری‌های اقتصادی چه در دولت و چه در قوه قانونگذاری قادر به نوشتن نسخه شفابخش برای مشکلات اقتصادی کشور نیستند؛ چون تکنوکرات‌ها حتی آنها که درس اقتصاد خوانده‌اند از روز اولی که پا به عرصه اجتماع گذاشته‌اند از بودجه دولت ارتزاق کرده‌اند.

این مطالب و دیگر مطالب از این دست نشان می دهد دولت باید هرچه سریعتر تصمیمی برای حل مشکلات خود بگیرد وگرنه به سرنوشت ماه های پایانی دولت هاشمی که بسیاری از نویسندگان و کارشناسان از اصلاح آن ناامید شده بودند دچار خواهد شد.