لمس دستان پرمحبت بهترین تحفه‌ای ست که می‌توان به این چشم به راهی هدیه کرد. جایی در حوالی همین شهر می‌توانی در محفل پرمهرشان وارد شوی. فرقی نمی‌کند کجا. همین که لحظاتی کنار فرشته‌های زمینی خدا سپری کنی آسوده از همه چیز غرق می‌شوی در دنیای پر مهر و محبتشان. صحبت از دنیای معلولانی‌ست که آسایشگاه‌های شهر محل جلوس آن‌ها شده. چه سعادتی بالاتر از همراهی و خدمت به آن‌ها.

ماه مهربان خدا فرصتی داد تا برای کوتاه زمانی میهمان فرشتگان زمینی آسایشگاه معلولان شهید فیاض‌بخش مشهد باشیم. قلب‌های مهربانی که با دست‌های پرمهرشان محبت به خانواده آسایشگاه هدیه می‌کنند رمضان را بهانه کردند تا با هم بر سر یک سفره بنشینند و میزبان خانواده ۵۵۰ نفری معلولان شهید فیاض‌بخش باشند. چقدر حال آدم خوب می‌شود از این همه بلندنظری و محبت آسمانی.

حضور در آسایشگاه یعنی قرار گرفتن در جو مهربانی‌ها. انگار هر کدام از مدعوین که وارد آسایشگاه می‌شوند با خود کوهی از مهر می‌آورند. چقدر ذوق می‌کنند بچه‌هایی که شاید هنوز یکی دو سال یا کمتر از خدا عمر گرفته‌اند و دست پرمهر میهمانانشان را روی سر احساس می‌کنند.

چه جو آرامش‌بخشی داشت بخش اطفال آسایشگاه شهید فیاض‌بخش. شاید از معدود مکان‌هایی بود که هر کسی واردش می‌شد دوست داشت ساعت‌ها کنار بچه‌ها بماند.

استادی، مسئول روابط عمومی آسایشگاه که در این شب دوست‌داشتنی همراه ما بود معلولان ساکن در آسایشگاه را ۵۵۰ نفر اعلام کرد. معلولانی که چتر محبت حامیانشان موجب شده تا جمع آن‌ها همچنان جمع بماند. هزینه بالای ۳ میلیارد تومان در ماه در شرایط فعلی اقتصادی نیاز همراهی بیشتر خیران را می‌طلبد. آن هم در دوره‌ای که کمک‌های دولتی به حداقل خودش رسیده و تنها ۲۰درصد از هزینه‌ها از این طریق جبران می‌شود.

شرایط سخت اما سبب نشده تا ساکنان آسایشگاه شهید فیاض‌بخش دست از تلاش بردارند. آن‌ها هر کجا و روی هر کاری که دست گذاشته‌اند بهترین شدند و موجب افتخار. چه میدان‌های ورزشی، چه عرصه‌های هنری و فرهنگی و مواردی از این دست بسیارند.

این بودن‌ها و تلاش‌ها اما باز هم حضور ما در کنار خانواده‌هایی مثل آسایشگاه معلولان شهید فیاض‌بخش را می‌طلبد تا جمع آن‌ها همیشه جمع بماند.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/