قدس آنلاین - رقیه توسلی: اینطرف "اولیا دم" از پسرشان می گویند. از جگرگوشه ای که رفته اما هرروز صبح بیدار می شود، می خندد، راه می رود، حرف می زند. از علی آقای شاخ شمشادشان. از او که در ده ها تَن، زنده است هنوز.

آنطرف "گیرندگان عضو" از خدایی می گویند که مهربان ها را جلوی راهشان گذاشته. آنها که سخا و ایمان را بلدند. روسفیدند. عاشق اند.

برنامه تمام می شود و من می مانم و آیه ۳۲ سوره مائده ... من می مانم و مردمانی که رفته اند اما با قوت تمام زندگی می کنند.

انتهای پیام /