این سریال در مدت کوتاهی به رتبه‌ اول از 250 سریال برتر جهان در آی‌ام‌دی‌بی (IMDB) رسیده است و تاکنون از حدود 150 هزار کاربر امتیاز 9.7  از 10 را دریافت کرده که بالاترین امتیاز برای یک سریال به حساب می‌آید، یعنی بالاتر از امتیاز سریال‌هایی چون بریکینگ بد، سیاره زمین و بازی تاج و تخت.

چرنوبیل یک مینی سریال 5 قسمتی بریتانیایی-آمریکایی در ژانر درام تاریخی است. نویسنده و خالق این سریال «کریگ مازن» و کارگردان آن «یوهان رِنک» است که با محوریت و برگرفته از فاجعه اتمی‌شهر چرنوبیل اوکراین ساخته شده، فاجعه‌ای که از آن به عنوان بزرگ ترین فاجعه غیرنظامی ‌و اتمی ‌تاریخ بشر یاد می‌شود. این حادثه اتمی‌ در 26 آوریل 1986 رخ داد، در آن زمان اوکراین یکی از جمهوری‌های اتحاد جماهیر شوروی بود. انفجار و آتش‌سوزی در رآکتور شماره ۴ نیروگاه چرنوبیل موجب پخش مواد رادیواکتیو در بخش بزرگی از غرب شوروی و اروپا شد و فجایع انسانی ناگواری در پی این حادثه تلخ رخ داد.

* سریالی که فکسنی نیست!

سریال دقیقاً از زمان وقوع انفجار شروع می‌شود و لحظه به لحظه چگونگی اتفاقات بعد از آن را نشان می‌دهد، از ساعت به ساعت شروع کرده و روز به روز پیش می‌رود.  

پخش این سریال نه فقط در جهان که در کشور ما نیز واکنش‌هایی را از سوی افراد مختلف و حتی سیاسیون برانگیخت. به طوریکه حسام الدین اَشنا، مشاور رئیس جمهور در توییتی نوشت: «تماشا و عبرت گرفتن از مینی‌سریال چرنوبیل برای اهالی سیاست و دولت و حکومت بسیار مناسب است. عصاره‌اش این سوال تکان‌دهنده‌است: تاوان دروغ چیست؟» مسعود فراستی در آخرین برنامه هفت به سخنان آشنا واکنش نشان داد و او را در جایگاهی که بنا باشد درباره یک سریال تلویزیونی آمریکایی اظهار نظر کند نداست و از او خواست که در حیطه اهالی سینما دخالت نکند.

جالب اینکه فراستی بر خلاف نظر آشنا، «چرنوبیل» را سریالی بد و پر از التهاب توصیف کرد که  بنا دارد بگوید آمریکایی‌ها حق هستند و رقیب دیرین خودش روسیه را در جایگاه ناحق نشان دهد. اگرچه این منتقد معتقد بود که سریال قادر نیست مسئله چرنوبیل را برای تماشاگر بازسازی و منتقل کند و از آن با تعبیر، سریال فکسنی یاد کرده بود اما مخاطبانی جهانی این مینی سریال و استقبال کم نظیر از آن، چیز دیگری را نشان می‌دهد.

* روایت روسی در برابر روایت آمریکایی

چرنوبیل که این روزها به سریال محبوب آمریکایی‌ها و البته بسیاری از مردم جهان تبدیل شده، واکنش مقامات روس را هم برانگیخته به طوریکه آنها روایت آمریکایی این سریال را روایتی ناقص و یکجانبه دانستند و خودشان در پی ساخت سریالی با روایت روسی از این فاجعه هستند.

چندی پیش روزنامه مسکوتایمز نوشت که مقامات کرملین از این خشمگین هستند که چرا آمریکایی‌ها پیش از بازآفرینی فاجعه چرنوبیل از سوی فیلمسازان و رسانه‌های روسی، مبادرت به ساخت سریالی در این باره کرده‌اند. بسیاری از تحلیل گران در رسانه‌های دولتی روسیه، فیلمسازان آمریکایی را به بازسازی غیرواقعی فاجعه چرنوبیل متهم کرده‌اند. آنها سریال چرنوبیل را کاریکاتوری از واقعیت توصیف کرده‌اند که یک جعل تاریخی است. براساس این گزارش، قرار است که سریال چرنویبل به روایت روس‌ها هم به زودی ساخته شود. البته باید گفت این سریال برای اکراینی‌ها چندان بی مایه نبود و زنده شدن ماجرای چرنوبیل و داغ شدن دوباره جدال‌ها و اظهارنظرهای متقابل، کنجکاوی مردم را هم درباره این منطقه بیشتر کرد و به رونق گردشگری اوکراین و منطقه «پریپات» در موقعیت تاریخی سایت نیروگاه چرنوبیل در اوکراین منجر شد به طوریکه توریسم در این منطقه ۴۰ درصد رشد داشته و گردشگران زیادی تقاضای بازدید از این منطقه را داشته‌اند.

* وحشت در خود آمریکا

آغاز و پایان این مینی سریال، هوشمندانه طراحی شده است. قهرمان تراژیک این سریال، دانشمند اتمی‌«والری لگاسوف» با بازی «جرد هریس» است که شاید بخشی از دلیل انتخاب این شخصیت به عنوان قهرمان قصه، خودکشی لگاسوف بعد از تجربیاتی بوده که در چرنوبیل داشته است.

اگرچه این سریال هم بی بهره از بزرگنمایی و اغراق‌های‌ هالیوودی نمانده است و با نمایش برخی صحنه‌های اغراق آمیز که ممکن است در واقعیت رخ نداده باشد، تلاش دارد تا احساسات مخاطب را درگیر کند که البته این جریحه دارن کردن احساسات به ایجاد موج ترس در میان تماشاچیان آمریکایی این سریال هم کشیده شد. براساس آنچه مجله فوربس نوشته؛ عده‌ای گمان می‌کنند سریال چرنوبیل اثری در نکوهش و تخریب قدرت هسته‌ای است به طوریکه برخی از مخاطبان سریال، نزدیک ترین نیروگاه هسته‌ای به محل اقامتشان را در گوگل جست و جو کردند که نشان از وحشت آنها از این دستاورد مهم بشر دارد اما این سریال بنا ندارد فویبای انرژی هسته‌ای را ایجاد کند. موضوعی که خالق چرنوبیل؛ کریگ مازین بر آن تاکید دارد و می‌گوید: «درس اصلی چرنوبیل این است که انرژی هسته‌ای مدرن خطرناک نیست. هدف ما تاکید بر این موضوع است  که دروغ، غرور و سرکوب انتقاد خطرناک است.»

انتهای پیام/