ناگفته پیداست صیانت از کیان علمی و افزودن توان علمی کشور، به ثبات سیاسی و قدرت اقتصادی و نظامی نیز می‌انجامد. حاکمان و زمامداران این جامعه با تکیه بر چنین قدرتی است که به وادادگی و تسلیم در برابر دشمنان خویش نمی‌اندیشند.

نزدیک به دو دهه است که رستاخیز علمی در کشور آغاز شده و با سرعتی شگفت برای ناظران جهانی، یعنی ۱۱ برابر شتاب رشد متوسط علم در جهان پیش رفته است. چنان که دستاوردهای دانش و فناوری ما را در این مدت به جایگاه شانزدهم در میان بیش از ۲۰۰ کشور جهان و در برخی از رشته‌های حساس و نوپدید به رتبه‌های نخستین ارتقا داده و همه و همه در حالی رخ می‌دهد که به فرموده رهبر معظم انقلاب، ایران اسلامی دچار تحریم مالی و تحریم علمی بود و اینک ما با وجود شنا در جهت مخالف جریان دشمن‌ساز، به رکوردهای بزرگ دست یافته‌ایم.

شاید ترسیم بخش کوچکی از آنچه اشاره شد از سوی سایت مجمع جهانی اقتصاد بتواند به فهم ژرف‌تر آنچه درون مرزهای سرزمینی‌مان رخ می‌دهد، کمک کند.این سایت در تحلیلی از وضعیت علمی کشورمان می‌نویسد:«ایران دارای پتانسیلی است که اگر به آن دست یابد، می‌تواند تصویری نو از توسعه اقتصادی و سیاسی در خاورمیانه و آسیای مرکزی را در اذهان به تصویر بکشد.نکته جالب این است که ایران قدرت خود را نه [آن گونه که غرب ادعا می‌کند] از طریق بمب هسته‌ای، بلکه به وسیله هزاران مغز کوچک فناوری و رو به رشد به دست خواهد آورد که بدون تردید آینده این کشور و مناطق اطراف آن را تغییر خواهد داد. امروزه نیز با توجه به لغو برخی تحریم‌ها، بخش فناوری ایران در یک تقاطع تاریخی قرار دارد و با ادامه روند تولید و تقویت علم و فناوری می‌تواند به رهبر علمی و فناوری منطقه تبدیل شود».

تولید حدود ۳۰ هزار مقاله علمی بین‌المللی توسط محققان ایرانی در سال، ایجاد قابلیت‌های ملی در زمینه‌های مختلف از جمله فناوری نانو، بیوتکنولوژی، تحقیقات سلول‌های بنیادین، ژنتیک، مهندسی شیمی، تحقیقات هوافضا، کشاورزی، علوم رایانه و الکترونیک و ... بر عزم جدی ملتی تأکید می‌کند که پس از ۴۰ سال همچنان بر رهیافت «استقلال» خویش اصرار می‌ورزد.

اما آن روی دیگر سکه،  تحریم دانشگاه‌های شهید بهشتی و صنعتی شریف به دلیل فعالیت‌های علمی در عرصه انرژی هسته‌ای، بازرسی‌های سرزده از دانشگاه‌ها و اصرار به ادامه هشت ماه بازداشت «مسعود سلیمانی» از محققان ارشد سلول‌های بنیادی در دانشگاه تربیت مدرس آمریکا به اتهام نقض تحریم‌ها از هراس مضاعفی حکایت دارد که دشمن هیچ‌گاه نتوانسته آن را از پس لجاجت‌ها و بهانه‌جویی‌های خود و افکار عمومی دنیا حتی پس از دوران پسابرجام و ادعای کاستن از مصادیق تحریم، پنهان کند.

همه این‌ها در حالی است که ایجاد فشار و محدودیت برای محروم کردن اتباع و مؤسسات دانشگاهی از حقوق قانونی خود در زمینه‌های علمی و فناوری، نقض کنوانسیون بین‌المللی مبارزه با تبعیض در آموزش است که به کارگیری هر گونه تبعیض، محرومیت و محدودیت در حوزه آموزش را به هر دلیلی مردود می‌شمارد.

با تحلیلی گذرا از رخدادهای گذشته و بویژه از چگونگی مواجهه غرب با پیشرفت‌های علمی کشورمان آن هم در عصری که بسیاری از تحولات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بر مدار علم و فناوری است، می‌توان این گونه نتیجه گرفت که غرب عصر روشنگری حتی از قرون وسطی نیز تاریک‌تر است؛ غربی که هنوز هم به برده‌داری مدرن، مرگ سیاه بیداری ملت‌ها  و شیوع طاعون سلطه بر آن‌ها می‌اندیشد و می‌کوشد با لجاجتی ناتمام در برابر رستاخیز علمی یک ملت بایستد.

انتهای پیام/