کارشناسان بر این باورند که تنها زمانی وام مسکن میتواند راهگشا باشد که اولا ساده سازی شده و به مصرف کننده نهایی برسد و دوم اینکه حداقل ۷۰ تا ۸۰ درصد قیمت مسکن را شامل شود. اینکه شخصی برای دریافت وام مسکن مجبور باشد حداقل دوسال پولش را دربانک بلوکه کند تا نوبتش فرا برسد حداقل درکشورما که ممکن است طی همین دوسال قیمت مسکن چند برابر افزایش پیدا کند جوابگو نیست و فرد بجای بلوکه کردن پولش دربانک آنرا درجایی سرمایه گذاری میکند که حداقل از بی ارزش شدن پولش درقبال کالاها جلوگیری کند .

دوم اینکه وامی که اکنون به خریداران خانه داده میشود به طورمتوسط رقمی بین ۸۰ تا ۱۲۰میلیون به فرض استفاده از تمام روشها و ظرفیتهای بانکی است . اصلا فرض را بر این بگیریم که رویای  وام ۲۵۰ میلیون اقای وزیر راه وشهرسازی هم به حقیقت بپیوندد . این مبلغ چند درصد قیمت یک واحد ۷۵ متری درتهران یا شهرهای بزرگ است .

با توجه به قیمت میانگین ساخت وزمین درکلانشهرهای کشور بجز تهران ؛ این مبلغ چیزی درحدود نصف قیمت یک واحد مسکونی است ؛ همین مبلغ درتهران حدود ۳۰ درصد قیمت یک واحد اپارتمانی را شامل میشود . مگر اینکه ملاکهای وزارت راه وشهرسازی مردم را به خرید واحدی بدون مشتری مسکن مهر سوق دهد که با این مبالغ قابل خریداری است .

حال بازهم فرض را بر این بگیریم که با این ارقام بتوان یک واحد مسکونی در حاشیه شهر خرید ، پرسش بعدی پیش میاید که  ایا یک زوج جوان یا حتی زوجی که حدود ۱۰سال ازازدواجشان گذشته میتوانند اقساط این وام را پرداخت کنند. وام ۲۵۰ میلیونی به فرض بازپرداخت ۲۰ساله حداقل دوبرابر خواهد شد(قطعا رقم به حدود سه برابر میرسد اما فرض میکنم سود بانکی هم مناسب باشد) یعنی ۵۰۰میلیون که میشود سالی ۲۵میلیون . بنابراین خانواده فقط باید ماهانه بیش از دو میلیون تومان قسط وام مسکن را بدهد. اصلا فرض کنیم که این خانواده هیچ خرج دیگری ندارد جز خورد و خوراک و قسط وام ، ایا جوانی که ماهانه ۱/۵میلیون دستمزد ماهانه کارگری اش است میتواند این اقساط را پرداخت کند. ایا کارمندی که فقط بیش از ۲ میلیون حقوق میگیردو به فرض بعد از ۱۰سال دو فرزند هم دارد میتواند علاوه بر خرج خانواده ۲میلیون قسط را هم بپردازد؟

بنابراین بهتر است بجای این همه فرضیات باطل و رویاهای ذهنی دولتمردان سراغ واقعیت بروند وطرحی را کلید بزنند که دردنیای واقعی هم قابلیت اجرا داشته باشد. ازجمله طرح هایی که میتوان مقداربیشتری روی موفقیت ان حساب کرد واگذاری زمین دولتی برای ساخت واحد مسکونی است . شاید برخی عنوان کنند که طرح های واگذاری زمین هم درسالهای قبل اجرا شده ونتیجه لازم وکافی از ان بدست نیامده است . زوجهای جوان و خانواده های بی خانه سرمایه لازم برای ساخت وساز را ندارند و امیتاز زمینشان را بفروش میگذارند تا ازاین راه اندکی کسب سود کنند و بازهم این اراضی نصیب دلالها وبساز بفروشها شده مشکل مسکن مستاجران حل نشده باقی مانده است .

این طرح که قبلا هم دربخشهایی جواب داده را باید عیب یابی کرد. مشکل جایی که دولت زمین را به افراد فروخته است و امتیازی برای اوبه ارمغان اورده است . حال اگر دولت زمین را نفروشد ورایگان بدهد اما درمقابل امتیاز خریدو فروشش را سلب کند قطعا دیگر این زمین هیچ ارزشی جز ساخت خانه برای افراد واجد شرایط نخواهد داشت . درعین حال برای کمک به تامین مالی ساخت هم میتوان وام را دروجه شرکتهای سازنده حواله کرد و انها نیز سند عیانی خانه را به رهن بانک بسپارند . دراینصورت اول اینکه مردم خود برای ساخت خانه وارد گود شده و بنابرسلیقه خود و خانواده اقدام به ساخت وساز میکنند . این باعث میشود که فرد علقه بیشتری نسبت به خانه اش داشته باشد. دوم اینکه زمین دولتی و تسیهلات بانکی با ضریب خطای بسیار کمتری نصیب افراد بی خانه  میشود .