با این همه پرسش این است که چرا وزارت آموزش و پرورش به عنوان متولی ساماندهی اوقات فراغت دانش‌آموزان نتوانسته بدرستی نقش خود را در این زمینه ایفا کند و مهم‌تر اینکه برای برون رفت از وضعیت فعلی و ساماندهی بهتر اوقات فراغت دانش‌آموزان چه باید کرد؟
*نقش کمرنگ وزارت آموزش و پرورش
محمدجواد ابطحی، عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در پاسخ به قدس می‌گوید: بسیاری از مدیران چنان گرفتار تأمین هزینه‌های مدارس هستند که فرصت چندانی برای انجام امور تربیتی ندارند، چه رسد به پُر کردن اوقات فراغت دانش‌آموزان.
ابطحی می‌افزاید: البته بعضی از مدارس هم هستند که با دریافت پول از خانواده‌ها، برای اوقات فراغت دانش‌آموزان برنامه‌ریزی و کلاس‌های آموزشی فوق برنامه می‌گذارند و یا آن‌ها را به اردوهای تابستانی می‌برند، اما موضوع اینجاست که خیلی از خانواده‌ها به دلیل مشکلات اقتصادی قادر به تأمین چنین هزینه‌هایی نیستند.
وی از کمرنگ بودن نقش وزارت آموزش و پرورش در پُرکردن اوقات فراغت دانش‌آموزان می‌گوید و تصریح می‌کند: در مجموع کمتر از ۱۰ درصد اوقات فراغت دانش‌آموزان کشور توسط این وزارتخانه پر می‌شود که این موضوع جدا از بحث کمبود بودجه، ریشه مدیریتی هم دارد . در واقع اگرچه معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش پس از انحلال در دولت اصلاحات، دوباره احیا شده، اما هنوز به ماهیت اصلی‌اش برنگشته و جان نگرفته است. به همین دلیل وضعیت مناسبی در این خصوص نداریم و در نتیجه دانش‌آموزان برای پر کردن اوقات فراغتشان بیشتر جذب کلاس‌های بخش خصوصی و تشکل‌های مردم نهاد می‌شوند.
عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با اشاره به نقش مؤثر دستگاه‌های دیگر از جمله شهرداری‌ها در خصوص اوقات فراغت دانش‌آموزان، می‌گوید: با این وجود چون خانواده‌ها به مدارس اعتماد دارند، اگر مدرسه‌ای از مدیر شجاع، انقلابی و ریسک‌پذیر برخوردار باشد، می‌تواند با دریافت کمک از خیران و خانواده‌ها، اوقات فراغت دانش‌آموزان را پر کند. در شرایط فعلی که آموزش و پرورش و مردم از مشکلات مالی رنج می‌برند، این بهترین راهکار ممکن برای پر کردن و غنی‌سازی اوقات فراغت دانش‌آموزان است.
* به تعیین ردیف بودجه نیاز داریم
مدیرکل فرهنگی هنری معاونت پرورشی وزارت آموزش و پرورش هم اگرچه معتقد است این وزارتخانه از تمام امکانات و ظرفیتش برای ساماندهی اوقات فراغت دانش‌آموزان استفاده می‌کند، اما می‌گوید: وزارت آموزش و پرورش با همین بودجه که ۹۸ درصدش به حقوق کارکنانش اختصاص می‌یابد، در حوزه اوقات فراغت امسال برنامه‌های گسترده‌ای اجرا کرده است. با این وجود با استفاده از ۳۰ هزار پایگاه آموزشی و مجتمع‌های ورزشی و رفاهی که در اختیار داشته، فقط توانسته ۴ میلیون نفر از دانش‌آموزان کشور را تحت پوشش قرار دهد.
علی رمضانی با اشاره به اینکه شعار و سیاست وزارت آموزش و پرورش این است که دانش‌آموز در اوقات فراغتش بتواند یک مهارت را کسب کند، تصریح می‌کند: اینکه این وزارتخانه بتواند همه ۱۴ میلیون دانش‌آموز کشور را به حق تحت پوشش قرار بدهد، نیازمند این است که حوزه سیاست‌گذاری و اجرا به همدیگر کمک کنند تا در تابستان و همچنین در ساعت‌هایی که در خارج از فضای آموزشی هستند، از ظرفیت‌ها و فرصت‌های موجود بهره بیشتری داشته باشند.
وی در همین زمینه می‌افزاید: برای تحت پوشش قرار دادن اوقات فراغت ۱۴ میلیون دانش‌آموز، باید دولت و مجلس یک ردیف بودجه مشخص در نظر بگیرند تا این گونه بتوانیم هم فضاهای آموزشی و تربیتی مورد نیاز را برای دانش‌آموزان فراهم کنیم و هم بتوانیم بهترین مربیان و مدرسان را در اختیار دانش‌آموزان قرار دهیم تا از این فضاها بیشترین بهره را ببرند. این درحالی است که در برنامه‌های پنجم و ششم توسعه کشور، هیچ بودجه‌ای برای بازسازی یا نوسازی فضاهای پرورشی در نظر گرفته نشده است.
وی در پاسخ به این پرسش که وزارت آموزش و پرورش چه راهکاری برای تحت پوشش قرار دادن اوقات فراغت ۱۰ میلیون دانش‌آموز دارد؟ می‌گوید: در بحث اوقات فراغت دانش‌آموزان باید سیاست‌گذاری تازه‌ای داشته باشیم. نوع نگاه و نگرش خانواده‌ها و دانش‌آموزان فرق کرده و ما هم باید تغییر نگرش داشته باشیم.
وی همکاری نکردن سایر دستگاه‌های مسئول در اوقات فراغت دانش‌آموزان را از چالش‌های جدی این حوزه می‌داند و می‌گوید: نهادهای مختلفی از جمله شهرداری‌ها در حوزه پرورشی نقش دارند اما باید اعلام کنیم که شهرداری‌ها در بحث فرهنگی بنگاهداری می‌کنند. واقعیت این است که دانش‌آموزان، آینده‌سازان کشور هستند و شورای شهر و شهرداری‌ها براساس اسناد بالادستی مکلف به سرمایه‌گذاری در حوزه فرهنگی هستند که با وجود ایجاد فضاهای فرهنگی هنری، ادعا می‌کنند آموزش و پرورش کمک نمی‌کند . در حالی که در تابستان، دانش‌آموزان دیگر به مدرسه نمی‌روند و به عنوان شهروند مطرح هستند و وظیفه شهرداری‌هاست که فضاهای موجود را در اختیار دانش‌آموزان قرار دهد تا آموزش و پرورش برنامه‌های خود را با نگاه تربیتی و پرورشی پیش ببرد.
وی در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه خیلی از خانوارها با هزینه‌های شخصی، فرزندان خود را به کلاس‌های آموزشی و ورزشی و... می‌فرستند تا اوقات فراغت عزیزانشان را پر کنند آیا این موضوع تبعاتی هم برای این دانش‌آموزان دارد؟ می‌گوید: آموزش و پرورش تمام امکانات و فضاهای فرهنگی و ورزشی خود را آماده کرده ، چون وظیفه این مجموعه تربیت و ورزش عمومی است، حالا بعضی از خانوارها علاقه‌مند هستند فرزندان خود را به حوزه‌های تخصصی ببرند، اما به هرحال بهترین فضاها برای این منظور فضاهای آموزش و پرورش است . البته خانواده‌ها هم به این فضاها اعتماد دارند، اما فقط داشتن اعتماد کافی نیست و امید است خانواده‌ها و خیران هم در این حوزه سرمایه‌گذاری کنند تا ما در این باره گام‌های بلندتری برداریم. به هرحال اگر نتوانیم فضاهای آموزشی و فرهنگی لازم را به وجود بیاوریم، خانواده‌ها با وجود آنکه تمایلی ندارند بچه‌های خود را به فضاهای بیرون ببرند اقدام به این کار کنند که این موجب نگرانی ماست. یعنی وقتی فضا ، امکانات و بودجه نباشد، ما نتوانیم همه دانش‌آموزان را تحت پوشش خود قرار بدهیم و خانواده‌ها مجبور می‌شوند تا فضاهای دیگری را برای بچه‌ها دست و پا کنند.
انتهای پیام/
نظر شما