به گزارش قدس آنلاین مدتی است که طرحی با موضوع عفاف و حجاب در شهرهای مختلف کشور در حال برگزاری است . در این طرح گروهی از جوانان انقلابی با هدف نشان دادن چهره واقعی اسلام با ادبیاتی برگرفته از سیره اهل بیت(ع) با چهره ای گشاده و دلنشین مردم را به حجاب دعوت می کنند، که البته این طرح به مذاق کسانی که دل خوشی از انقلاب و ارزشهای اسلامی ندارند، خوش نیامده و این روزها مورد حمله و نقد رسانه های ضد انقلاب نیز قرار گرفته است.

این گروه با اهدای هدایایی ارزشمند از حیث معنوی و کوچک از حیث مادی سعی بر آن دارند تا سهمی اندک در احیای امر به معروف و نهی از منکر داشته و ارزش حجاب را به افراد بچشانند. به همین منظور به سراغ حجت الاسلام دکتر ناصرالرضا ضیایی نیا، استاد حوزه علمیه قم و دانشگاه تهران و مدیر این طرح که با عنوان طرح «مودت و محبت» شناخته میشود ، رفتیم.
قدس آنلاین: آقای دکتر بفرمایید چه شد که به فکر اجرای چنین طرحی افتادید؟
دانشجویان بسیاری از روش های موجود امر به معروف و نهی از منکر توسط برخی گروه ها و جریان ها انتقاد داشتند. به همین دلیل درباره دستورات اسلام در خصوص نحوه اجرای امر به معروف بررسی کردیم و به این آیات شریفه رسیدیم «حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإیمانَ وَ زَیَّنَهُ فی‏ قُلُوبِکُمْ» و «قُل إن کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله ویغفر لکم ذنوبکم». یا در روایتی آمده است « هل الدین الا الحب و البغض؟».
این آیات و روایات نشان می دهند که کانال اجرایی دستورات اسلام در مورد توصیه های اجتماعی مثل امر به معروف بر پایه محبت بنا شده است. دستورات دین به ما سفارش کرده است که وقتی می خواهید با هم دین و هم کیش خود ارتباط بگیری و احساس می کنی که برخی ازاصول اسلام را فراموش کرده، باید به شیوه محبت گونه با او رفتار کنی. اما در مقابل با معاند و دشمن باید ادبیاتی تند و خشن داشته باشی؛ که ما این را در اجرای طرح خود سرلوحه کار قرار دادیم .
دومین مساله که باعث شد تا به فکر اجرای این طرح بیفتیم، کلیدواژه هایی بود که مقام معظم رهبری در سال های ابتدایی پس از دفاع مقدس به آن مکررا هشدار می دادند. ایشان در سال ۶۸ اولین هشدار با کلید واژه «تهاجم فرهنگی» را مطرح کردند اما متاسفانه هیچ دستگاه و نهاد فرهنگی به آن توجه نکرد.
سپس مقام معظم رهبری در سال های ۷۱ و ۷۲ عنوان «شبیخون فرهنگی» را مطرح کردند تا جایی که در یک سال نزدیک به هزار مرتبه در محافل مختلف از این کلیدواژه استفاده کردند. باز هم هیچ دستگاه فرهنگی به آن توجه نکرد.
۳۰ سال از انقلاب گذشت و کسی به کلیدواژه های رهبر انقلاب توجهی نکرد تا اینکه در نهایت ایشان کلیدواژه نهایی یعنی «شبیخون فرهنگی» را مطرح کردند. به نظر بنده در بی توجهی به هشدار «تهاجم فرهنگی» و به دنبال آن «شبیخون فرهنگی» در طول این ۳۰ سال نوعی «خیانت فرهنگی» صورت گرفته که شواهد و قرائن آن موجود است، به عنوان نمونه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دوره ای با وزیری اداره می شد که اکنون بیرون مرزها بر علیه نظام بنگاه سخن پراکنی دارد، البته جریان حامی ایشان نیز هنوز در داخل فعال است، این نمونه ها و مشابه آن همه در این «خیانت فرهنگی» سهیم اند. در این ۳۰ سال که از هشدار رهبری می گذرد به جای رسیدن به مرحله تاسیس «مدل فرهنگی» هنوز در ابتدایی ترین راه های برخورد اجتماعی مانده ایم.
در واقع طرح «مودت و محبت» که اکنون ما اجرا می کنیم باید در سال ۶۸ اجرا می شد. باید آن زمان جلوی تفکرات التقاطی گرفته می شد. از چنین طرح ها یی در آن سال ها غفلت شد و برعکس رفتاری  خشن و فیزیکی بود را شاهد بودیم.
 
قدس آنلاین: درباره جزئیات طرح کمی توضیح دهید ؟
برای اجرای این طرح اغلب در اماکن پررفت و آمد جایگاه خود را مستقر می کنیم. گروهی دعوت کننده با زبان نرم که گاه با دست دادن و ارتباط صمیمانه، افرادی که حجاب چندان مناسبی ندارند را به جایگاه دعوت می کنند و گروهی دیگر با اهدای هدایایی از جمله گیره روسری، ساق دست، جوراب، عکس و بخشی از وصیت نامه شهدا، کتاب و ... با زبان نرم مردم را به حجاب دعوت می کنند. عنوان طرح ما «چهارشنبه های طلایی» است به سبب آنکه روز چهارشنبه روز زیارتی حضرت رضا(ع) است و این طرح از بارگاه منور حضرت معصومه(س) و حضرت رضا(ع) شروع شد.
برخی از جمله رسانه های غربی تصور کردند که ما این طرح را برای مقابله با طرح «چهارشنبه های سفید» تنها در این روز اجرا می کنیم، اما ما به فکر اجرای آن در تمام روزهای هفته هستیم.
حتی اجرای این طرح باعث شد تا رسانه های معاند نسبت به آن واکنش نشان دهند و کاریکاتوری علیه این طرح را در فضای مجازی منتشر کنند.

 
قدس آنلاین: بعد از اجرای این طرح، چه برنامه ای دارید؟
طرح ما در گام اول «چهارشنبه های طلایی» یا همان طرح «مودت و محبت» است. در گام دوم از کالای فرهنگی مفید حمایت و با کالای فرهنگی مضر مقابله و مطالبه گری می کنیم.
در گام سوم به دنبال تغییر ذائقه فرهنگی نسل جوان هستیم که این ذائقه باید به سمت ارزش های اسلامی بازگردد؛ در واقع مقابله با اقدامی که دشمن برای تغییر ذائقه مردم به سمت ضدارزش ها انجام داد.  
گام بعدی با همکاری فرهیختگان فرهنگی کشور باید صورت بگیرد و این هدف مطلوب ماست و آن مهندسی فرهنگی و تأسیس مدل است، ما باید بتوانیم مدل فرهنگی مبتنی بر اسلام را استخراج کنیم و قطعا این مدل می تواند فرهنگ غربی و مدرن را به چالش بکشد و در خود هضم کند چرا که بشر مدرن هم اکنون از خلأ معنوی رنج می برد و آرمان شهر مدرن نتوانسته این خلأ معنوی را پر کند.
مدل فرهنگی اسلامی، ظرفیت ایجاد ذائقه فرهنگی را دارد و می تواند ذائقه فرهنگی نسل جدید را به سمت ارزشهای اسلامی سوق دهد که در این مرحله باید تولید کالای فرهنگی متناسب با این ذائقه و حمایت از تولید کنندگان این کالاها که مدها و مدل های پوشش نیز جزءآن محسوب می شود، موضوع پوشش اسلامی را در جامعه محقق کرد.
 
قدس آنلاین: و نکته آخر...
بی حجابی هیچگاه ارزش نخواهد شد؛ همچون کف روی آبی است که جلو می آید و از بین می رود. بی حجابی آثار و تبعاتش را در جامعه مدرن نشان داده. اگر گزارش های سازمان های روانشناسی کشورهای غربی را مرور کنید خواهید دید که فمینیسم و آزادی زن به معنای بی حجابی از کجا شکل گرفت و به کجا رسید و اکنون همین کشورها به سمت پوشش و تفکیک جنسیتی در دانشگاه حرکت کرده اند.
با این وضعیت حالا ما می خواهیم راه بن بست آن ها را از ابتدا طی کنیم؛ راهی که انتهای آن مشخص است.
اوج خیانت به زن بی حجاب کردن او در جامعه است. آن ها که دم از آزادی زن به معنای برهنگی او میزنند، پوشش از نگاه اسلام را محدودیتی برای زنان می دانند. اما آن ها نمی دانند که اسلام بزرگترین حمایت را از زن و کانون خانواده دارد؛ حمایتی که از هوس بازی و هوسرانی جلوگیری می کند.