هر چیزی که می‌دیدم و به دستم می‌رسید می‌خواستم سر از کارش در بیاورم. دل و روده آن وسیله را درمی‌آوردم و دوباره سرهمش می‌کردم، فقط و فقط به این هدف که ببینم اجزای این وسیله چگونه کار می‌کنند و چطور با هم مرتبط هستند. نخستین وسیله‌ای که در سن ۱۰ تا ۱۲ سالگی با کمک برادرم ساختم تانک پلاستیکی بود که با بریدن قوطی مایع ظرفشویی درست کردیم». هنوز با اینکه سال‌ها از آن ماجرا گذشته و او اکنون از برجسته‌ترین مخترعان جوان کشور به‌شمار می‌آید، از آن خاطره به عنوان شیرین‌ترین خاطره دوران زندگی‌اش یاد می‌کند.

 از مه‌ولات تا کالیفورنیا

صحبت از «مرتضی بهرامپور» مهندس و مخترع جوان عضو بنیاد ملی نخبگان است که زاده شهر فیض‌آباد در شهرستان مه‌ولات است. کسی که حدود ۶۰ تا ۷۰ اختراع ثبت شده دارد. اختراعاتی که هم ملی‌ و هم جهانی هستند. همین روزها اتفاقی برای او و یکی از اختراعاتش افتاد که یک بار دیگر نام این مخترع جوان را بر سر زبان‌ها انداخت. کسب مدال نقره یکی از معتبرترین جشنواره‌های مخترعان جهان در آمریکا موجب شد تا مرتضی بهرامپور گرچه بنا به مسائلی نتوانست خودش در این جشنواره حضور داشته باشد، اما آن قدر ایده خلاقانه اختراع فشارسنج او خاص بود و کارایی بالایی داشت که در حوزه پزشکی اختراعات جهانی عنوان دوم و مدال نقره را بدون حرف و حدیثی بدست آورد. کسب این مدال در شرایط فعلی کشورمان که در تقابل جدی با کشوری همچون آمریکاست، دستاوردی ویژه نه فقط برای مهندس بهرامپور، بلکه می‌توان از آن به عنوان یک پیروزی علمی بزرگ در خانه سرسخت‌ترین دشمن ایران یاد کرد.

کسب افتخار در قلب آمریکا

او می‌گوید: جشنواره جهانی اختراعات هر سال به میزبانی یک کشور برگزار می‌شود دوست داشتم شرایطی فراهم شود تا بتوانم در این جشنواره شرکت کنم میزبانی امسال به دانشگاه سانتاکرالا در ایالت کالیفورنیا آمریکا داده شده بود. علاقه‌مند بودم بتوانم به همراه اختراعم در این جشنواره شرکت کنم، اما مشکلات زیادی بر سر راهم بود. از ثبت‌نام و هزینه‌هایش بگیر تا گرفتن غرفه و شرایط حضور در کشوری که گرفتن ویزا برای ایرانی‌ها بسیار سخت شده است. همه این موارد و نبود حامی مالی برای حمایت از مرتضی بهرامپور و اختراعش، به او اجازه نداد تا بتواند در جشنواره‌ای حاضر شود که اختراعش در آن مدال نقره گرفت هرچند که هزینه‌های زیادی برای ثبت نام و بقیه موارد پرداخت کرد و مراحل اولیه کار برای حضورش در آمریکا را هم انجام داده بود.

او می‌گوید: فقط برای ترجمه مدارکم و ارسال آن به آمریکا چیزی در حدود ۸ میلیون تومان از جیبم پرداختم، وقت سفارت در کشور ثالث برای ویزا گرفتم و هزینه‌های زیادی بابت آن پرداخت کردم، اما در نهایت شرایط برای حضور خودم فراهم نشد. با این وجود ایده و اختراعم توانست در جشنواره‌ای شرکت کند که بهترین‌های دنیا در آن حضور داشتند با تمام وجود دوست داشتم این اتفاق بیفتد که خدا را شکر آخرش به موفقیت بزرگی ختم شد.

 تنهایی مقابل همه تیم‌ها!

وقتی از مهندس بهرامپور در مورد رتبه اول جشنواره جهانی مخترعان پرسیدم و اینکه آن‌ها چه کردند که اول شدند خلاصه و در یک جمله می‌گوید: آن‌ها تیمی کار کردند. اختراع آن‌ها نتیجه کارگروهی با پشتیبانی‌های بسیار خوب چینی‌ها بود. با این شرایط باید هم اول می‌شدند. در حالی که همه کار از صفر تا ۱۰۰ اختراع فشارسنج را خودم به تنهایی انجام دادم فقط آنچه نباید فراموش شود همراهی دکتر اسکندری، متخصص قلب و عروق و استاد راهنمای من در کنار این پروژه بود که برای حضور در جشنواره و پذیرش درخواست من، باید شخصیتی علمی و دانشگاهی برجسته‌ای در پروژه حضور می‌داشت که این زحمت را آقای دکتر اسکندری کشیدند.

گلایه از فرماندار و مسئولان

درد دل‌های این مخترع جوان پایانی ندارد و دلگیر است از اینکه در شهر خودش مسئولانش نخواستند او و توانمندی‌هایش را ببینند. گلایه داشت از فرماندار مه‌ولات از اینکه وقتی جلسه‌ای با او برگزار کرده، کمترین اعتنایی نسبت به او و دستاوردهایش نداشته است! در حالی که انتظارش حمایت بود. نه اینکه حمایت حتماً مالی باشد، همین که دلگرمی به او می‌دادند برایش کافی بود. اما اکنون که دستاوردی اینچنینی داشته، خیلی‌ها تماس می‌گیرند. شاید نزدیک ۱۰۰ نفر از مسئولان به من زنگ زدند و تبریک گفتند، اما همه‌اش پس از مدالی بود که در جشنواره جهانی گرفتم. اگر تنها پنج نفر این افراد پیش از این پشتم بودند و حمایتم می‌کردند، پیش افتادن از چینی‌ها چندان کار سختی نبود. متأسفانه قبل این اگر مراجعه می‌کردم حتی جواب سلام من را هم شاید نمی‌دادند! تنها لطفی که از طرف مسئولان به من شد مربوط به تلاش حجت الاسلام والمسلمین پژمانفر، نماینده مشهد در مجلس بود که از همان روز نخست گفتند هر زمان و هر جایی که احساس کنم می‌توانم کاری انجام بدهم، کمکت خواهم کرد که همین طور هم شد و زحمات زیادی برای من کشیدند.

دعوت‌نامه‌ها و پیشنهادهای وسوسه‌انگیز

نکته جالب توجه در مورد آنچه که برای مهندس بهرامپور پس از موفقیت‌هایش اتفاق افتاده، درخواست‌های زیادی است که برای مخترع جوان کشورمان از چهار گوشه دنیا پیدا شده است. به جز امارات که سخت دنبال اوست و همه شرایط را برای یک زندگی آنچنانی و بی دغدغه برایش فراهم می‌کند، او حتی از آمریکا و دانشگاه سانتاکرالا هم پیشنهاد دارد. مالزی و چند کشور دیگر هم به او پیشنهادهای وسوسه‌انگیزی داده‌اند، اما این مخترع جوان نظر دیگری دارد، می‌خواهد هر چه هست و برای آینده در نظر دارد برای کشورش و با پرچم و نام ایران باشد.

بهرامپور می‌گوید: دوست ندارم با نام و پرچم کشور دیگری در میادین و جشنواره‌های دنیا شرکت کنم یا اینکه روی اختراعات و ایده‌هایم برند و برچسب کشور دیگری ثبت شود. دوست دارم همه چیز خاص به نام ایران ثبت شود و تلاشم را خواهم کرد تا باز هم از این دست اتفاق‌ها بیفتد به شرط اینکه هم من و هم بقیه نخبگان و مخترعان ایرانی مورد توجه باشند و حمایت شوند.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/