قدس آنلاین-گروه استان ها: تاکنون زاینده روز یک‌بار شاهد جاری شدن آب بوده است و باری دیگر شاهد خشکیدگی و این تناوب این رودخانه را به بازی گرفته است.
هرچند که رئیس‌جمهوری ۱۳ اسفند به وزارت نیرو دستور داد تا با در نظر گرفتن نیازهای زیست‌محیطی در ایام نوروز، آب را در زاینده‌رود رها کندو بعدازآن زمان تاکنون آب در بستر زاینده‌رود جاری بوده است اما بسیاری از دوستداران محیط‌زیست بر این باورند که جریان آب باید پیوسته باشد.
حق آبه محیط‌زیست
برخی از کارشناسان می‌گویند در روزگاران نه‌چندان دور حیات در زاینده‌رود جریان داشت و در سال‌های اخیر به خاطر خشکی آن بسیاری از آبزیان آن از بین رفته‌اند.
در همین رابطه یکی از فعالان محیط‌زیست در استان می‌گوید: آن چیزی که نابود شده و مظلوم واقع‌شده بحث حق آبه محیط‌زیست؛ حق آبه زاینده‌رود و گاوخونی است که متأسفانه در سکوت و انفعال سازمان محیط‌زیست این اتفاقات می‌افتد.
هومان خاکپور اظهار می‌کند: واقعاً اینجا نقش سازمان محیط‌زیست است که باید مدافع محیط‌زیست باشد و به‌عنوان متولی باید مدافع باشد اما می‌بینیم که به بهانه همین مصلحت‌های اقتصادی اجتماعی سیاسی کاملاً ملاحظات محیط زیستی را فراموش کرده‌اند.
وی مدعی است: بر اساس گزارش یک سری منابع غیررسمی الآن در خیلی از برداشت‌ها الگوی بهره‌برداری از آب زاینده‌رود در بخش کشاورزی و حتی بخش صنعت تغییر کرده است.
وی اظهار می‌کند: قبلاً به‌صورت مستقیم آب از رودخانه برداشت می‌شد اما در حال حاضر از طریق چاه‌های جذبی که اطراف رودخانه احداث‌شده است این اتفاق می‌افتد و لذا این رویه به‌شدت نگران‌کننده است.
شفافیت در برداشت آب
این فعال محیط‌زیست بیان می‌کند: یعنی از جایی که آب از استان چهارمحال و بختیار خارج می‌شود تا به منطقه«چم آسمان» برسد که آنجا برداشت آب برای شرب است ۲۳ روستا و دو سه شهر بزرگ استان اصفهان هست که به‌شدت آنجا آب برداشت می‌شود.
وی ادامه می‌دهد: آب صنایع و یزد هم دقیقاً در همین مسیر برداشت می‌شود و مسلماً اگر که نظارتی روی این برداشت‌ها صورت نگیرد ممکن است حتی اصلاً نتوان آب شرب هم برای اصفهان تأمین کرد چه برسد به کشاورزی در شرق اصفهان.
وی تصریح می‌کند: فارغ از اینکه کدام استان تخلف می‌کند واقعیت این است که نظارت اتفاق نمی‌افتد. من باورم بر این است که هر دو استان این کار را می‌کنند و هر دو استان تخصیصی که بر اساس شرایط خشک‌سالی برایشان تعیین‌شده را رعایت نمی‌کنند هم در استان چهارمحال و بختیاری و هم در استان اصفهان.
وی یادآور می‌شود: حداقل از نمایندگان استان اصفهان انتظار بیشتر از این است که با یک آدرس غلط دادن افکار عمومی را به این سمت ببرند که تمام مشکلات ناشی از استان چهارمحال و بختیاری است یا مثلاً استان چهارمحال و بختیاری فرافکنی کند که من برداشت ندارم و این مشکل از اصفهان است. واقعاً اینکه مسئولین بیایند مردم دو استان را رو در روی‌هم قرار بدهند درست نیست.
زاینده‌رود نیازمند جریان آب پیوسته
یکی از اعضای هیئت‌علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان اصفهان نیز بابیان اینکه رهاسازی متناوب مقدار معینی آب در زاینده‌رود پیامدهای نامطلوب به دنبال دارد می‌گوید: اما با رهاسازی پیوسته آب، این رودخانه به شرایط عادی نزدیک‌تر شده و خسارات‌ها کاهش می‌یابد.
محمد کوشا فر نابودی اکوسیستم را ازجمله پیامدهای خشکی این رود فلات مرکزی ایران برشمرده و می‌افزاید: گرچه همواره در گفتار از احیا زاینده‌رود صحبت می‌شود اما آنچه در واقعیت اتفاق می‌افتد رهاسازی آب بر اساس ذخایر سد برای مصارف مختلف و تأمین نیاز کاربران است.
این عضو هیئت‌علمی دانشگاه آزاد اسلامی اظهار می‌کند: امسال برخلاف انتظار، با بارندگی‌های کم‌نظیر و بیش از نرمال در سرشاخه‌های زاینده‌رود، آبگیری سد کامل نشد، گاوخونی تشنه ماند و رودخانه زاینده‌رود هم باز و بسته شد.
وی با طرح این سؤال اظهار می‌کند: آیا برای جریان دائمی زاینده‌رود و احیای تالاب بین‌المللی گاوخونی از این به بعد باید منتظر بارندگی دو برابر نرمال در هرسال آبی باشیم؟
کوشا فر ادامه می‌دهد: برای برخورداری از زاینده‌رودی دائمی و پایداری سرزمین، باید آن‌طرف موضوع را هم ببینیم که چه عواملی باعث شده تا در این سال پر بارش که انتظار جریان دائمی یا کامل‌تر زاینده‌رود می‌رفت، در برخی ماه‌های سال آبی، رودخانه خشک بماند.
وی تصریح می‌کند: احیای زاینده‌رود و تالاب بین‌المللی گاوخونی با این سازوکار، دور از دسترس است بنابراین باید فکر اساسی در این زمینه بشود.
نظر شما