به گزارش گروه بین الملل قدس آنلاین، المیادین در مقاله ای به قلم «فاطمه خلیفه» نویسنده لبنانی نوشت: داستان های اسطوره ای موضوعات بسیاری همچون نحوه خلقت آدم و حوا، خیر و شر، ملائکه و شیطان و... را شامل می شود. بسیاری از این داستان ها به ما یاد داده اند که خوبی هرچیزی را ضد آن آشکا می کند. جنگ ها نیز اینچنین هستند. انسان طعم شیرین پیروزی و طعم تلخ شکست را نخواهد چشید مگر آنکه نتیجه ای که حاصل می شود، با دست خود بسازد.

در لبنان مقاومت بود که طعم پیروزی را به مردم چشانده و ما را وادشته تا احساس عزت، فخر و قدرت کنیم و دشمن را وادشته تا سرافکنده وطن ما را ترک کند.

13 سال پیش جنگی خونین در لبنان جریان داشت که نه فقط نتیجه آن کشتار و آوارگی بود، بلکه برای اسرائیل یک جنگ وجودی محسوب می شد و می خواست تا ریشه حزب الله را در لبنان بخشکاند. تمام زیرساخت های لبنان را ویران کرد، چراکه این رژیم اعتقاد داشت حزب الله مانند جریان الکتریسیته در تمام سیم ها جریان دارد. مدارس و دانشگاه ها را بمباران کرد، گویی نظامیان پشت صندلی های تحصیل پنهان شده بودند و همچنین هزاران نفر را آواره کرد.

33 روز کافی بود تا رژیم صهیونیستی ساده ترین امکانات لازم برای زندگی در لبنان را ویران کند، اما موفق نشد. «بن کاسبی» تحلیلگر اسرائیلی چندماه پس از جنگ تموز در روزنامه معاریو نوشت: متقاعد شده ایم که آنچه رخ داد یک عملیات رزمی زمینی محدود نبود، بلکه یک جنگ وجودی سرنوشت ساز شبیه یک جنگ آزادی بخش بود و سختی آن مشابه چیزی بود که در جنگ روز  «غفران» با آن مواجه شدیم.

ما پیروز شدیم، زمین خود را آزاد کردیم، اشغالگران را به درد آوردیم و آن ها را مجبور به فرار از کشور خود کردیم. به همین خاطر می تواینم فرضیه سازی کنیم و ارزش آن چه را بدست آورده ایم بدانیم. انسان سالم قدر سلامتی را نمی داند مگر زمانی که بیمار باشد و ملت نیز قدر و ارزش آزادی و کرامت را نمی داند مگر پس از آنکه خواری را آزمایش کند. پس از جنگ اسرائیل علیه لبنان این سوال مطرح می شود که اگر مقاومت و حزب الله شکست می خورد، چه اتفاقی می افتاد؟

ما همگی فرزندان مقاومت هستیم و فکر شکست هم به ذهنمان نمی آید، اما اگر این اتفاق رخ می داد و مقاومت شکست می خورد، قطعا امروز ما پشت میله های زندان اشغالگران یا یکی از پناهگاه ها بودیم. اگز مقاومت در جنگ تموز شکست می خورد، با آنچه فلسطین از جنایت اشغالگران مواجه است روبه رو بودیم و مسئله فلسطین از بین می رفت و تمام کشورها امروز با اسرائیل روابط خود را عادی کرده بودند.

اگر مقاومت شکست خورده بود، صدای زیبای فیروز را از ما می گرفتند، قصیده های محمود درویش را تحریف می کردند و زبان عبری زبان اصلی ما بود و فاتحه زبان عربی و عرب ها خوانده شده بود.

مقاومت لبنان و فلسطین را نجات داد و باقی مانده مقاومت در دیگر کشورهای عربی از باتلاق بیرون کشید و آینده درخشان لبنان، فلسطین و منطقه را به عهده گرفت. پیروزی تموز آغاز پیروزی های دیگر و آغاز پایان اسرائیل و تمام تروریست های در کمین بود.

انتهای پیام/