بی‌تردید هیچ فردی از روی نقشه و به عمد زمینه ایجاد حادثه برای خود و اطرافیانش را آماده نمی‌کند، ولی می‌توان موارد زیادی را پیدا کرد که برخی از افراد ناخواسته و ندانسته شرایط وقوع حوادث ریز و درشت را مهیا کرده‌اند.

با این مقدمه کوتاه در ادامه می‌خواهیم به نمونه‌هایی اشاره کنیم؛ متأسفانه تعداد زیادی از شهروندان در کمال ناباوری کودکان خود را در معرض حوادث جبران ناپذیری قرار می‌دهند و تصور تأسف‌بارتر اینکه تصور می‌کنند اسباب شادمانی آن‌ها را فراهم می‌کنند.

موضوع مربوط به رفتاری است که در سال‌های اخیر به سرعت در حال افزایش است و همگان هر روز بارها شاهد آن هستند؛ بیرون آوردن سر و بالاتنه کودکان از شیشه متحرک روی سقف خودروها یا همان سانروف.

 چرا والدین اجازه می‌دهند؟

شکی نیست کودکان تجربه سواری هیجان‌انگیز خودرو در حالی که باد با سرعت به صورتشان می‌خورد را دوست دارند و حتی بسیاری از بزرگ‌ترها نیز به ‌آن علاقه دارند، اما سؤال این است چند نفر از والدینی که به کودک خود اجازه این رفتار را می‌دهند از خطرات آن آگاهی دارند؟

بزرگ‌ترها به یاد دارند در سال‌های نه چندان دور والدین حتی اجازه نمی‌دادند کودکان دست خود را از خودرو بیرون ببرند و همواره آن‌ها را از برخورد وسیله نقلیه دیگر با دستشان می‌ترساندند.

اما این روزها و به‌ویژه عصرهای تابستانی کمتر خیابانی پیدا می‌شود که در آن خودرویی نباشد که کودکی سرش را از شیشه روی سقف خودرو بیرون نیاورده و غرق در لذت کودکانه خود نباشد.

یکی دیگر از رفتارهای خطرآفرین مشابه، نشاندن کودک خردسال روی پای راننده در حین رانندگی است. اینکه این رفتار هم مایه شادی کودکان است و حتی برخی از والدین هم از چنگ زدن فرزندشان به فرمان خودرو ذوق زده می‌شوند را نیز همه ما می‌دانیم، ولی همه ما هم با قاطعیت تمام باور داریم این دسته از خردسالان فاصله ناچیزی با تلخ‌ترین حوادث دارند.

با این وصف ضروری است به این دسته از شهروندان چند نکته را یادآوری کنیم؛ اینکه بدانند وقتی کودکان غرق در لذت بازی با باد روی سقف خودرو هستند اگر یک حشره کوچک با سرعت به چشم آن‌ها برخورد کند می‌تواند تا آخر عمر عارضه‌ای را همراه او نماید که شاید همان کودک وقتی بزرگ‌تر شد والدینش را به خاطر غفلتی که در حق او کرده‌اند نبخشد.

متأسفانه والدین توجهی نمی‌کنند ترمزهای ناگهانی یا برخورد وسیله نقلیه با خودرو جلویی یا حتی برخورد یک وسیله نقلیه از قسمت عقب اگر موجب پرت‌شدن کودک به خارج از خودرو نشود، بی‌شک از ناحیه قفسه سینه، صورت، گردن، ستون فقرات و... دچار آسیب می‌شود. البته تصور نکنید برای این اتفاقات سرعت زیادی لازم است، چراکه به گفته کارشناسان تمام این اتفاقات با سرعت ۱۵ کیلومتر بر ساعت هم می‌افتند.

  یک لحظه غفلت

بی‌شک این دسته از شهروندان نمی‌دانند این کار موجب می‌شود در اثر سرعت باد و ناتوانی کودک در تنفس درست، اکسیژن کمتری به مغزش برسد که گاهی منجر به بی‌هوشی و کمای وی هم می‌شود.

دسته دیگر والدین هم نمی‌دانند که اگر تصادفی کوچک رخ دهد، فرزند خردسالشان که روی پایشان نشسته میان خود او و فرمان خودرو دچار شدیدترین مصدومیت‌ها و چه بسا اتفاقی ناگوارتر می‌شود که در این صورت فرد هیچ‌گاه خود را به‌خاطر این غفلت نخواهد بخشد.

نکته قابل تأمل دیگر اینکه به نظر می‌رسد مأموران پلیس راهور هم می‌توانند به عنوان یک رفتار خطرآفرین با چنین رانندگانی برخورد نمایند و حداقل کاری بکنند که والدین برخورد پلیس را بهانه ممانعت از انجام این کار توسط کودکان خود قرار دهند.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/