قدس آنلاین: سفر ظریف به بیاریتز فرانسه محل برگزاری اجلای گروه هفت و ملاقاتش با مکرون و پالس‌های مثبتی که در اظهارات روز دوشنبه آقای روحانی برای مذاکره مشهود بود حتی بسیاری از گروه‌ها و چهره‌های سیاسی حامی دولت و اصلاح‌طلب را هم شوکه و نگران کرده بود آنهایی که با وجود همراهی با سیاست‌های دولت اما مذاکره مجدد با آمریکا را حداقل در این شرایط به زیان کشور و نظام و از موضع ضعف می‌دانند.

حالا هرچند به نظر می‌رسد تغییر ادبیات رئیس جمهور از بازتاب گسترده و واکنش فضای رسانه‌ای، نخبگان سیاسی و افکار عمومی به آنچه تصور می‌شد ممکن است رخ دهد و لغزش در تله‌ای خطرناک بود، بی‌تأثیر نیست، اما نشان می‌دهد دولت متوجه این دام شده و البته دریافته است که بازتاب این اتفاق در افکار عمومی و جامعه نیز چه خواهد بود.

امروز البته محمد جواد ظریف هم که در پکن بود در واکنش به اظهارات مکرون در نشست مطبوعاتی مشترک با ترامپ درباره آمادگی برای میزبانی ملاقات میان روئسای جمهور ایران و آمریکا و اینکه ایران مایل به مذاکره است، تأکید کرد: در سفر بیارتز گفتم دیداری بین رئیس جمهوری ایران و ترامپ قابل تصور نیست تا زمانی که آمریکا به جمع 1+5 بپیوندد و برجام را اجرا کند، در آن زمان هم گفت‌وگوی دو جانبه‌ای نخواهیم داشت.

اما همین مقدار تأخیر در تشخیص این تله سیاسی و رفتن تا لبه سقوط، در شرایطی که آقای روحانی می‌داند این امر صراحتا از سوی رهبر معظم انقلاب منع و رد شده، هزینه‌هایی را برای کشور در آینده خواهد داشت زیرا اولا نوعی تردید و نگرانی را در داخل بوجود آورده و یک شوک روانی را به کشور وارد می‌کند که آثار آنرا از هم اکنون هم می‌توان هم در فضای سیاسی و هم در حوزه اقتصادی و ارز مشاهده کرد و هم توجیه لازم را برای افزایش فشارهای خارجی از سوی آمریکا و تروئیکای اروپایی در اختیار آنها قرار می‌دهد.

تا دو روز پیش توپ در زمین اروپایی‌ها بود که بیش از یک سال از وعده‌هایشان برای تأمین منافع اقتصادی ایران در برجام گذشته و هنوز اقدامی در این جهت و برای نگه داشتن این توافق انجام نداده‌اند.

امانوئل مکرون که قرار بود یک بسته جامع اقتصادی که در مسیر اجرای اینستکس، فروش نفت ایران ایجاد خطوط اعتباری، تضمین کشتیرانی و حمل و نقل دریایی و بیمه تجارت و ..... باشد را به ایران ارائه دهد و ظریف را به این هوا به بیاریتز کشاند، به یکباره پیشنهاد مذاکره با ترامپ را روی میز گذاشت و در یک مانور حساب شده تبلیغاتی و رسانه‌ای جوری وانمود کرد که همه چیز برای یک توافق جدید مهیا است و این تهران است که باید از لجبازی دست برداشته و مشکل را حل کند.

این نامردی و رکب سیاسی می‌رفت تا در حاشیه اظهارات دو پهلوی دیروز روحانی توپ را نه در زمین ایران که وارد دروازه ایران کند. حالا افکار عمومی انتظار دارد دستگاه دیپلماسی دولت این پرونده را به مسیر درست بازگرداند.