به همین بهانه به سراغ تعدادی از اهالی فرهنگ رفته‌ایم. عبدالرحیم سعیدی‌راد، یکی از شعرای کشورمان در خصوص انتظارات اهالی فرهنگ و هنر از دولتمردان می‌گوید: من در حوزه شعر که حوزه تخصصی خودم است صحبت می‌کنم. ما در حوزه شعر و چاپ آثار شاعران نیاز به حمایت داریم. اکنون شرایط به گونه‌ای شده است که هر اهل قلمی که می‌خواهد اثرش را چاپ کند، با توجه به اینکه قیمت کاغذ بالا رفته و حمایت دولت در این بخش کم شده، به سراغ هر ناشری که می‌رود، درخواست پول می‌کند.
این معضل با توجه به شرایط اقتصادی کنونی که گریبانگیر تمامی شاعران سرزمینمان است، طبیعی است که خیلی افراد توان انجام این کار را ندارند و آثار بسیاری از آن‌ها چاپ نمی‌شود. نتیجه این فرایند این خواهد شد که ادبیات معاصر از شعر شاعران محروم می‌شود.
وی با اشاره به نزدیکی ایام محرم خاطره‌ای را بازگو کرده و می‌گوید: چند سال گذشته من در برنامه‌ای که به مناسبت ایام محرم برگزار شده بود، عنوان کردم در این ایام مردم نذورات بسیاری دارند که مقدار قابل توجهی از این نذورات به شکل غذا و خوراکی است، با توجه به شرایط موجود چه خوب است بعضی‌ها بیایند نذر کنند و کتاب آیینی شاعران را چاپ کنند. توجه کنید ما به اینجا رسیده‌ایم که از مردم درخواست حمایت می‌کنیم تا با کمک‌هایشان کتاب‌های آیینی، مذهبی و شعر عاشورایی جمع‌آوری و چاپ شود. به هر حال انتظار می‌رود از دولت که در بخش چاپ کتاب حمایت بیشتری کند و حداقل شرایطی را برای افرادی که خودشان را ثابت کرده‌اند و جایگاهی در ادبیات ما دارند، حالا چه در بخش شعر، چه در بخش داستان‌نویسی یا خاطرات یا دیگر بخش‌ها، فراهم کنند که پس از سال‌ها بتوانند آثارشان را چاپ کنند. افرادی هستند که سال‌هاست موفق به چاپ آثارشان نشده‌اند و حمایت از این افراد حداقل انتظاری است که از دولت می‌رود.
به آثار مستند فرصتی برای دیده شدن بدهید
کوروش عطائی، مستندساز کشورمان در خصوص انتظارات اهالی مستند از دولت می‌گوید: فضای مستندسازی ما این سال‌ها خیلی مهجور بوده از این نظر که هیچ وقت فرصت برای دیده شدن مستندها نبوده و مستندها کمتر بوده هرچند مستندسازان در این سال‌ها چه با حمایت دولت و چه بدون آن به هر شکلی که بوده به راهشان ادامه دادند و این مسیر را زنده نگه داشته‌اند و این مسیر را ادامه خواهند داد، اما لازم است که حاصل این تلاش‌ها دیده شود. برای این منظور لازم است فضایی برای نمایش این آثار هم در سینما و هم در تلویزیون ایجاد شود.
کارگردان مستند «در جست‌وجوی فریده» با اشاره به ضرورت دیده شدن آثار هنرمندان مستندسازان عنوان می‌کند: لازم است به آثار مستندسازان فرصتی برای دیده شدن داده شود تا مردم آن‌ها را دیده و بیشتر با آن‌ها آشنا شوند. این دیده شدن به نظر من بزرگترین اتفاق ممکن در حال حاضر است. حالا این ظرفیت و فرصت می‌تواند با اختصاص سالن‌های سینمایی به مستندها ایجاد شود. فیلم‌های مستند دارای این ظرفیت هستند که مخاطب را به سمت سالن‌های سینما بکشانند. لازم است چنانچه در سال گذشته این موضوع با پخش آثار مستند تجربه شد، کافی است که فرصت دیده شدن برای آن‌ها فراهم شود و این نیاز به حمایت دولت از این بخش دارد.
دیگر زمان دیدن نتیجه‌هاست
ابراهیم حسن بیگی، نویسنده کشورمان با اشاره به درخواست چهل ساله اهالی فرهنگ از دولت‌ها در خصوص بهبود شرایط فرهنگی جامعه و تناسب آن با باورهای دینی مردم و نیاز جامعه می‌گوید: خواسته‌ها و توقعات اهالی فرهنگ مکرر گفته شده و ما باید نتیجه این توقعات و انتظارات را ببینیم.
این نویسنده با تقسیم فرهنگ به دو بخش عمومی و خاص بیان داشت: این توقعات در هر دو حوزه فرهنگ عمومی و خاص وجود داشته‌اند.
نویسنده رمان «محمد» با اشاره به سیر صعودی فرهنگ عمومی جامعه پس از انقلاب اظهار کرد: انقلاب فرهنگ عمومی جامعه را به شکل غیرقابل تصوری به آنی صعود بخشید و دگرگونی قابل توجهی در آن مقطع در حوزه فرهنگ بین آنچه قبل از انقلاب بود و بعد از آن به وجود آمد. روندی که در دهه 60 به برکت هشت سال دفاع مقدس ادامه داشت اما در سال‌های اخیر شاهد تنزلی در این روند هستیم و ارزش‌های معنادار انقلابی در حال کمرنگ شدن هستند. این تنزل و کاستی‌ها در سایر حوزه‌ها مانند اقتصاد و سیاست هم وجود دارد. مشکلات اقتصادی که درحال حاضر وجود دارد و فاصله طبقاتی که می‌بینید، طبیعتاً روی فرهنگ تأثیر می‌گذارند و با ادامه آن می‌توانند آن را از بین ببرند.
وی در ادامه با اظهار اینکه ادبیات و هنر تابعی از فرهنگ عمومی جامعه هستند، می‌گوید: این گونه به نظرمی‌رسد که دولتمردان ما برای ادبیات برنامه‌ای ندارند. به عنوان یک مثال کوچک خدمتتان عرض می‌کنم، در حوزه کتاب و کتابخوانی 40 سال است که همه مدیران با شرمندگی می‌گویند سرانه مطالعه درکشور ما پایین است اما پرسش اینجاست که کدام طرح و کدام برنامه اجرا شده و آن‌ها نتیجه نگرفته‌اند؟! هیچ پروژه‌ای به وجود نیامده تا اتفاقی بیفتد. در حال حاضر وضعیت نشر را می‌بینید، با این شرایط چطور می‌خواهد وقت کتابخوانی درست شود؟ لازم است که سیاستی از طرف دولت در نظر گرفته شود تا این وضعیت اصلاح شود، چنان که در سایر کشورها مانند ژاپن، چین، کره و مالزی این اتفاق افتاده و وضعیت مطالعه مردم بهبود پیدا کرده است. وی با اشاره به وجود راهکارها بیان می‌کند: راهکارهای بسیاری برای اصلاح وضعیت موجود از طرف کارشناسان ارائه شده است، کافیست دولتمردان به این راهکارها توجه کرده و آن‌ها را به کار ببندند.
*سینما را جدی بگیریم
امرالله احمدجو، کارگردان پیشکسوت کشورمان در خصوص انتظارات اهالی فرهنگ و هنر می‌گوید: لازم است که سینما از طرف دولت جدی‌تر گرفته شود. لازم است برای این رسانه برنامه‌ریزی دقیق‌تری انجام شود.
وی با بیان این نکته که سینما یکی از مهم‌ترین رسانه‌های حال حاضر است، بیان می‌کند: پیش از این هم بارها گفته‌ام که سینما در حال حاضر مهم‌ترین رسانه دنیاست. این اهمیت در کشور ما مضاف است، به این دلیل که جامعه ما چندان اهل مطالعه نیستند و تنها رسانه فرهنگی که اندک اقبالی به آن دارند،سینما و تلویزیون است. هر چند هیچ چیزی جای خالی مطالعه را پر نمی‌کند، اما این توجه می‌تواند اندکی جای خالی این ضعف را پر کند. در هر حال می‌بینیم که مردم به دیدن فیلم‌ها می‌روند، پس لازم است که به این رسانه توجه بیشتری شود. به آن بپردازند و برای آن تدارک درستی داشته باشند. ما در بخش زیرساخت‌ها همچنان ضعیف هستیم. باید سالن‌های سینمای اختصاصی داشته باشیم. این کمبود در بخش سینمای کودک و بعد از آن در حوزه فیلم کوتاه وجود دارد. لازم است بودجه خاص برای این بخش‌ها در نظر گرفته شود. جوان‌هایی که در این شرایط اقتصادی با سختی فیلمی را تولید می‌کنند اما هیچ بازگشتی برایشان وجود ندارد. یک جوان مگر چقدر توان دارد که بتواند فیلم بعدی‌اش را هم به همین شکل تولید کند. لازم است که شرایط دیده شدن این آثار فراهم شود. این اتفاق باید در تلویزیون یا هر قسمت دیگری بیفتد. این موضوع نباید تنها در تهران دیده شود و لازم است که در همه شهرستان‌ها به آن توجه شود.
کارگردان سریال «روزی روزگاری» در ادامه می‌گوید: این تدارک درست تنها در بخش مخاطبان نیست ما باید به حوزه آموزش این رشته توجه جدی داشته باشیم. در حال حاضر تقریباً در هر دانشکده‌ای یک رشته هنری به خصوص سینما هم راه‌اندازی شده است. من آمار دقیقی ندارم اما با وجود این همه دانشکده سینمایی، احتمالاً بالای هزار نفر دانش‌آموخته در این رشته داریم. پرسش اینجاست که خروجی این افراد کجاست؟ غیر از اینکه امکانات لازم برای آن افرادی که مستعد هستند، وجود ندارد، به احتمال قوی آموزش صحیحی هم در کار نیست، چون آموزش این تعداد دانشجو به برنامه درست، مدون و استادان قابل نیاز دارد، مسلم است که ما دستمان در آن حوزه خالی است. متأسفانه قبل از راه‌اندازی این مراکز به این فکر نشده که چه تعداد نیروی انسانی کارآمد لازم است. برای همین است که همین طور افراد صاحب مدرک بیرون می‌فرستند و این‌ها به جای آنکه کمک کننده به این روند باشند، مخل وضع موجود خواهند بود. لازم است که به این نکات توجه شود.
نگذارید تئاتر به هنر قشری تبدیل شود
امیر دژاکام، کارگردان و نویسنده تئاتر در خصوص انتظارات اهالی این هنر از دولتمردان می‌گوید: در حوزه تئاتر انتظار ما این است که شرایط به گونه‌ای باشد که مراکز تئاتری با توجه به امکاناتی که دراختیار دارند، از رونق بیشتری برخوردار باشند. این طور نباشد که رقم هزینه‌های شخصیشان به قدری بالا باشد که همه این‌ها سرشکن شود به این سمت که تئاتر به سمت گیشه برود. تئاتر هنر گیشه و درآمدزایی نیست. تئاتر اگرهم با استقبال و انبوه مخاطبان هم مواجه شود، پرسش اینجاست که این انبوه تماشاگر می‌تواند بلیت 200 هزار تومانی بپردازد؟ اگر بلیت 200هزار تومانی بگیرد، چه قشری مخاطب تئاترخواهند بود و اگر بلیت 20 هزارتومانی بخرد چه قشری مخاطب تئاترخواهند بود؟
وی در ادامه با اشاره به رواج راه‌اندازی سالن‌های خصوصی تئاتر می‌گوید: در سالن‌های خصوصی که شکل گرفته چه درتهران و چه در شهرستان دولت کمک کند و یارانه‌هایی در اختیار آن‌ها قراردهد تا بتوانند خدماتشان را ارزان‌تر در اختیار مخاطب قرار دهند. اکنون نگهداری یک سالن تئاتر بسیار گران شده است. پول آب، برق و اجاره مکان بسیار گران تمام می‌شود. شاید دولت بتواند در حوزه مالیات معافیت‌هایی را برای این سالن‌ها در نظر بگیرد. از تعرفه‌های فرهنگی در خصوص آب ، برق و گاز استفاده کند یا موارد دیگر تا این تئاترها بتوانند روی پای خودشان بایستند. به غیر از این تئاتر به یک هنر قشری تبدیل خواهد شد، همچنان که در بعضی اوقات این اتفاق افتاده است، درحالی که تئاتر یک هنر ملی و متعلق به همه مردم است.
انتهای پیام/
نظر شما