نیت ما در هر شوخی ممکن است با دیگری فرق کند ولی به هر حال شوخی شوخی ست . در قرآن کریم آمده است که شیطان می خواهد از محل شوخی های شما بین شما فتنه بر پا کند و شما را به جان هم بیندازد. شوخی لحظه مهمیا ست.

 خراشیدن صورت چیزی ست که اگر هوشیاری نباشد، همین خراش کوچک می تواند بلا و بیماری بزرگی را موجب شود. فرض کنید شــما روحانی هستید و آگهی مراسم روضه خوانی ای را که در محرم امسال می خواهید در آن مراسم روضه بخوانید در صفحه خودتان منتشر می کنید.

دوســت شوخ شما نخستین کسی ست که سر می رسد و پایین همین آگهی که مربوط به مراســم روضه است، با شما سر شوخی را در ملأعام باز می کند.

 نظرات مخاطبان در یک شبکه اجتماعی همان قدر عمومی اند که شبکه سوم تلویزیون رسمی کشور عمومی ســت. شوخی او درباره حضور شما در یک جلسه، خراشی بر صورت شخصیت شماست. خراشــی که ممکن است او و شما آن را احساس نکنید اما مخاطب صفحه آن را می بیند و احســاس می کند

 .با این نوع شوخی ها دوستان ما به طور آگاهانه یا ناخودآگاه شخصیت ما را مخدوش و حدود ما را رعایت نمی کنند. ممکن است ما در خلوت با دوستانمان بسیار شوخ طبع باشیم اما کسی حق ندارد این رفتار ما را بهانه کند و با ما در انظار عمومی شوخی کند. حضرت امیر در نامه سی و یکم نهج البلاغه در نصیحت به فرزند بزرگوارشان می فرمایند: کسی که حدود تو را رعایت نکند، دشمن توست.عجیب است! ولی حقیقت دارد.

 به همین سادگی کسی که نمی داند با ما در کدام شان باید صمیمی باشد حدود ما را رعایت نکرده و با ما دشمنی کرده است. ممکن است این دشمن نیت بدی هم نداشته باشد ولی عمل او دشمنی است و وجهی از وجوه شخصیت ما را مخدوش و یا نابود می کند.

 رعایت این نوع جزئیات در درازمدت برای ما و دوستانمان بسیار بهتر و مفیدتر است. صمیمیت توانی دارد که می تواند قدرت ایجاد کند ولی همین صمیمیت برای حفظ و بقای خودش مدیون رسمیت است. اگر قدری از آداب و رسوم را بین خود و دیگران باقی نگذارید به خود و دیگران خیانت کرده اید.

 همیشه دوستی های پایدار دوستی هایی هستند که قدری از رسمیت را مدام حفظ کرده اند. دیگران فکر می کنند ما با دوستان صمیمی مان هیچ حصاری نداریم در حالی که حدود و حصارهای معین هستند که ما را تبدیل به دوستانی صمیمی می کنند که می توانیم دوستی با آن ها را به مدت های طولانی ادامه بدهیم.