هرروز که مـی‌گــذرد، ‌تــصاویر متنــاقض بیشتری درآدم‌ها و محــیط اطرافـمان‌می‌بینیم. خـانه‌های بزرگ‌تر اما خانواده‌های کوچک‌تر و البته آدم‌هایی تنهاتر، جایگاه اجتماعی، شغلی و اقتصادی بالاتر اما ناتوان‌تر در همدلی و همراهی، دانایی افزون‌تر اما بی‌پناه‌تر و منزوی‌تر، جلوه گری‌های معنوی پررنگ‌تر اما باورهای دینی محوتر و... هرقدر هم که تقلا می‌کنیم تا تصاویر اطراف شفاف و زلال باشد، اما این تصاویر متناقض هر روز پررنگ‌تر و چشمگیرتر احاطه‌مان می‌کند. چنان‌که چند روز پیش برای آگاهی از وضعیت برنامه‌های عمرانی، همراه گروهی به روستاهای مجاور مشهد رفتیم.

دورترین فاصله این آبادی‌ها به ۵۰ کیلومتر هم نمی‌رسید، اما چنان در حجم محرومیت غرق بوده‌اند که تصور می‌کردیم کیلومترها با بافت شهرمشهد این کلانشهر معنوی، فاصله دارند. جالب‌تر اینجا بود که در مسیر ده‌ها کارخانه تولید ایزوگام وجود داشت، اما جدی‌ترین مشکل اهالی این روستاها نبود جاده آسفالته مطرح می‌شد. به تازگی نیز یکی از هموطنانمان تماس گرفت و خاطرنشان کرد: در روستای «مهدی‌آباد» بخش «درزآب» زندگی می‌کنیم که در۶۰ کیلومتری مشهد و در نزدیکی سد «ارداک» قرار دارد. در نزدیکی ما کارخانه تولید آب معدنی به کار مشغول است، اما اهالی این روستا برای تهیه آب در مضیقه هستند.

باورکردنش سخت است، اما اگر به مناطق حاشیه‌ای شهر مشهد و روستاهای همجوار آن سر بزنیم؛ با وجود محرومیت‌های انکارناپذیر، تعداد بی‌شماری دفاتر خیریه را می‌بینیم که در همین سال‌های اخیر ایجاد شده‌اند. همچنین در آخرین تصویر متناقض در رسانه‌ها می‌خوانیم که «باستی هیلز مشهد» با وجود حدود ۳۲ کاخ مجلل  در منطقه شاهنامه نیز لو رفته است.

بد نیست بدانیم که درهمین منطقه شاهنامه، بسیاری از ساکنان کم برخوردار برای ساخت منازلی ۵۰ متری گرفتاردر چرخه‌های بی‌فرجام بروکراسی اداری و مجوزهای قانونی پایان نیافتنی هستند، به طوری که نهادهای قانونی! با هوشمندی تمام، هرلحظه درحال رصد ساخت وساز این خانواده‌ها هستند تا مبادا فردی قانون گریز متری تخلف کرده و آجری را بی‌مجوز بچیند!

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/