روزهایی از سال مشهدالرضا پر می‌شود از جمعیتی که می‌آیند تا در کنار شمس‌الشموس باشند این روزها گاهی بهانه شادمانی دارد و گاهی بهانه‌ای حزن‌انگیز چون عاشورا دارد.
آن‌ها که شلوغی مشهد را در این روزها دیده‌اند می‌دانند گاهی یک سهل‌انگاری ناخواسته یک نفر موجب زحمت هزاران نفر می‌شود و با اندکی دقت در رفتارهای روزمره که انجام می‌دهیم می‌توانیم شرایط بهتری برای میهمانان شهرمان فراهم کنیم.
از این رو به منظور تغییری کوچک در برخی کارها که شاید اسباب زحمت دیگران شود به مواردی اشاره می‌کنیم و باور داریم اگر با نیت سهیم شدن در ثواب عزاداری باشد اجرش را خواهیم گرفت.
شاید توقف یک خودرو در کنار یکی از کوچه‌های اطراف حرم مطهر اتفاق مهمی نباشد اما اگر با این نیت که یک زائر امام مهربانی‌ها راحت‌تر تردد کند یا خودرواش را پارک نماید خودرو خود را به داخل خانه یا حتی به کوچه یا خیابانی دیگر که عرض بیشتری دارد و یا در مسیر زائران نیست منتقل کنیم بی‌تردید به سهم خود برای راحتی میهمانان شهرمان قدمی برداشته‌ایم.
هر چند در این روزها پلیس راهور طرح ویژه‌ای برای این موضوع دارد ولی آنچه اجرا می‌شود در معابر اصلی است و کوچه‌های قدیمی و باریک هسته مرکزی مشهد همچنان درگیر مشکلات ترافیکی حتی برای پیاده‌هاست که سکنه این مناطق و اهالی مشهد که آشنایی با این مناطق دارند می‌توانند با مقدم دانستن میهمانان ناآشنا به شهر بر خود موجب شادمانی صاحب این روزها شوند.
یکی دیگر از صحنه‌هایی که در این روزها در مشهد می‌شود دید توقف خودرو مسافران در معابر مختلف شهر برای پرسیدن نشانی است که در بیشتر مواقع موجب ایجاد سکته‌هایی در مسیر ترافیک یک معبر می‌شود بنابراین اولاً از مسافران ناآشنای شهر تقاضا می‌شود در چنین مواقعی در محلی توقف نمایند که تأثیری در حرکت سایر وسایل نداشته باشد و دوم اینکه اگر به عنوان شهروند مشهدی مورد سؤال مسافران قرار گرفتیم ابتدا تقاضا کنیم از مسیر حرکت خودروها خارج و به حاشیه خیابان بیاید و بعد سعی کنیم مسیری را به وی نشان دهیم که کمترین حجم ترافیک را دارد و الزاماً ساده‌ترین و نزدیک‌ترین راه رسیدن به محدوده حرم مطهر بهترین نشانی نیست؛ چراکه بر اساس یک سنت قدیمی اکثر مسافرانی که از محور قوچان وارد مشهد می‌شوند به سمت میدان استقلال و بولوار فردوسی راهنمایی می‌شوند در حالی که این مسیر در حالت عادی هم پرترافیک است و در روزهای خاص تقریباً به حالت قفل درمی‌آید.
از این رو پیش از آنکه بخواهیم مسافران ناآشنا به شهر را به مرکز گره ترافیکی در محورهای قدیمی شهر بفرستیم مسیر جایگزین را در ذهن مرور کرده و سپس تصمیم بگیریم کدام مسیر را به زائر عزیز نشان دهیم آنچه مسلم است اگر نشانی دادن را بهانه‌ای برای خدمتگزاری به عزاداران حسینی قرار دهیم بی‌تردید وقت بیشتری برای راهنمایی آن‌ها می‌گذاریم و بی‌هیچ دلیل قابل وصفی احساس شعف خواهیم کرد چون باور داریم اگر آن زائر با زحمت کمتری به مقصدش برسد دعایی نثار ما و والدینمان می‌کند که بی‌شک ثمراتش را می‌بینیم.
خلاصه اینکه اگر نیت خادمی امام رضا(ع) و اهل بیت(ع) را داشته باشیم دیگر دوری و نزدیکی به حرم و حریمش معنا ندارد و همه جا می‌شود حریم حرمتشان و ما می‌شویم خادم بی‌نام و نشان اویی که می‌دانیم می‌بیند و پاداش رفتارمان را می‌دهد چه بدانیم و چه ندانیم. اگر باور کنیم که برداشتن یک سنگ کوچک از مسیر دیگران که مبادا پایی به آن خورده و زخمی شود اجری همچون عبادت دارد آن گاه به دنبال بهانه‌ای می‌گردیم تا به اطرافیان، همشهریان و میهمانان شهرمان خدمت کنیم و چه بهانه‌ای بهتر از تاسوعا و عاشورا که به گفته بانوی بزرگ کربلا زیباتر از آن چیزی نیست.
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما