حجت السلام و المسلمین مهدی ماندگاری در گفت و گو با خبرنگار قدس آنلاین، عنوان کرد: دوران زندگی امامان معصوم سلام الله علیها با یکدیگر دارای شرایط متفاوتی بوده است. اگر حضرت علی(ع) زیر بار حکمیت رفتند و امام حسن مجتبی(ع) صلح با معاویه را پذیرفتند یکی از مهمترین دلایلش این بود که سپاه ایشان از حضور یاران باوفا خالی بود.

وی اظهار کرد: اهل بیت علیهماالسلام بهترین دشمن شناسان بوده اند و اقدامات متفاوتی را برای شناساندن دشمنان و مقابله با آنها انجام می داده اند. اما شیوه این هدایتگران، گاهی اوقات با یکدیگر متفاوت بوده است. ویژگی های دوران هر امامی تقریبا بستر و نوع تکلیفش را مشخص می کرده است.

این کارشناس مذهبی ابراز داشت: دلیل اینکه امام حسین(ع) صلح با یزید را نپذیرفتند و با او به مقابله برخواستند به چند بخش تقسیم می شود. اول اینکه مردم کوفه قول همکاری و همیاری داده بودند. آنها در نامه های زیادی به سیدالشهدا(ع) او را به کوفه دعوت و با ایشان بیعت کرده بودند.

وی ادامه داد: دلیل دیگر آن این است که معاویه فردی ریاکار و حیله گر بود. اگر امام حسن مجتبی(ع) در عصر خودشان با او به قتال می ایستادند ممکن بود این شائبه پیش بیاید که این جنگ، جنگ دستیابی به قدرت است و نه برای اصلاح دین. اما فسق و فساد علنی یزید برخلاف معاویه آنقدر زیاد بود که حتی افراد ساده لوح و ظاهراندیش هم به راحتی می توانستند خروج یزید از دین را تشخیص دهند. پس جنگ امام حسین با یزید، دعوای قدرت انگاشته نمی شد، جنگ بین دین و کفر قلمداد می شد.

ماندگاری ادامه داد: یکی دیگر از دلایل قیام امام حسین(ع) این بود که یارانی باصلابت و استوار در اطراف ایشان حضورداشتند. این شرایط به امام اجازه نمی داد که در برابر کفر، سکوت کرده و با یزید صلح نمایند. شرایط زمانه امام حسین(ع) به گونه بود که باید مقاومت و قیام و ایثار صورت می گرفت. سیدالشهدا(ع) با اهدای خون خود اسلام را تثبیت کردند.

امت زمان امام حسین (ع) با کوتاهی خود موجب شهادت امامشان شدند. وظیفه ما برای حفظ اسلام حقیقی این است که با بصیرت بالا و ایستادگی در راه حق و جانفشانی، پرچم سرخ کربلا را بالا نگه داریم و در امتداد راه شهیدان کربلا گام برداریم.

انتهای پیام/