قدس آنلاین-گروه استان ها: کشاورزان اصفهانی که تا دیروز با پارک کردن تراکتور هایشان در کنار زاینده رود خواستار تامین آب بودند اما این روز ها با تجمع در مهدیه و یا حسینیه ها و با دعوت مسئولان از  آن ها تقاضا دارند تا از برداشت بی رویه آب از این شریان حیاتی جلوگیری کرده و با خاطیان برخورد کنند.

کشاورزان و باغداران مناطق شرق اصفهان از جمله زیار، ورزنه، اژیه، کرارج، براآن شمالی و براآن جنوبی و خوراسگان و هم چنین  شهرستان های غربی شامل نجف آباد، فلاورجان، خمینی شهر، لنجان و مبارکه از جمله مناطقی است که بار ها

ساکنان آن برای تعیین حقابه زاینده رود دست به تجمع زده اند.

زاینده رود علاوه بر جاذبه تفریحی و فرهنگی، همواره نقشی موثر در کشاورزی و اقتصاد منطقه بویژه شرق اصفهان و هستی تالاب گاوخونی داشته به علت تغییرات اقلیمی، خشکسالی های متوالی، تراکم جمعیت و افزایش برداشت بی رویه به یک رود خانه فصلی تبدیل و در محل پایین دست در فصول گرم بویژه تابستان با خشکی مواجه شده است. 

حال جمع زیادی از کشاورزان خواستار توقف برداشت های غیرقانونی قبلی و جدید از رودخانه زاینده رود هستند.

امنیت شغلی

علی رحمتی یکی از کشاورزان این منطقه به خبرنگار ما گفت: متاسفانه در حاشیه رودخانه زاینده رود آنقدر موتور پمپ نصب شده است که اگر تمام سال هم در آن آب رها شود فکر نمی کنم که قطره ای برای کشاورزان باقی بماند.

وی بیان می کند: بسیاری از صنایع از این رودخانه آب برداشت می کنند و بدون اینکه سهمیه آب برای استان ها و هم چنین صنعت مشخص شود هر شخصی و به هر مقدار که می تواند از این رود بزرگ آب می کشد و لذا معیشت و هم چنین امنیت شغلی کشاورزان به مخاطره افتاده است!

وی عنوان می کند: بر اساس قانون هرگونه بارگذاری جدید بر روی زاینده رود ممنوع است و لذا صنایع بزرگ اصفهان حق برداشت حجم مشخص و معینی از آب زاینده رود دارند و برداشت اضافه اخلاقی و شرعی نیست و باید این موضوع خیلی جدی بررسی شود.

کشاورزان اصفهانی خواستار توقف برداشت های غیرقانونی قبلی و جدید از رودخانه زاینده رود هستندعضو هیات مدیره نظام صنفی کشاورزی شهرستان اصفهان نیز در این راستا بیان می کند: تشکیل ستاد احیای زاینده رود مشابه ستاد احیای دریاچه ارومیه با اختیارات اصل ۱۳۸ قانون اساسی با حضور صنف کشاورزی ضروری است.

حسین محمدرضایی  بیان می کند: مردم منطقه خواهان توقف در انتقال های پیشین از زاینده رود و توقف در طرح برداشت آب بن - بروجن و طرح های جدید برداشت آب از زاینده‌رود هستند.

وی ادامه می دهد: کشاورزان منطقه حتی خواهان بازگشت خط مرزی استان های اصفهان و چهارمحال و بختیاری به مرز اولیه خود در قبل از سال ۱۳۷۰ هستند.

پرسش های مطرح

دکتر ناصر حاجیان که به تازگی پژو هش های خود  را در قالب کتابی به نام مشکلات زاینده رود؛ پرسش ها و پاسخ ها به چاپ رسانده است پیشنهاد می کند: برای رفع مشکل کمبود آب در حوضه آبریز زاینده رود، مسئله افزایش راندمان، توسط مسوولان ذی ربط به  خصوص کارشناسان وزارت نیرو و جهاد کشاورزی، به عنوان یک راهکار حذف شود، زیرا در چنین حالتی حل مساله به بیراهه تمایل کرده و مشکل اساسی و نارضایتی های بوجود آمده در ارتباط با عدم تأمین آب حقابه داران کشاورز، نه تنها حل نمی شود بلکه با گذشت زمان احتمالا افزایش نیز می یابد.

وی بیان می کند: در سال های اخیر با افزایش مصرف آب آشامیدنی، صنعت و انتقال آب به شهرهای خارج از حوضه زاینده رود از قبیل یزد، کاشان، نایین و برداشت های غیرقانونی بین سد زاینده رود و پل کله، باعث شده که آب اختصاصی به اراضی کشاورزان کاهش چشمگیری پیدا کند.

حاجیان عنوان می کند: بدنبال آن رودخانه در بعضی از سال ها خشک شده و آب زاینده رود و تونل اول کوهرنگ که از نظر قانونی متعلق به حقابه داران بود، به مصارف ذکر شده که حقی از این آب نداشته اند، اختصاص یافته است.

با توجه به آمار موجود حجم آب سالانه رودخانه زاینده رود در مقاطع مختلف و تونل اول و براساس قوانین و صورتجلسه های تهیه شده در این ارتباط، اقدام به برآورد حقابه کشاورزان حوضه زاینده رود شد، بر همین اساس و برای گزینه های مختلف و متصور، سهم آب کشاورزان از رودخانه زاینده رود بین ۱۳۰۰ تا ۹۰۰ میلیون مترمکعب در سال بدست آمد، باتوجه به نتایج بدست آمده و برای جلوگیری از تضییع حق کشاورزان و پایان دادن به اعتراضات آنها، پیشنهاد می شود در اولویت اول و برای رعایت و احترام به مسائل شرعی و قانونی، در هر سال آبی، ابتدا حقابه کشاورزان منظور شود و باقیمانده آب موجود به مصارف آشامیدنی، صنعت و بیرون حوضه اختصاص یابد.