قدس آنلاین-گروه استان ها: استان هرمزگان در جنوب کشور نیز دارای ظرفیت‌های گردشگری است که به دلیل عدم اجرای سند جامع گردشگری بهره چندانی از این سرمایه عظیم نبرده است.
هنگامی‌که صحبت سرمایه‌گذاری در دریا می‌شود همان تفکر قدیمی یعنی ایجاد سکوهای نفتی و کشتی‌های صیادی متبادر به ذهن می‌شود و هیچ سرمایه‌گذاری به این فکر نمی‌افتد که چگونه می‌توان بر روی آب پول درآورد.
چرا ایرانیان به نسبت برخورداری از مرزهای بزرگ دریایی، اقتصاد دریایی ندارند؟ چرا ایران در بحث گردشگری دریایی حرفی برای گفتن ندارد همگی در زمره سوا لاتی است که نیاز به ریشه‌یابی دارد.
در حال حاضر بسیاری از جاذبه‌های تاریخی هرمزگان اعم از خشکی و دریا به دلیل نبود سند جامع آمایش گردشگری در حال تغییر کاربری است.
وقتی به جنگل‌های حرا نگاه می‌کنید این طبیعت خدادادی با این زیبایی در داخل دریا منطقه سرسبز و دیدنی برای گردشگری است اما به دلیل محافظت نکردن علاوه بر شکستن شاخ و برگ آن‌ها محلی برای مخفیگاه قاچاقچیان سوخت شده است.
امروز در بیشتر جزیره استان ازجمله کیش و قشم به اسم سرمایه‌گذاری و جذب گردشگر بخشی از ساحل طبیعی استان تغییر کاربردی داده‌شده که شباهتی به یک جزیره ندارند درحالی‌که این طبیعت خدادادی نباید در آن ویلا و هتل و پارکینگ‌های بزرگ ساحلی ساخته شود.
سیاست‌های نادرست
حمید سلیمانی مقام، کارشناس صنعت حمل‌ونقل دریایی می‌گوید: در استان‌های شمالی ما در فصل گردشگری یک تا ۱۰میلیون تراکم جمعیت در نقاط خیلی کوچک ایجاد می‌شود که خود باعث آلودگی، ترافیک، بیماری و درگیری است و دریغ از امکانات؛ دریغ از یک قایق چوبی، سبک و پارویی.
وی اظهار می‌کند: تنها قایق‌های موجود قایق‌های فایبرگلاس زمان جنگ است که عده‌ای آموزش ندیده نزدیک به ۱۰ تا ۱۲ گردشگر را در آن می‌نشانند و می‌گردانند، روشی ناایمن که در هیچ کجای دنیا مرسوم نیست.
سلیمانی مقام می‌گوید: در کشور ما ساده‌ترین امکانات حتی برای تماشای دریا وجود ندارد و پولی که دولت برای سواحل پیش‌بینی کرده است، دست شهرداری‌هایی افتاده که کوچک‌ترین اشرافی بر این قضیه ندارند.
وی عنوان می‌کند: تفکری که یک شهرداری در ارتباط با ساحل سازی دارد، بتن و آرماتور است، غافل از اینکه در هیچ کجای دنیا در سواحل در بخش گردشگری دریا از بتن و آرماتور استفاده نمی‌کنند، بلکه باید از ترکیبی مانند چوب که در طبیعت موجود است استفاده کنیم، آن‌ها با استفاده از موادی مانند بتن، زیبایی و نظم ساحل را برهم می‌زنند و حتی دمای ساحل را دستخوش تغییر می‌کنند.
سند آمایش
در این رابطه یکی از فعلان گردشگری استان بیان می‌کند: طرح گردشگری خوبی تهیه‌شده که باید آن را پذیرفت و اجرا کرد اما طرح گردشگری استان باید با سند آمایش هماهنگ، متناسب و همخوان شود.
شیرخانی مدیریت‌های کوتاه‌مدت ۲ و ۳ ساله از آسیب‌های کشور می‌داند و می‌افزاید: این موضوع باعث شده تا مدیران از پرداختن به کارهای اصولی و اساسی بازمانده و به کارهای کوچک و زودبازده‌ای بپردازند تا کارنامه‌ای برای نشان دادن داشته باشند.
به گفته این مدرس دوره‌های تورگردی می‌افزاید: به نظر می‌رسد مدل پیشرفت هرمزگان تحمیلی است درصورتی‌که پیشرفت باید با توجه به ظرفیت‌های محلی و آمادگی سرزمینی باشد که این‌ها بسیار مهم و پیش‌نیاز است و این نقش سند آمایش را نشان می‌دهد.
وی می‌افزاید: به‌عنوان‌مثال هتل داران نامه معافیت مالیاتی دارند ولی اداره مالیات استان به آن رسیدگی نمی‌کند یا شرکت توزیع برق به معافیت ۵۰ درصدی هتل‌ها بی‌توجه ای می‌کند.
شیر خانی بابیان اینکه اکنون شاهد چندگانگی و موازی کاری هستیم می‌افزاید: به‌عنوان‌مثال بنیاد برکت مسئول پیشرفت جزیره هرمز است ولی اداره‌های دیگری هم در اینجا فعال هستند.
وی ادامه می‌دهد: در حال حاضر مردم جزیره هرمز که به بهشت زمین شناسان جهان معروف است به خاطر آسیب‌هایی که گردشگران به‌نظام فرهنگی آن وارد کرده‌اند معترض هستند لذا باید بررسی شود آیا با مدل پیشرفت کنونی توانسته‌ایم به‌گونه‌ای توان‌افزایی پایدار ایجاد کنیم که فرهنگ، جامعه و محیط‌زیست آسیب نبیند و اگر نتوانستیم دلیلی برای ادامه این مسیر وجود ندارد.
مدرس گردشگری خاطرنشان می‌کند: گردشگری تنها راه پیشرفت هرمزگان نیست که آن را به‌عنوان ستون اول و آخر پیشرفت بدانیم، این تنها یکی از راه پیشرفت هرمزگان است.
نظر شما